|
|
قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين». امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل». |
|
قرآن و حدیث>مفاهيم قرآني و حديثي>مفلح
شماره مقاله : 9273 تعداد مشاهده : 282 تاریخ افزودن مقاله : 16/1/1390
|
[ المفلحون ] الفلاح : الفوز والنجاح قال أبو عبيدة : كل من أصاب شيئا من الخير فهو مفلح وقال البيضاوي : المفلح : الفائز بالمطلوب كأنه الذى انفتحت له وجوه الظفر ، وأصل الفلح فى اللغة : الشق والقطع ، ومنه قولهم فى الأمثال " إن الحديد بالحديد يفلح " أي يشق ، ولذلك سمى الفلاح فلاحاً ، لأنه يشق الأرض بالحراثة. (الفلحون) فلاح به معنی نایل آمدن و توفیق و پیروزی است. ابوعبیده گقته اسث: هرکس نصیبی از خیر داشته باشد، مفلح است.(مجاز القرآن، ابوعبیده) بیضاوی گفته است: مفلح فردی است که به هدفش نایل آمده و توفیق و پیروزی به او چهرهی خندان نشان داده است.(بیضاوی 1/20) فلح در لغت به معنی شکافتن و قطع است. در همین معنی گفتهاند: « إن الحديد بالحديد يفلح »؛ آهن به وسیلهی آهن بریده میشود. و کشاورز را فلاح میگوبند؛ چرا که قلب زمین را شق کرده و میشکافد.
[به نقل از: ترجمه فارسی صفوة التفاسیر، مولف محمدعلی صابونی، مترجم سید محمد طاهر حسینی، چاپ دوم 1386، نشر احسان].
|
بازگشت به ابتدای
صفحه
بازگشت به نتایج قبل
چاپ
این مقاله
ارسال مقاله به دوستان |
|
|
|
|
|