قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

صبر پیامبر صلی الله علیه و سلم در دعوت نمودن حَكَم بن كیسان به اسلام
ابن سعد (137/4) از مِقداد بن عمرو روایت نموده، كه گفت: من حكم بن كیسان را اسیر گرفتم. امیر ما خواست تا گردن وى را بزند، من عرض نمودم: وى را بگذار تا با خود نزد پیامبر صلی الله علیه و سلم ببریم، (امیرمان این درخواست مرا پذیرفت، و ما او را با خود نگه داشتیم) تا این كه نزد پیامبر خدا صلی الله علیه و سلم آمدیم. پیامبر صلی الله علیه و سلم وى را به اسلام دعوت نمود، و این كار به طول كشید. عمر رضی الله عنه (كه دیگر از طول كشیدن دعوت و ایمان نیاوردن وى بى قرار شده بود) گفت: اى پیامبر خدا، با این مرد چه صحبتى مى‏كنى؟ به خدا سوگند این مرد تا ابد اسلام نمى‏آورد، بگذار تا گردنش را بزنم و راهى جایگاهش جهنّم گردد. پیامبر صلی الله علیه و سلم دیگر تا این كه حكم اسلام نیاورد، به طرف عمر رضی الله عنه متوجه نشد. عمر رضی الله عنه مى‏گوید: بعد دیدم وى اسلام آورده است، و آن عمل‏هاى گذشته و حال به یادم آمد و (با خود) گفتم: چگونه امرى را بر پیامبر صلی الله علیه و سلم رد مى‏كنم كه او از من به آن عالم‏تر است؟! بعد گفتم: من به آن جز نصیحت براى خدا و پیامبرش صلی الله علیه و سلم دیگر كدام هدفى نداشتم. عمر رضی الله عنه مى‏افزاید: وى به خدا سوگند، اسلام آورد، و اسلامش نیكو و مستحكم گشت و در راه خدا جهاد نمود تا این كه در بئر معونه[1] به شهادت رسید، و پیامبر خدا صلی الله علیه و سلم از وى راضى بود، و او به این صورت وارد بهشت گردید.[2]
و نزد وى همچنین (138/4) از زُهرِى روایت است كه گفت: حِكَم پرسید: اسلام چیست؟ پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمود: «خداوند (جل جلاله) را به وحدانیتش كه براى خود شریكى ندارد عبادت كن، و گواهى بده كه محمّد بنده و پیامبر اوست». حكم پاسخ داد: اسلام آوردم، پیامبر صلی الله علیه و سلم به اصحاب خود ملتفت شده و فرمود: «اگر درباره وى اندكى قبل، از شما اطاعت مى‏نمودم و او را مى‏كشتم در آتش داخل مى‏شد».[3]


[1] بئر معونه مكانى است در نجد كه در آنجا هفتاد تن از مسلمانان (چنان كه در بخارى آمده) در ماه صفر سال چهارم هجرت در اثر غدر «قبيله‏هاى رعل و ذكوان و عصيه» به شهادت رسيدند، و آنها را «عامر بن طفيل» به اين غدر و خيانت كشانيده بود، و پيامبر ص بر مرگ اصحاب خود كه در اين جا به شهادت رسيده بودند، خيلى‏ ناراحت گرديد، و يك ماه بر خاينين دعا مى‏نمود.
[2] ضعیف. ابن سعد در «الطبقات». (4/137).
[3] ضعیف. ابن سعد (4/138).

از کتاب: حیات صحابه، مؤلّف علّامه شیخ محمّد یوسف كاندهلوى، مترجم: مجیب الرّحمن (رحیمى)، جلد اول، به همراه تحقیق احادیث کتاب توسط:محمد احمد عیسی (به همراه حکم بر احادیث بر اساس تخریجات علامه آلبانی)
 
مصدر:
دائرة المعارف شبکه اسلامی
IslamWebPedia.Com