|
|
قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين». امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل». |
|
قرآن و حدیث>مفاهيم قرآني و حديثي>بسم الله الرحمن الرحيم
شماره مقاله : 8792 تعداد مشاهده : 276 تاریخ افزودن مقاله : 16/12/1389
|
بسم الله الرحمن الرحيم:
از ابن عباس رضي الله عنهما روايت شده است كه فرمود : «رسول خدا صلی الله علیه و سلم نميدانستند كه چگونه ميان سورهها فاصله قرار داده و آنها را از هم جدا كنند تا آن كه: بسمالله الرحمنالرحيم بر ايشان نازل شد». در حديث شريف آمده است: «كل أمر ذي بال لم يبدأ ببسم الله فهو أبتر: هركار مهمي كه بهنام خداي عزوجل آغاز نشود، آن كار ابتر [بيخير و بركت] است». همچنين صحابه رضي الله عنهم تلاوت كتاب خدا جل شأنه را با: (بسم الله الرحمن الرحيم) آغاز ميكردند، لذا تلاوت آن در آغاز هرسخن و عمل نيكي، مستحب است. خواندن آن در آغاز وضوء نيز مستحب ميباشد زيرا درحديث شريف آمده است: «براي كسي كه نام خداوند جل شأنه را بر وضوء نبرد، وضوئي نيست». همچنين خواندن آن در هنگام ذبح ـ نزد امام شافعي ـ مستحب است، ولي ائمه ديگر آنرا واجب شمردهاند. در هنگام غذا خوردن نيز خواندن آن مستحب است زيرا در حديث شريف آمده است: «قل بسم الله وكل بيمينك وكل مما يليك: وقتي ميخواهي غذا بخوري، در آغاز آن بسم الله بگو، آنگاه با دست راستت بخور و از آنچه در جلوي تو است بخور». چنانكه خواندن آن در هنگام مقاربت جنسي نيز مستحب ميباشد زيرا در حديث شريف آمده است: «لو أن أحدكم إذا أراد أن يأتي أهله قال: بسم الله، اللهم جنبنا الشيطان وجنب الشيطان ما رزقتنا، فإنه إن يقدر بينهما ولد لم يضره الشيطان أبدا». «اگر يكي از شما آنگاه كه ميخواهد با همسرش همبستر شود ، بگويد: بهنام خدا، بار خدايا! ما را از شيطان دور بدار وشيطان را از آنچه روزي مان نمودهاي (از فرزند) بر كنار بدار؛ در اين صورت اگر در ميان آن دو فرزندي مقدر شود، شيطان هرگز نميتواند به او آسيبي برساند». «رحمن» و «رحيم»، دو اسم مشتق از رحمت ـ بر وجه مبالغه اند، البته مبالغه «رحمان» از «رحيم» در معناي رحمت بيشتر است. چنان كه ابن جرير طبري در تفسير آنها ميگويد: «خداوند متعال بر تمام خلق رحمان و به مؤمنان رحيماست». اسم «رحمن» نيز ويژه خداوند متعال ميباشد كه ديگران نبايد بدان ناميده شوند. بنابراين، معناي اجمالي «بسم الله الرحمن الرحيم» اين است: قبل از هر چيز، به نام خداي عزوجل و به ياد و تسبيح او آغاز ميكنم در حالي كه از او در تمام امور خويش ياري ميجويم زيرا او پروردگار و معبود برحقي است كه رحمتش بر همه چيز گسترده است، نعمت دهنده نعمتهاي بزرگ و كوچك تنها اوست و تنها بخشش و مهرباني و احسان اوست كه فراوان، مدام و مستمر است. حكم آن: مالكيها و حنفيها برآنند كه: «بسمالله الرحمنالرحيم» آيهاي از سوره فاتحه و ساير سورهها نيست، بلكه تنها آغازگر سورههاست كه فقط براي قراردادن فاصله ميان سورهها در ابتداي آنها نوشته شده است. اما شافعيها و حنبليها برآنند كه: «بسم الله الرحمن الرحيم» آيهاي از سوره فاتحه است، لذا خواندن آن در نماز واجب ميباشد. از اختلاف فقهي ياد شده كه بگذريم، أمت اسلام اتفاق نظر دارند بر اين كه: «بسم الله الرحمن الرحيم» بخشي از يك آيه در سوره «نمل» است: { إِنَّهُ مِنْ سُلَيْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ } «اين نامهاي از جانب سليماناست و اين نامه به نام خداوند بخشايشگر مهربان است ». [ نمل /30].
از: تفسير انوار القرآن، نوشته: عبدالرؤوف مخلص مصدر: دائرة المعارف شبکه اسلامی IslamWebPedia.Com
|
بازگشت به ابتدای
صفحه
بازگشت به نتایج قبل
چاپ
این مقاله
ارسال مقاله به دوستان |
|
|
|
|
|