ذکر احاديثي در رد نوروز و ديگر اعياد کفار
اسلام به تمامي آداب و رسوم ملل مختلف احترام مي گذارد و آنها را منتفي نمي کند مگر اينکه آن آيين و رسوم مخالف با تعاليم اسلام و توحيد باشد.
و اين قاعده فقط مخصوص ملل غير عرب نيست بلکه خود عرب نيز مشمول اين حکم شده اند.
اما نوروز قبل از اينکه يک رسم تفريحي باشد، يک آيين و رسم ديني است که قبل از اسلام ايرانيان آنرا با توجه به تعاليم زرتشت انجام مي دادند، لذا پيامبر صلي الله عليه وسلم هنگامي که در مدينه تشريف داشتند جشن نوروز را که اعراب به تقليد ايرانيان گرامي مي داشتند نفي نمودند:
انس بن مالك مي گويد:«قَدِمَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ الْمَدِينَةَ وَلَهُمْ يَوْمَانِ يَلْعَبُونَ فِيهِمَا فَقَالَ مَا هَذَانِ الْيَوْمَانِ قَالُوا كُنَّا نَلْعَبُ فِيهِمَا فِي الْجَاهِلِيَّةِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِنَّ اللَّهَ قَدْ أَبْدَلَكُمْ بِهِمَا خَيْرًا مِنْهُمَا يَوْمَ الْأَضْحَى وَيَوْمَ الْفِطْرِ»[ابوداود]
رسول خدا صلي الله عليه وسلم (پس از هجرت از مكه) به مدينه تشريف آوردند واهالي مدينه داراي دو روز بودند[روز نوروز و مهرگان(يكي ديگر از اعياد مجوسيان)] كه در آن دو به بازي پرداخته و شادي مي كردند، پيامبر صلي الله عليه وسلم فرمود: اين دو روز چيست؟ عرض كردند: ما در زمان جاهليت در اين دو روز به بازي و شادي مي پرداختيم، رسول خدا صلي الله عليه وسلم فرمود: خداوند دو روز ديگر را به جاي آن دو برايتان قرار داده است كه خير و نيكي دنيا و آخرت در آن دو قرار دارد: روز عيد قربان و روز عيد فطر.
همچنانكه مشاهده مي شود رسول خدا صلي الله عليه وسلم آن دو عيد را تأييد نفرمود، و آنها را به حال خود رها نكرد تا طبق معمول به بازي در آن دو روز بپردازد، بلكه فرمود: خداوند آن دو را برايتان با دو روز ديگر عوض كرده است. و تعويض چيزي با چيز ديگر اقتضا مي كند كه مورد دوم ترك شود، چرا كه امكان جمع شدن مورد تعويضي با شيء تعويض شده وجود ندارد و بدين علت لفظ تبديل و تعويض(در زبان عرب) استعمال نمي شود مگر آنكه جمع بين دو چيز ترك گفته شود. پس اين قول رسول خدا صلي الله عليه وسلم كه مي فرمايد:«إِنَّ اللَّهَ قَدْ أَبْدَلَكُمْ بِهِمَا خَيْرًا مِنْهُمَا» اقتضا مي كند كه از جمع بين (نوروز و مهرگان)با دو عيد قربان و فطر و انجام همزمان آنها خودداري شود.
پس مردود نمودن عيد نوروز از سوي پيامبر صلي الله عليه وسلم بصورت مطلق بوده است و ايشان اشاره اي نکردند که در صورت نيت افراد به برگذاري عيد بر اساس تفريح ايراد ندارد!
از سويي برخلاف تصور بسياري از افراد آنرا جزو رسوم اجداد خود دانسته و بدان افتخار مي کنند و بدين طريق بسياري از مسلمانان را به سوي زرتشت و آيين اجدادشان تشويق مي کنند،
خداوند مي فرمايد:﴿وَالَّذِينَ لَا يَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا كِرَامًا﴾[ فرقان 72] «و بندگان خدا كساني اند كه در مجالس زور(منحرف و نادرست) حضور پيدا نمي كنند و هنگامي كه [اتفاقي] بر اهل باطل و سخنان پوچ و ياوه گذر كردند؛ با انكار از آنها روي گردانده و دور مي گردند.»
ابوالعاليه، طاوس، ضحاك، ربيع بن انس و غير ايشان الزور را به [اعياد مشركين] تفسير نموده اند. و در روايتي از ابن عباسم آمده است كه مي فرمايد:[منظور از الزور اعياد مشركين است.][ تفسير ابن كثير ج 3 و كتاب اقتضاء الصراط المستقميم ج 1]
هنگامي كه خداوند شركت نكردن در مجالس الزور را مدح فرموده است، شركتي كه صرفاً حضور ديداري يا شنيداري است و بس، همراهي كردن با آنها با انجام عمل الزور كه حضور صرف در آن مجالس و استماع يا رؤيت تنها نيست، چه حكمي خواهد داشت؟ پس در حقيقت اين آيه شركت نجستن در اعياد كفار را تشويق كرده است، و حضور در آن را بدان علت كه خداوند آن را الزور ناميده، مكروه مي داند.
و آنچه که مسلم است، انجام اين عيد با هر نيتي که باشد جزو اعياد مشرکين است و جزو اعياد مسلمين نيست و کسي که اظهار مي دارد برگذار نمودن اعياد غيرمسلمانان با هدف تفريح ايرادي ندارد نياز به جواز شارع از کتاب و سنت دارند و با ادعا اين امر ثابت نمي شود. و برگذاري اين عيد تشبيه شدن به کفار است و انواع مفاسد حاصل از تشبه به كفار در اعياد را مي توان بصورت زير ذکر کرد:
1. همچنانكه اشاره شد اعياد از جمله شرايع و آداب ديني است و موافقت با كفار در همه اعمال عيد موافقت در كفر آنها، و موافقت در بعضي از فروع آن، موافقت در بعضي از شعب كفر است. و هيچ شكي در اين نيست كه همراه شدن با كفار در عيدشان به همراهي و موافقت با تمام كفر آنها منجر خواهد شد.
2. آنچه كفار در عيد انجام مي دهند، معصيت خداوند است؛ چرا كه يا ساخته دست خودشان بوده و يا به پيامبرشان نسبت داده اند و يا منسوخ گشته است، كه در هر دو صورت مسلمان با برگزاري آن عيد دچار معصيت مي گردد.
3. برگزاري گوشه هايي از آداب عيد كفار، به انجام بيشتر اعمال عيدشان منجر خواهد گرديد، و آنگاه كه آن عيد مشهور شد عامّه مسلمين به برگزاري آن مي پردازند و اصل آن را فراموش مي كنند، تا آنجا كه به عادت بلكه عيد آنها مبدل گشته و همچون اعياد ديني محسوب مي گردد، بلكه آن قدر بر آن مي افزايند كه سرانجام به مرگ اسلام و حيات كفر خواهد انجاميد.
4. مشابهت با كفار در اعيادشان سبب سرايت رفتارهايي از جانب كفار خواهد شد كه مورد لعن و نفرين خدا و رسولش هستند.
5. مشابهت با كفار سبب بروز محبت و دوستي آنها مي گردد، دوستي و محبتي كه شخص را از دايره اسلام خارج مي گرداند.
6. به خاطرتعدد اعياد و شروع پيش از موعد و خاتمه نيافتن سر وقت، زمان زيادي تلف مي شود.
7. در طول اين مدت عده اي براي شادي خود، آرامش و آسايش را از افراد زيادي همچون كودكان، افراد مسن و بيماران سلب مي كنند.
8. چنين اعيادي سرمايه هاي كلاني را به هدر مي دهد.
9. به علت حاكم بودن فضاي تفاخر و تكبر در جامعه، بر قشر فقير جهت برگزاري اين چنين اعيادي فشار زيادي وارد مي شود.
10. در چهارشنبه سياه كه به چهارشنبه سوري مشهور است، محيط زيست به شدت آلوده گشته، پول زيادي بدون كمترين فايده اي هدر مي رود و افراد زيادي زخمي و يا كشته مي شوند.
11. غالباً در چنين اعيادي به جاي ابراز محبت و به جاي آوردن صله رحم كه از خصوصيات اعياد اسلامي است، جنگ و دعوا و كدورت به وجود مي آيد.
12. اختلاط و بي بند و باري و فساد و دورشدن از انسانيت به اوج خود مي رسد.
13. مصرف مشروبات الكلي و مواد مخدر در اين اعياد افراد زيادي را بيمار كرده و يا به كام مرگ مي فرستد.
حال كداميك از مواردي كه در بالا بدان اشاره شد، واقعيت ندارد. اگر حقيقت دارند، آيا هيچكدام از آنها مورد تأييد اسلام است؟ اگر جوابت منفي است، پس چطور اين روز را جشن مي گيري؟
شبهات مخالفان تحريم اين اعياد
1. آنچه كه شما عيد مي ناميد و حرام مي دانيد در حقيقت عيد نيست بلكه فقط بزرگداشت يا مناسبت و يادبودي است بر خلاف اعيادي كه در آنها اذكاري معين، نمازي بخصوص و يا اموري از اين قبيل برپا مي شود.
جواب:
آنچه شما بزرگداشت يا مناسبت و يا يادبود وقايع تكراري در سال، ماه و يا غيره مي ناميد، همان معناي عيد است.
چرا كه عيد همچنان كه شيخ الاسلام ابن تيميه مي فرمايند:[اسم لما يعود من الإجتماع العام علي وجه معتاد عائد إما بعد السنة أو بعود الأسبوع أو نحو ذلك](اسمي است كه بر اجتماعي عمومي اطلاق مي گردد كه هر از چند گاهي با تجديد و نو شدن سال، هفته و امثال آنها، تكرار مي گردد.)كه با توجه به اين تعريف مراسمي كه هر از چند گاه به عنوان عزاداري برپا مي شوند هم شامل معناي عيد است.
پس به برگزار كنندگان نوروز و ديگر اعياد كفار مي گوييم:
آيا مگر هر ساله براي بزرگداشت نوروز بر سر سفره هفت سين و يا هر مجلس و اجتماع بزرگ و كوچك ديگر جمع نشده و از آن استقبال نمي كنيد و مراسم خاصي را برگزار نمي كنيد؟
پس در حقيقت آنچه شما انجام مي دهيد عيد است، حال چه آن را عيد بناميد و چه اسم ديگري برآن بنهيد، چرا كه حقيقت امر معتبر است نه اسامي.
مشاهده نموده ايم كه بعضي زنا كرده و اسم ديگري بر آن مي نهند، ربا مي خورند اما چيز ديگري به آن مي گويند، همچنانكه رسول خدا ح مي فرمايد:«يَشْرَبُ نَاسٌ مِنْ أُمَّتِي الْخَمْرَ يُسَمُّونَهَا بِغَيْرِ اسْمِهَا»[ نسائي] (مردماني از امت من شراب خواهند نوشيد ولي با اسم ديگري از آن نام خواهند برد.)
2. بعضي ديگر از مخالفين مي گويند: اين بزرگداشت ها به مناسبت تجديد طبيعت، آمدن بهار، تمام شدن سرما و اموري از اين قبيل است، كه هدف از انجام آن تشبه به كفار نيست، بلكه جزو عاداتي است كه در شريعت اسلام اصل بر حلال بودن آنهاست.
جواب:
1. با توجه به تحقيقي كه در اول بحث آورديم معلوم شد كه بزرگداشت مناسبتهاي ديني همچون نوروز و كريسمس و مناسبتهاي دنيوي همچون روز مادر، روز زن و روز جهاني كودك از كفار اخذ شده است. و چنانچه فرض كنيم كه مسلمانان، خود عيدي بوجود آورده باشند و هيچ كافري قبل از آنها آن را انجام نداده باشد، اين امر تشبه به آنها را نفي نمي كند، چرا كه احداث اعياد شاد يا غمگين جهت احياي مناسبتي معين، سنت و شيوه كفار است.
2. براي تشبه به كفار شرط نيست كه شخص عملي را به اين علت انجام دهد چون كفار آن را انجام مي دهند، بلكه همين قدر كافي است كه عمل انجام شده از امور اختصاصي كفار بوده و از آنها اخذ شده باشد، همچنانكه در اين مورد قول شيخ الاسلام ابن تيميه را آورديم.
وصلي الله وسلم علي محمد و علي آله و اتباعه الي يوم الدين
سايت جامع فتاواي اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com
بازگشت به ابتدای
صفحه
بازگشت به نتایج قبل
چاپ
این مقاله
ارسال مقاله به دوستان
