قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

دموكراسى و آزاديخواهى كه امروزه كشورهاى غربى و عملاء آنها مردم را به سوى آن سوق ميدهند، در واقع بجز دسترسى به اهداف استبدادانه و استعمارگرانه خود هدف ديگرى ندارند، و آثارش را امروزه ميتوان در عراق و افغانستان مشاهده كرد، كه به ادعاى تطبيق دموكراسى و آزادى هزاران نفر را به قتل رساندند، و هنوز جيوش و سربازان محتل و اشغالگر در سرزمين آنها هستند، در حاليكه ادعا دارند كه آزادى و دموكراسى را به ارمغان آورده اند.
ولى اسلام اولين دينى است که فرياد حقوق بشر را سر ميدهد و بر ضرورت حمايت آن تأکيد ميکند و هر کس که شريعت اسلامي را بررسي کند ميفهمد که اسلام اهدافي دارد که در حمايت از زندگي انسان، دين، عقل، مال و خانواده تحقق مي‌يابد. تاريخ اسلامي، موضع‌ گيري قاطع و سرنوشت ساز خليفة دوم عمر بن خطاب رضي الله عنه را نسبت به زير پا گذاشتن حقوق بشر ثبت کرده است آنجا که مي‌گويد: " متي استعبدتم الناس و قدوَ لَدتْهم امهاتُهم أحراراً؟ "، يعنى: " از کي، مردم را به بردگي گرفته‌ايد حال آنکه مادرهايشان آنان را آزاد به دنيا آورده‌اند؟"
در اسلام هيچ امتيازي بين فقير ‌و ثروتمند و حاکم و محکوم وجود ندارد و همه نزد خدا، نزد قانون و در حقوق عمومي مساوي هستند، و اين مسئله يكى از اسباب اساسى عدم دخول بزرگان قريش به اسلام بود، زيرا به روى خود نميديدند كه با اسلام آوردنشان با فقراء مسلمانان مانند بلال كه برده بودند در يك منزلت اجتماعى قرار گيرند.
سلطه و داوري در تعاليم اسلامي بايد براساس عدل و شورا اقامه شود. خداوند در قرآن، مردم را به عدل و تطبيق آن ملزم کرده است و مي‌فرمايد : 
" إن الله يأمر بالعدل و إحسان"(النحل : 90)
" خداوند به عدل و نيکي دستور مي‌دهد "
و ميفرمايد: 
"و إذا احکمتم بين الناس أن تحکموا با العدل" (النساء : 58)
" هنگامي که در بين مردم به داوري نشستيد، اينکه دادگرانه داوري کنيد "
شوري در اسلام يک اصل اساسي و ضروري است. پيامبر صلى الله عليه و سلم با اصحابش مشورت مي‌کرد و به رأي اکثريت عمل مي‌نمود هر چند مخالف رأي خودش باشد. بارزترين مثال، خارج شدن مسلمانان از مدينه براي جنگ احد است که پيامبر نظرش بر عدم خروج بود اما اکثريت، نظرشان خلاف اين بود پس به رأي آنان عمل کرد و از مدينه خارج شد که سرانجام، شکست از آنِ مسلمانان گرديد ولي با وجود اين، قرآن بر ضرورت شوري تأکيد کرد و خطاب به پيامبر فرمود: 
"فاعْفُ عنهم و استغفرْ لهم و شاوِرْ هم في الأمرِ" (آل‌عمران : 159)
" پس از آنان در گذر و برايشان طلب آمرزش و در کارها با آنان مشورت و رايزني کن "
ولى ملاحظه كرديم كه آمريكا و انگليس كه بزرگترين مدعيان حقوق بشر و دموكراسى هست، در مورد اشغال عراق، هر چند حد اكثر كشورها و حتى سازمان ملل (كه از خود ساخته آنهاست) مخالف بودند، باز هم دردى را دوا نكرد و بخاطر رسيدن به اهداف خود (نفط و غيره) دموكراسى و حقوق بشر را زير پا گذاشتند و هزاران نفر را به قتل رساندند.
اسلام، زمينه را براي تعدد آراء فراهم کرده و اجتهاد را حتي در مسائل ديني مباح نموده است، ماداميکه در مجتهد شروط اجتهاد موجود باشد و براي مجتهد که اجتهاد کند و به خطا برود يک اجر و اگر اصابت کند دو اجر در نظر گرفته است. کسي که مذاهب معروف فقه اسلامي را بررسي کند به اختلاف ديدگاهها در بسياري از مسائل فقهي برخورد مي‌کند و کسي نگفته اين اختلاف آراء ممنوع است. بنابراين مي‌بينيم که اسلام به مخالف اجازه داده است که ديدگاه خود را بدون نگراني ابراز کند ماداميکه اهداف همگي خير و صلاح جامعه و حفظ امنيت و آسايش آن باشد. 

وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com