محمود بن عبد الله حسيني آلوسي، شهاب الدين، أبو الثناء: مفسر، محدث، أديب، از مجددين، از أهل بغداد، مولدش و وفاتش در آن شهر است. سلفي اعتقاد بود و مجتهد. کار افتاء را در شهر خود را به سال 1248 هـ. به عهده گرفت وآن را واگذاشت و برای علم کناره گیری کرد. سپس به سال 1262 هـ به موصل و آستانه سفر نمود، و به ماردين و سيواس رفت، 21 ماه غایب بود و او را سلطان عبد المجيد گرامی داشت. زمانی که به بغداد برگشت سفرنامه هایش را به رشته تحریر درآورد و مصنفاتی را که آغاز کرده بود را کامل نمود، و به کار تألیف را تا زمان وفاتش ادامه داد.
از کتابهای اوست: " روح المعاني ـچاپ" در تفسير، و" نشوة الشمول في السفر إلى إسلامبول ـچاپ" سفرنامه ی وی به آستانه. و" نشوة المدام في العود إلى دار السلام ـ خ" و" غرائب الاغتراب ـچاپ" تراجم کسانی که با آنان ملاقات داشته است، و بحث ها و مناظرات، و" دقائق التفسير ـ خ" و" الخريدة الغيبية ـچاپ" شرح قصيده عبد الباقي موصلي، و" كشف الطرة عن الغرة ـچاپ" شرح درة الغواص حريري، و" مقامات ـچاپ" در اخلاق، کتابی همچون کتاب مقامات زمخشري، و" الأجوبة العراقية عن الأسئلة الإيرانية ـچاپ" و" حاشية على شرح القطر ـچاپ" في نحو، و" الرسالة اللاهورية ـچاپ".
نسبت خانواده آلوسيه به جزيره "آلوس" در وسط نهر فرات برمی گردد. جزیره آلوس به فاصله پنج مرحله از بغداد می باشد، جد این خاندان هنگامی که هولاکو خان مغول به بغداد حمله آورد بدانجا پناه برد، بدان سبب بدانجا منسوب گردیده اند.
ترجمه از: المرجع الاکبر للتراث الاسلامی