|
|
قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين». امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل». |
|
فقه>مسائل فقهی>عید قربان > احكام قربانى در روز عيد قربان
شماره مقاله : 7844 تعداد مشاهده : 405 تاریخ افزودن مقاله : 21/8/1389
|
احكام قربانى در روز عيد قربان شماره فتوى 3293
الحمدلله،
برخي از احكام قرباني: اصل در قرباني آن است كه براي زنده ها مشروع است چنانكه رسول الله ـ صلي الله عليه و سلم ـ و اصحابش براي خود و خانواده شان قرباني مي كردند اما اينكه برخي از مردم گمان مي كنند قرباني تنها براي مرده گان است، صحيح نيست و اصل و اساسي ندارد. اما قرباني براي اموات سه حالت دارد: 1-به همراه زنده گان براي آنها نيز قرباني شود؛ مانند اينكه فرد براي خود و خانواده اش قرباني كند و قصدش زنده گان و اموات باشد (خويشاوندانش كه فوت نموده اند) و دليل اين قول قرباني كردن رسول الله ـ صلي الله عليه و سلم ـ براي خود و خانواده اش است در حالي كه برخي از خانواده او فوت كرده بودند. 2-اينكه فرد بر اساس وصيت متوفي برايش قرباني كند. 3-اينكه فرد به عنوان صدقه براي اموات بطور مستقل قرباني كند: و اين جايز است و فقهاي حنبلي تقرير نموده اند كه ثواب آن به متوفي مي رسد (با قياس بر صدقه) اما آنچه مشخص است اين نوع قرباني سنت و مستحب نيست به دليل آنكه رسول الله ـ صلي الله عليه و سلم ـ براي هيچكدام از درگذشتگانش به طور خصوصي قرباني ننموده است. نه براي حمزه سيد الشهداء ـ رضي الله عنه ـ و نه براي فرزندانش كه قبل از او وفات كردند و نه براي همسرش ام المومنين خديجه رضي الله عنها كه از محبوب ترين همسرانش بود. و از هيچكدام از اصحاب پيامبر رضي الله عنهم اجمعين روايت نشده كه براي يكي از بستگان متوفي خود بطور خصوصي قرباني كرده باشند. همچنين كاري كه برخي از مردم انجام مي دهند و سال اول وفات ميت برايش قرباني مي كنند و اعتقاد دارند كه در اين قرباني نبايد هيچ كس را شريك نمود، صحيح نيست. شايد اگر آنها مي دانستند مي توان از طرف خود و خانواده خود چه زنده گان و چه رفتگان قرباني نمود، چنين نمي كردند.
آنچه نبايد شخص قرباني كننده انجام دهد: اگر شخصي نيت قرباني كرد و ماه ذي الحجه (چه با رويت هلال و چه با تكميل ماه ذي القعده) وارد شد؛ بر او حرام مي شود كه موي خود را كوتاه كند و يا چيزي از آن كم كند و يا ناخن خود را بگيرد و يا هر چيزي از پوست خود بگيرد تا اينكه قرباني را انجام دهد زيرا در حديث ام السلمه رضي الله عنها از رسول الله ـ صلي الله عليه و سلم ـ روايت شده كه ايشان فرمودند: «اگر ماه ذي الحجه وارد شد و يكي از شما خواست قرباني كند، مو و ناخن هايش را نگه دارد [كوتاه نكند]» [رواه أحمد و مسلم] و در لفظ ديگر حديث: «پس چيزي از مو و پوستش نگيرد تا قرباني كند» و اگر در وسط دهه ذي الحجه نيت قرباني كرد از زمان نيت اين كارها بر او ممنوع مي شود و اگر قبل از نيت مو و يا ناخن خود را كوتاه كرده بر او اشكالي نيست.
والله اعلم وصلي الله وسلم علي محمد و علي آله و اتباعه الي يوم الدين سايت جامع فتاواي اهل سنت و جماعت IslamPP.Com
|
بازگشت به ابتدای
صفحه
بازگشت به نتایج قبل
چاپ
این مقاله
ارسال مقاله به دوستان |
|
|
|
|
|