قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

حكم ذبح قرباني در جايي كه قرباني كننده، آن‌جا نيست
شماره فتوى 1877



الحمدلله،
... رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قرباني‌اش را در سرزمين خود و در بين اصحابش ذبح مي‌كرد و حتي قرباني‌ها را با خود به مصلّي مي‌برد و به قصد آشكار كردن شعاير الهي آن‌ها را آن‌جا قرباني مي‌كرد. اما دعوت و تشويق براي اين كه پول مردم را بگيرند و در جاهاي دور قرباني كنند، دعوتي است براي نابود كردن اين شعاير و مخفي نمودن آن از مردم است، چرا كه اگر قرباني ها به جاي دوري انتقال يابند. يكي از شعاير الهي، كه قرباني است مخفي مي‌شود و شهرها از نور قرباني محروم مي‌شوند و چند چيز از بين مي‌رود:
1- ذبح مستقيم قرباني كننده در حالي كه اين كار افضل و سنت است « رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ با دست خود قرباني هايش را ذبح مي‌نمود».
2- سنت خوردن از گوشت قرباني از بين مي‌رود؛ رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ به خوردن گوشت قرباني امر نموده، و الله‌تعالي نيز به اين نكته اشاره فرموده است: [فَكُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِيرَ]
(پس خودتان از گوشت آن‌ها بخوريد و بينوايان مستمند را نيز بخورانيد). «حج28»
در اين آيه به خوردن،از گوشت قرباني كه انسان به وسيله آن به سوي الله تقرب مي‌جويد امرشده است. (پس خوردن از گوشت قرباني عبادت است).
هنگامي كه رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ در حجۀ الوداع يكصد شتر را براي ذبح با خود به مكه برد. شصت وسه تا از آن‌ها را با دست مبارك خود ذبح نمود و وكالت ذبح بقيه را به علي رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ سپرد. و نيز به ايشان نمايندگي تقسيم گوشت‌ها را نيز واگذار كرد، و دستور داد كه از هر شتر تكه‌گوشتي را جدا كردند، آن‌ها را در ديگي پختند و رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ از گوشت و آب گوشت آن‌ها ميل نمودند» (مسلم 1218 به همين معنا) و اين دليلي است بر تأكيد خوردن از گوشت قرباني و ‌هدي است.
ما مي‌گوييم: وكالت دادن براي قرباني صحيح است، آن‌هم به اين صورت كه بايد اين قرباني در حضور شخص و در خانه‌اش و يا حداقل در شهرش صورت گيرد و او شاهد برذبح قرباني باشد و از گوشت آن بخورد. شعاير دين را به اين صورت آشكار نمايد و بايد بداند كه مقصود ازذبح قرباني فقط گوشت قرباني نيست؛ چرا كه الله تعالي مي‌فرمايد:[ لَنْ يَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَلا دِمَاؤُهَا وَلَكِنْ يَنَالُهُ التَّقْوَى مِنْكُمْ]
(گوشت‌ها و خون‌هاي قرباني هرگز به الله نمي‌رسد [و موجب رضاي او نمي‌گردد] بلكه تقوا [و ورع اخلاص] شما بدو مي‌رسد). «حج 37»
رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ به كسي كه قبل از نماز عيد ذبح كرده بود، فرمود:« فَإِنَّمَا هُوَ لَحْمٌ قَدَّمَهُ لِأَهْلِهِ »: (اين گوشتي است كه آن را براي خانواده‌ي خود تقديم كرده است). بخاري (5545،965) مسلم (1961)
به ابوبرده رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ فرمود: [شَاتُكَ شَاةُ لَحْمٍ ] (گوسفندت گوسفند گوشتي بوده است). يعني: به هدف خوردن گوشت ذبح شده است. بخاري(5556،983،955) مسلم(1961)
لذا رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بين قرباني و بين حيوان گوشتي تفاوتي قايل شده‌اند. علما مي‌گويند: اگر گوشت صد شتر را صدقه بدهي باز هم با يك گوسفند قرباني از نظر پاداش برابري نمي‌كند. و اين خود بيانگر اين است كه قبل از آن كه به منفعت گوشت قرباني توجه شود با ذبح قرباني، به الله تقرب جسته مي‌شود.

شيخ ابن عثيمين، فقه العبادات،( ص-342،343)
IslamPP.Com