قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

ای آزادی! بنام تو چه جنایتها که نکرده اند؟!

نوشته: مصطفي حسيني طباطبائي

برخی از روزنامه‌نگاران غربی همینکه ملاحظه کردند مسلمانان از تهمت‌های سلمان رشدی خشمگین و خروشان شده‌اند، بانگ و فریاد برآورده‌اند که: «ای داد! پس آزادی کجا رفت؟!» حقّاً که این دسته، مفهوم آزادی را درنیافته و یا عمداً آنرا تحریف کرده‌اند. شک نیست که آزادی افراد، امری ارجمند و محترم است اما حدود آن تا کجاست؟ آری، آزادی فرد تا آنجا مي‌تواند گسترده باشد که برای دیگران زیانی ببار نیاورد، یعنی آزادی ایشان را سلب نکند و آبرو و حیثیت آنان را به بازی نگیرد. و فهم این مسئله در قرن بیستم کاری دشوار نیست که به توضیح و تمثیل نیاز افتد. اسلام هم مي‌گوید که انسانها آزادند، امّا نه آزاد برای آنکه به دیگران تهمت زنند و ناسزا بگویند و جامعه را بفریبند ...! این چنین آزادی، از زهر کشنده برای جامعه انسانی خطرناک‌تر است! آیا مي‌توان باور کرد که روزنامه‌نگاران غربی این حقیقت را نمي‌دانند؟! شگفتا که چون سلمان رشدی در کتاب «بچّه‌های نیمه‌شب» ایندیرا گاندی را بدون دلیل، مورد اتهام قرار داد و آنگاه در دادگاه مجرم و محکوم شناخته شد، کسی از روزنامه‌نگاران مزبور به رای دادگاه اعتراضی نکرد و آنرا برخلاف آزادی نشمرد ولی اینک که مسلمانان گیتی از تهمت‌ها و دورغپردازیهای رشدی خشمناک شده‌اند، آقایان، سنگ آزادی به سینه مي‌زنند! تاچر نخست‌وزیر انگلیس، به نام «آزادی» از سلمان رشدی حمایت مي‌کند ولی خود وی دستور مي‌دهد تا کتاب «شناسایی و شکار جاسوس[1]» را در انگلیس توقیف کنند و نسخه‌های آنرا جمع آورند! چرا؟ برای اینکه پیتر رایت نویسنده این کتاب، از وحشیگری سازمانهای جاسوسی انگلیس پرده برداشته است!
روزنامه‌ها نوشته‌اند که دنیس لمون، نویسنده مجله «کی نیوز» در سال 1979، به جرم نگارش سخنانی کفرآمیز به 9 سال حبس و پرداخت 500 پوند جریمه، در انگلستان محکوم شد. بنظر آقایان، این حکم با آزادی مباینت نداشته ولی محکومیت سلمان رشدی مخالف و مباین با آزادی محسوب مي‌شود!
برخی از غربي‌ها بدون توجه به کتب دینی خود، ادّعا مي‌کنند که قرآن در محکوم شمردن کسانی که به پیامبر اسلام توهین روا مي‌دارند به راه افراط رفته است.!
گویا این افراد یکبار «کتاب مقدّس» را نخوانده‌اند و خبر ندارند که در تورات آمده است: هر کسی که پدر یا مادر خود را لعن کند، البته کشته شود! (سفر لاویان، باب 20).
این حکم چنانکه ملاحظه مي‌کنید برای کسانی است که بر پدر و مادر خویش نفرین فرستند تا چه رسد بکسانی که بر خدا یا پیامبرش ناسزا گویند.!
انجیل هم احکام تورات را تصدیق مي‌کند و آنها را حکم خداوند مي‌شمرد. با وجود این، در انجیل نیز مي‌خوانیم که مسیح -علیه السلام- فرموده است:
«هر که برادر خود را راقا[2] گوید مستحقِّ قصاص باشد و هر که احمق گوید مستحقّ آتش جهنّم بُوَد!» (انجیل متّی، باب 5).
امّا در سراسر قرآن کریم به هیچ‌وجه سخن از این موضوع در میان نیست که ناسزاگویان به رسول خدا -صلى الله علیه وآله وسلم- را چگونه باید کیفر داد؟ روش قرآن مجید در رویارویی با استهزاء کنندگان پیامبر، اینست که اهانت‌ها و سخریه‌ها و شبهات آنان را مطرح ساخته و بدانها پاسخ‌های منطقی مي‌دهد یعنی با این زشتگوییها «مقابله فرهنگی» مي‌کند تا بیماري‌های روانی دشمنان، روبه بهبود نهد.!
پیامبر بزگوار اسلام -صلى الله علیه وآله وسلم- نیز بسیاری از این ناسزاگویان و خائنان را به هنگام فتح مکّه، مورد عفو و بخشایش خود قرار داد چنانکه سلمان رشدی با همه دشمنی و خصومتش، این فضیلت را درباره پیامبر اسلام نتوانسته انکار کند و در خلال داستان خود (بطور خلاصه) مي‌نویسد: «سلمان را که مرتد شده بود پس از فتح، دستگیر کرده و نزد پیامبر مي‌آورند، پیامبر فرمان قتل او را صادر مي‌نماید ولی بلال میانجی شده و در نتیجه، پیامبر سلمان را عفو مي‌کند و او پولهایی که فراهم آورده بود به کشور خود باز مي‌گردد».!
هر چند رشدی، صحنه مزبور را از خود ساخته و کمترین سندی و مدرکی در تاریخ برای آن وجود ندارد ولی به هر صورت، رشدی روحیه پیامبر ارجمند اسلام -صلى الله علیه وآله وسلم- را در عفو مجرمان بدین نحو بازگو مي‌کند.
آری در شرح سیره پیامبر اسلام -صلى الله علیه وآله وسلم- ملاحظه مي‌کنیم مورّخان نوشته‌اند گهگاه که افرادی رسول اکرم -صلى الله علیه وآله وسلم- را هجو مي‌کردند و بویژه قبائل عرب را با اشعار هجو‌آمیز خود بر ضدّ پیامبر برمي‌انگیخته و به جنگ و خونریزی تشویق مي‌کردند، پیامبر -صلى الله علیه وآله وسلم- نیز حکمِ اعدام این ناسزاگویان و شاعران فتنه‌انگیز را صادر مي‌فرمود و اینکار را برای صیانتِ جامعه و حفظ مقدّسات آن، امری لازم و بایسته مي‌شمرد. چنانکه امروز هم اگر در میان مردم متمدّن جهان، کسی رهبران بزرگ مردم را به استهزاء و بهتان و ناسزا به سخریه گیرد و احیاناً آشوب و خونریزی به راه اندازد، گمان ندارم از رویارویی شدید با قانون معاف شود.
در پایان، از خدای بزرگ مي‌خواهم که دیدگان اهل ادراک و انصاف را در سراسر گیتی بروی اسلامِ راستین بگشاید تا برتریهای این آئین خدایی را به چشم بصیرت ببینند و با پیوستن به آئین محمّد -صلى الله علیه وآله وسلم- سعادت حقیقی را دریابند.
ایران – تجریش
مصطفی حسینی طباطبائی


[1]- Spay Catcher.
[2]- «راقا» واژه‌ای سُریانی است که برای تحقیر افراد بکار مي‌رفته و در «قاموس کتاب مقدّس» اثر هاکس آنرا به معنای «باطل» ترجمه کرده است.




به نقل از کتاب: حقارت سلمان رشدي، نوشته مصطفي حسيني طباطبائي