|
|
قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين». امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل». |
|
ادبیات>شرح واژه>اخیف
شماره مقاله : 7457 تعداد مشاهده : 299 تاریخ افزودن مقاله : 14/8/1389
|
اخیف . [ اَ ی َ ] (ع ص ) آنکه یک چشم سیاه و چشم دیگر ازرق دارد از مردم و اسب و جز آن . آنکه یک چشم سیاه دارد و دیگر سبز. (زوزنی ) (مؤید الفضلاء). چشمی سیاه و چشمی ازرق . آنکه یک چشم کبود دارد و دیگر چشم سیاه . اسبی که یک چشمش سیاه و یک کبود یا سفید باشد. مؤنث : خَیْفاء. || اسپ سیاه و سفید. || جمل اخیف ؛ شتر که غلاف نره ٔ او فراخ باشد. ج ، خیف ، خوف . (منتهی الارب ). و جمعالاخیف ، خیف و خوف بالکسر و الضم . (تاج العروس ).
|
بازگشت به ابتدای
صفحه
بازگشت به نتایج قبل
چاپ
این مقاله
ارسال مقاله به دوستان |
|
|
|
|
|