بطلان ادعای رافضی در مورد دلالت آیه { وَالَّذِی جَاءَ بِالصِّدْقِ } بر امامت علی رضی الله عنه
ابن مطهر الحلى رافضی می گوید: «برهان بیست و دوم: فرموده حق تعالی است:{ وَالَّذِی جَاءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ أُولَئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ (٣٣) } (الزمر: 33). «اما كسى كه سخن راست بیاورد و كسى كه آن را تصدیق كند، آنان پرهیزگارانند».
ابونعیم از مجاهد روایت میکند که مراد از: «آن کس که راستی آورد» محمد صلی الله علیه و آله وسلم و منظور از «آن را باور نمود» علی بن ابی طالب است. شافعی فقیه هم از زبان مجاهد آورده است که در فرموده: } وَالَّذِی جَاءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ {: محمد صلی الله علیه و آله وسلم راستی را آورد و علی آن را تصدیق کرد. و این فضیلتی است که مختص علی است، پس او امام بر حق است.
پاسخ این ادعا هم بر چند وجه است:
یکی آنکه: چنین چیزی از پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم روایت و نقل نشده است، نقل قول مجاهد به تنهایی هم حجتی نیست که حتی در صورت صحت پیروی از آن بر هر مسلمانی واجب باشد. چه رسد به اینکه درستی آن ثابت نشده باشد؟ و باید دانست که این فرد به آوردن احادیث دروغین فراوان شناخته شده است[1].
اما آنچه از مجاهد محقق است قولی بر خلاف این حدیث است و آن اینکه راستی قرآن است، و آنکه آن را باور و تصدیق میکند هر مؤمنی است که بدان عمل کند، لذا در این روایت مصادیق آن عموم مؤمنان است.
وجه دوم: حدیث مذکور با روایت مشهورتر رایج میان مفسران متناقص است. و آن این که کسی که راستی را میآورد و آنکه تصدیق و باور میکند ابوبکر است، و این روایت طایفهای از جمله طبری است که با استناد به علی آن را در کتاب خود آورده است[2].
سوم: لفظ آیه عام و مطلق است و نه به ابوبکر اختصاص دارد نه به علی تنها، بلکه هر کس در معنای عام آن داخل باشد حکم آن شاملش میشود، و شک نیست که ابوبکر و عمر و عثمان و علی سزاوارترین امت به داخل شدن در حکم آنند اما تنها مصادیق آن نیستند.
([1]) مراد فرد نقلکننده از مجاهد است.
([2]) نگا: تفسیری طبری (3/24).
به نقل از:
مختصر منهاج السنة، تالیف: شیخ الإسلام ابو العباس احمد بن تیمیه، اختصار : الشیخ عبدالله بن محمد الغنیمان (استاد تحصیلات عالی دانشگاه اسلامی مدینه منوره)، و مدرس در مسجد نبوی شریف، ترجمه: إسحاق دبیرى
مصدر:
سایت دائرة المعارف شبکه اسلامی
IslamWebPedia.Com