قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

رد بر مطاعن رافضی مبنی بر اینکه عمر به رأی خود نظر می‌داد
 
رافضی ابن مطهر الحلى می گوید: «عمر از روی فکر و حدس و گمان نظر می‌داد».
پاسخ این که: ابراز نظر شخصی تنها از عمر رضی الله عنه  مشاهده نشده بلکه علی نیز بسیار اظهارنظر می‌کرد و نیز ابوبکر و عثمان و زید و ابن مسعود و سایر صحابه رضی الله عنهم  نیز هر کدام رأی و نظرات خود را بیان داشته‌اند. حتی نظر علی درباره خون‌های اهل قبله و مواردی این چنین از امور بسیار خطیر به شمار می‌رود، همچنان که در سنن ابی داود و دیگران از حسن از قیس بن عباد نقل شده که گفت: به علی گفتم: درباره این لشکرکشی‌ات به ما خبر بده، که آیا عهدی است که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به تو توصیه نموده، یا نظر شخصی خودتان است؟ وی گفت: «پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم توصیه به چیزی نفرموده بلکه این کار را براساس نظر و رأی خودم انجام می‌دهم»[1]. این امری ثابت شده است. و به این خاطر برخلاف جنگ خوارج از علی رضی الله عنه  درباره جنگ جمل و صفین چیزی روایت نشده است.
و لذا هر کس ذره‌ای از عقل و انصاف در درونش داشته باشد، در کمال و درستی سیره و دانش و عدل و فضل عمر هیچ تردید به خود راه نمی‌دهد. و کسی که درباره ابوبکر و عمر بدگویی می‌کند از دو حال خارج نیست: یا او شخصی منافق، بی‌دین و ملحد و دشمن اسلام است که سعی دارد با بدگویی از آن دو پیامبر و دین اسلام را بد نام کند که این وصف حال معلم اول رافضه، نخستین کسی که بدعت رفض و رافضه‌گری را بوجود آورد، و وصف حال سر کردگان باطنیه است. و یا او شخصی نادان و فرو رفته در بحر جهل و هواپرستی است و این وصف حال غالبیت رافضیان است، با این فرض که در باطن مسلمان باشند.
حال اگر ابن مطهر الحلى رافضی می گوید: علی معصوم بود و خود رایی نمی‌داد، بلکه هر آنچه می‌گفت به مثابه نص پیغمبر بوده است و امام معصومی است که از جانب رسول خدا امامت او تعیین گردیده است.
ما هم می‌گویم: نظیر تو در بدعت، خوارج هستند. همه آنان علی را تکفیر می‌کنند. با وجودی که آگاه‌تر، راستگوتر و دیندارتر از رافضیانند. و هر که حال اینان و آنان (هر دو جماعت رافضه و خوارج) را شناخته باشد در این مسأله تردید نمی‌کند.




([1]) نگا: سنن ابی داود (4/300).



به نقل از:
مختصر منهاج السنة، تالیف: شیخ الإسلام ابو العباس احمد بن تیمیه، اختصار : الشیخ عبدالله بن محمد الغنیمان (استاد تحصیلات عالی دانشگاه اسلامی مدینه منوره)، و مدرس در مسجد نبوی شریف، ترجمه: إسحاق دبیرى
 
مصدر:
سایت دائرة المعارف شبکه اسلامی
IslamWebPedia.Com