دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2024 Nov 21

----

19/05/1446

----

1 آذر 1403

تبلیغات

در کتاب معجم کبیر طبرانی از احادیث ابن عباس رضی الله عنه از پیامبر خدا روایت شده است، ایشان فرمودند: «قَالَ اللَّهُ تَعَالَىٰ: مَنْ عَلِمَ أَني ذُو قُدْرَةٍ عَلَى مَغْفِرَةِ الذُّنُوبِ غَفَرْتُ لَهُ وَلاَ أُبَالِي مَا لَمْ يُشْرِكْ بِي شَيْئاً»
«خداوند عز وجل فرموده است: هر کس یقین داشته باشد که من قدرت بخشش گناهان را دارم، او را می‌بخشم و اهمیت نمی‌دهم، بشرطی که برای من شریک قرار نداده باشد».
معجم کبیر طبرانی 11/241 حدیث (11615).

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

فقه>مفاهیم و اصطلاحات فقهی>نوحه‌گري

شماره مقاله : 312 تعداد مشاهده : 373 تاریخ افزودن مقاله : 27/5/1388

نوحه‌گري بمعني شيون و زاري همراه با فرياد و صداي بلند و جزع و فزع مي‌باشد و بصراحت احاديث نبوي آن را حرام مي‌دانند. از ابومالك اشعري روايت است‌كه پيامبر صلي الله عليه و سلم گفت‌:" " أربع في أمتي من أمر الجاهلية لا يتركونهن: الفخر في الاحساب ، والطعن في الانساب، والاستسقاء بالنجوم، والنياحة " وقال: " النائحة إذا لم تتب قبل موتها تقام يوم القيامة وعليها سربال من قطران، ودرع من جرب [در ميان امت من چهار خصلت جاهلي وجود دارد،‌كه آنها را ترك نمي‌كنند: افتخار به اصل و تبار، نسبت دادن ديگران به غير پدرانشان‌، و طعنه بر نسب ديگران زدن‌، و اعتقاد به اينكه ستارگان در نزول باران موثرند، و شيون و زاري و نوحه‌گري‌. وگفت‌: زني‌كه نوحه‌گري مي‌كند، اگر پيش از مرگش‌، توبه نكند در روز قيامت پيراهن آغشته به قطران به وي بپوشانند و تمام بدنش را زخم فرا مي‌گيردكه شدت آتش دوزخ و عذاب آن بر وي بيشتر خواهد بود]"‌. بروايت احمد و مسلم‌.
مسلم و بخاري از ام عطيه روايت‌كرده‌اندكه‌گفت‌: “‌پيامبر صلي الله عليه و سلم از ما پيمان‌گرفت كه شيون ونوحه‌گري نكنيم‌”‌. بزار از راويان موثوق به روايت‌كرده است‌كه پيامبر صلي الله عليه و سلم فرمود:" صوتان ملعونان في الدنيا والآخرة: مزمار عند نعمة، وزنة عند مصيبة [درصدا و آواز، در دنيا و قيامت مورد نفرين هستند: آواز ني و مزمار بهنگام نعمت و آواز گريه بهنگام مصيبت‌]"‌.
در صحيحين از ابوموسي آمده است‌كه گفت‌: “‌من بيزارم ازآن كس‌كه رسول خدا از او بيزار است‌. بيگمان پيامبر صلي الله عليه و سلم از نوحه‌گران وكساني كه بهنگام مصيبت سرشان را مي‌تراشند و يقه خودشان را چاك مي زنند، بيزار است‌”‌.
امام احمد از انس روايت‌كرده كه‌گفته است‌: پيامبر صلي الله عليه و سلم بهنگام بيعت‌گرفتن از زنان پيمان مي‌گرفت‌كه نوحه‌گري نكنند. آنان‌گفتند: اي رسول خدا زناني هستندكه در دوره جاهلي درنوحه‌گري بماكمك مي‌كردند، آيا ما در دوره اسلامي بدانان در نوحه‌گري ياري نكنيم‌؟ اوگفت‌: در اسلام نوحه‌گري نيست‌.

به نقل از:
فقه السنه ، تأليف سيد سابق، مترجم محمود ابراهيمي، تهران، ناشر مردم‌سالاري، دوم 1387.

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

علی رضی الله عنه در حالی که شلاق در دست داشت و عبایی براو بود وارد بازار می‌شد و می‌گفت: ای تاجران حق را بگیرید و حق را بدهید در امان می‌مانید، سود کم را رد نکنید که ‌از سود زیاد محروم می‌شوید و به مردی نگاه کرد که داستان سُرایی می‌کرد، به او گفت: آیا داستان می‏سرایی در حالی که فاصله‌ی ما با زمان پیامبر صلی الله علیه و سلم نزدیک است، از تو می‌پرسم اگر جواب مرا گفتی که خوب، واگر نه با این شلاق تو را چنان می‌زنم که زمین بیفتی، بگو ثبات و زوال دین چیست؟ او گفت: دین با پرهیزگاری ثابت و ماندگار می‌شود و با طمع ورزی از بین می‌رود، گفت: آفرین، قصه بگو که ‌افرادی چون تو می‌توانند قصّه سُرا باشند. ( المنتظم فی تاریخ الملوک ابن جوزی 5/70)