قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

عبدالله بن عمرو بن حرام رضی الله عنه

عبدالله بن عمرو بن حرام به شركت در غزوه احد علاقمند بود. وی خطاب به فرزندش، جابر، گفت: برای اطلاع از سرنوشت مسلمانان در مدینه، بر تو واجب نیست که در جنگ شرکت نمایی. به خدا سوگند! اگر از بی‌سرپرست شدن دخترانم نگران نبودم، دوست داشتم در مقابل دیدگانم كشته می‌شدی و افزود: گمان من بر این است که من یكی از كسانی خواهم بود كه در ابتدای معركه كشته می شوند و من عزیزتر از تو و رسول خدا، كسی را بعد از خود به جای نمی‌گذارم. قرضهایم را پرداخت كن و تو را نسبت به برادرانت سفارش می‌كنم که با آنان به نیكی رفتار نمایی. آن گاه عبدالله بن عمرو بن حرام رضی الله عنه   در ركاب مسلمانان به میدان جنگ آمد و به شهادت رسید. جابر رضی الله عنه  در این مورد می‌گوید: با شهادت پدرم در جنگ احد، من چهره‌اش را می‌نگریستم و گریه می‌كردم. یاران رسول خدا  صلی الله علیه و سلم ، مرا نهی می‌كردند، اما رسول خدا  صلی الله علیه و سلم  چیزی نمی‌فرمود. عمه‌ام نیز گریه می‌كرد. رسول خدا  صلی الله علیه و سلم  خطاب به وی فرمود: چرا برای فردی گریه می‌کنید که، فرشتگان خدا او را زیر سایه پرهای خود قرار داده‌اند.[1]
رسول خدا  صلی الله علیه و سلم  خطاب به جابر فرمود: چرا غمگین و اندوهناک هستی؟ گفت: ای رسول خدا، پدرم به شهادت رسیده است و فرزندان و قرضهایی به جای گذاشته است. رسول خدا فرمود: آیا تو را بشارت ندهم به آنچه پدرت آن را دریافت نمود؟ جابر گفت: بلی
رسول خدا فرمود: «خداوند متعال با كسی سخن نگفته است، مگر از پشت پرده‌.» ای جابر، خداوند پدرت را زنده گردانید و به او گفت: بخواه هر چه می‌خواهی. پدرت گفت: مرا زنده گردان تا بار دوم در راه تو كشته شوم. خداوند فرمود: سنت من اقتضا نمی‌كند كه انسانها بعد از مردن به دنیا برگردند. پدرت گفت: پس این را به خانواده‌ام خبر بده.[2]
آن گاه خداوند این آیه را نازل نمود: 
{وَلا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یرْزَقُونَ (١٦٩) } (آل عمران، 169)
«كسانی را كه در راه خدا كشته می‌شوند، مرده مپندارید؛ زیرا آنها زنده‌اند و نزد پروردگار خود روزی داده می‌شوند.»
عبدالله بن عمروبن حرام قبل از جنگ احد، مبشر بن عبدالمنذر را در خواب دید كه به او گفت: چند روز دیگر تو به ما خواهی پیوست. گفت: شما كجا هستید؟ گفت: در بهشت هستیم و در هر جایی از آن بخواهیم به سیر و سیاحت می‌پردازیم. گفت: مگر در بدر به شهادت نرسیدی؟ گفت: بلی، اما دوباره زنده شدم. عبدالله این خواب را برای رسول خدا تعریف نمود. آن حضرت فرمود: ای ابا جابر! این خواب تو دلیل شهادت است[3] و این خبر به وقوع پیوست.


[1]- بخاری، شماره 1244.
[2]- صحیح ابن ماجه، آلبانی، شماره 190.
[3]- زاد المعاد، ج 3، ص 208.




برگرفته از:
الگوی هدایت (تحلیل وقایع زندگی پیامبر اکرم)، جلد دوم، مؤلف : علی محمّد صلّابی، مترجم: هیئت علمی انتشارات حرمین.