دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2024 Nov 23

----

21/05/1446

----

3 آذر 1403

تبلیغات

پيامبر صلى الله عليه و سلم فرمودند:
"من نذر أن يطيع الله فليطعه، و من نذر أن يعصيه فلايعصه" (صحيح بخارى – 6696/581/11) يعنى: «هر کس نذر کرد که خدا را اطاعت کند، پس بايد از او اطاعت کند، و هر کس نذر کرد که نافرماني خدا کند، نافرماني او را نکند».

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

فقه>مسائل فقهی>نماز > حکم روزه شخصی که نماز نمی خواند

شماره مقاله : 2824 تعداد مشاهده : 400 تاریخ افزودن مقاله : 28/5/1389

در مورد كسى كه نماز را نميخوانده ولى روزه را ميگرفته است علماء اختلاف نظر دارند، بشرح زير:

1- بعضى از علماء تارك نماز را كافر ميدانند، لذا از نظر اين علماء كسانى كه نماز نميخوانند ولى روزه و حج و ساير عبادات را انجام داده اند همه اش باطل است، زيرا تارك نماز از نظر ايشان كافر است، و از كافر هيچ عبادتى قابل قبول نيست، لذا از نظر ايشان روزه اشخاص بى نماز قابل قبول نيست زيرا كافر هستند و بايد ابتدا مسلمان شوند، و پس از مسلمان شدن همه گناهانشان آمرزيده خواهد شد و نيازى به قضاء عبادات ما قبل نيست.

2- بعضى ديگر از علماء نظرشان بر اينست كه تارك نماز اگر از روى سستى و تنبلى باشد و از روى جحود و عناد نباشد كافر نيست بلكه فاسق و مرتكب گناه كبيره بشمار ميرود و ساير عباداتش مانند روزه، حج، صدقه، و غيره قابل قبول ميباشد، لذا از نظر اين علماء روزه اين اشخاص قابل قبول است.بنابراين از نظر هر دوى اين دو گروه نيازى به قضاء روزه هايش نيست.

وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

«وقتی -تدبر کننده- در قرآن آیه ای را مرور می‌کند که برای شفای قلبش محتاج آن است، آن آیه را صد بار و چه بسا شبی تا به سحر تکرار کند، باید در نظر داشت قرائت آیه ای همراه تدبر و فهم آن بهتر و نافعتر برای قلب از قرائت کل قرآن در حالت بدون تدبر و فهمیدن می باشد و [همان یک آیه] او را به کسب ایمان و شوق حلاوت قرآن سوق می دهد». [ابن قیم: مفتاح دار السعادة، ص221].