|
|
قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين». امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل». |
|
فقه>آثار>اباحه
شماره مقاله : 1849 تعداد مشاهده : 519 تاریخ افزودن مقاله : 29/3/1389
|
اباحه: [در اصطلاح فقه] دارای دو معنی است: 1-اجازه دادن در انجام و ترک ٢-ممنوع نبودن. در اصطلاح حکمی است که مقتضی مخیر شدن در بین انجام و یا ترک فعل است. اباحه با ملک و رخصت متفاوت است. اباحه قسمتی از هبه است که بر مجهول هم جاری میشود، تو در استفاده از دارایی من آزاد هستی هر چه بخوری. علما درباره حکم اشیاء پیش از آمدن دین، سه قول دارند: یکم: حرام، دوم: اباحه، سوم: در منافع اباحه و در ضررها حرام است.
به نقل از: مبادی و اصطلاحات علم فقه، دکتر جلال جلالی زاده، چاپ اول، 1387، نشر احسان.
|
بازگشت به ابتدای
صفحه
بازگشت به نتایج قبل
چاپ
این مقاله
ارسال مقاله به دوستان |
|
|
|
|
|