قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

همكاري‌هاي علي با ابوبكر در جنگ با مرتدين
علي براي ابوبكر گنجینه‌ای نفیس بود که در حق او بسی خیرخواه و دلسوز بود و هر چه به مصلحت اسلام و مسلمين بود بر تمام چيزهاي ديگر ترجيح مي‌داد، ازدلايل روشني كه قاطعانه مؤيد اين حقیقت است، اینست كه علي نسبت به ابوبكر رضی الله عنه  اخلاص داشت و او را به خاطر مصلحت اسلام و مسلمانان و بر حفظ و بقاي خلافت و اتحاد و ‌يكپارچگي مسلمانان نصيحت مي‌كرد و نسبت به این مصلحت‌های بزرگ به شدّت حريص بود، موضعگيري او معروف است؛ در آن لحظاتي كه ‌ابوبكر رضی الله عنه  شخصاً به طرف جبهه‌ي مرتدین در (ذي القصه) حركت كرد و قصد جنگیدن با آنها را داشت و شخصاً رهبري تحركات نظامی‌را عليه مرتدان از داخل صحنه جنگ به عهده گيرد و چون حضور ابوبكر در صحنه‌ي جنگ براي تمام نظام و كيان اسلام و مسلمانان خطرناك بود،([1]) با رفتن ايشان به ميدان جنگ مخالفت كرد.
 از ابن عمر رضی الله عنه  روايت است: وقتي ابوبكر بيرون آمد كه به ذي القصه برود، وقتی که سوار شترش شد، علي آمد و لگام شتر را گرفت و خطاب به ‌ابوبكر رضی الله عنه  گفت: «به تو همان چيزي را مي‌گويم كه  رسول الله   صلی الله علیه و سلم  در روز جنگ احد گفت، آن روز فرمود: شمشيرت را غلاف كن و ما را به خاطر خود دردمند مگردان و به مدینه باز گرد كه سوگند به خدا اگر ما به مصيبت رفتنت گرفتار شويم، هرگز وضعيّت مسلمانان سر و سامان نخواهد‌ يافت» به ‌اين ترتيب ابوبكر به پيشنهاد علي در مدينه ماند.([2])
اگر علي قلباً خلافت ابوبكر را تأييد نمي‌كرد و حقانيّت آن را قبول نداشت و با ابوبكر با نارضايتي بيعت كرده بود، اين فرصتي طلايي بود كه مي‌توانست از آن استفاده كند و با همين هدف مي‌گذاشت ابوبكر هر كار كه مي‌خواهد بكند تا شايد اتفاقي برايش بيفتد و از دست او راحت شود و زمينه براي خودش فراهم گردد، حتي اگر از او ناراضي و از خلافتش خشمگين مي‌بود،- آن طور كه ‌ادعا مي‌شود – و ‌يا خلافتش به ناحق بود، مي‌توانست كسي را تحريك كند كه ‌او را ترور نمايد، همانطور كه مردان سياسي رقيبشان را از صحنه بر مي‌دارند و آنطور که با مخالفشان رفتار مي‌كنند.([3]) نظر علي بر اين بود كه با مرتدين جهاد كنند، ابوبكر به علي  رضی الله عنهما گفت: اي ابوالحسن نظر تو چيست؟ گفت: اگر چیزی را که پيامبر صلی الله علیه و سلم  از آنها مي‌گرفت، نگيري، بر خلاف سنّت  رسول الله   صلی الله علیه و سلم  عمل كرده‌اي. ابوبكر گفت: حال كه چنان گفت، قطعاً با آنان خواهيم جنگيد حتّي اگر زانوبند شتري را از من دريغ كنند.([4])


[1] - المرتضي، ندوي /97.
[2] - البدایة و النهایة (6/314-315)
[3] - المرتضي، ندوي/ 97.
[4] - المختصر من كتاب الموافقة بين اهل البيت و الصحابة، زمخشري/48، الرياض النضرة /670.

 به نقل از: سيره أميرالمؤمنين علي بن أبي طالب رضي الله عنه و شخصيت و عصر او، تألیف: دكترعلي محمد محمد صلابی