قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

[اصطلاح فقهي]
از عكرمه و از ابن عباس روايت است‌ كه‌: پيامبر صلي الله عليه و سلم به عباس بن عبدالمطلب فرمود:" يَا عَبَّاسُ يَا عَمَّاهُ أَلاَ أُعْطِيكَ، أَلاَ أَمْنَحُكَ، أَلاَ أَحْبُوكَ، أَلاَ أَفْعَلُ لَكَ عَشْرَ خِصَالٍ. إِذَا أَنْتَ فَعَلْتَ ذلِكَ غَفَرَ اللَّهُ لَكَ ذَنْبَكَ أَوَّلَهُ وَآخِرَهُ، وَقَديمَهُ وَحَدِيثَهُ، وَخَطَأَهُ وَعَمْدَهُ، وَصَغِيرَهُ وَكَبِيرَهُ، وَسِرَّهُ وَعَلاَنِيَتَهُ. عَشْرُ خِصَالٍ، أَنْ تُصَلِّيَ أَرْبَعَ رَكَعَاتٍ. تَقْرَأُ فِي كُلِّ رَكْعَةٍ بِفَاتِحَةِ الْكِتَابِ وَسُورَةٍ. فَإِذَا فَرَغْتَ مِنَ الْقِرَاءَةِ فِي أَوَّلِ رَكْعَةٍ قُلْتَ وَأَنْتَ قَائِمٌ. سُبْحَانَ اللَّهِ والْحَمْدُ لِلَّهِ وَلاَ إِلهَ إِلاَّ اللَّهُ وَاللَّهُ أَكْبَرُ. خَمْسَ عَشْرَةَ مَرَّةً. ثُمَّ تَرْكَعُ فَتَقُولُ، وَأَنْتَ رَاكِعٌ عَشْراً. ثُمَّ تَرْفَعُ رَأْسَكَ مِنَ الرُّكُوعِ فَتَقُولُهَا عَشْراً. ثُمَّ تَهْوِي سَاجِداً فَتَقُولُهَا وَأَنْتَ سَاجِدٌ عَشْراً. ثُمَّ تَرْفَعُ رَأْسَكَ مِنَ السُّجُودِ فَتَقُولُهَا عَشْراً. ثُمَّ تَسْجُدُ فَتَقُولُهَا عَشْراً. ثُمَّ تَرْفَعُ رَأْسَكَ مِنَ السُّجُودِ فَتَقُولُهَا عَشْراً. فَذلِكَ خَمْسَةٌ وَسَبْعُونَ فِي كُلِّ رَكْعَةٍ. تَفْعَلُ فِي أَرْبَعِ رَكَعَاتٍ. إِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تُصَلِّيَهَا فِي كُلِّ يَوْمٍ مَرَّةً فَافْعَلْ. فَإِنْ لَمْ تَسْتَطِعْ فَفِي كُلِّ جُمُعَةٍ مَرَّةً. فَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَفِي كُلِّ شَهْرَ مَرَّةً. فَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَفِي عُمُرِكَ مَرَّةً [اي عباس‌، اي عموي‌ گرامي، آيا مي‌خواهي ترا چيزي ببخشم و به تو چيزي عطا كنم و ترا بهره‌مند سازم‌؟ آيا مي‌خواهي ترا ده خصلت بياموزم ‌كه چون آن را انجام دهي‌، خداوند گناهان پيشين و پسين‌، ‌كهنه و نو، سهوي و عمدي‌، ‌كوچك و بزرگ و پنهان و آشكار ترا بيامرزد. ده خصال اينست‌: چهار ركعت نماز مي‌خواني كه در هر ركعت سوره فاتحه و سوره ديگري از قرآن را مي‌خواني‌، چون قرائت فاتحه و سوره را در ركعت اول بپايان بردي پيش از ركوع پانزده بار" سبحان الله، والحمد لله، ولا إله إلا الله، والله أكبر "، را مي‌گوئي‌. سپس به ركوع مي‌روي و در ركوع نيز ده بار “‌سبحان الله و‌“ را مي‌گوئي‌، سپس ‌كه از ركوع برخاستي‌، در حال اعتدال نيز، ده بار“‌سبحان الله و...‌“ را مي‌گوئي‌، سپس به سجده مي‌روي و در سجده نيز ده بار‌“‌سبحان الله و..‌“ را مي‌گوئي‌، سپس‌ كه از سجده اول برخاستي‌، ده بار نيز ‌“‌سبحان الله و..“ را مي‌گوئي و دوباره به سجده مي‌روي و در سجده دوم نيز ده بار“‌سبحان الله و..‌“ را مي‌گوئي‌، سپس از سجده دوم كه سرت را بلند كردي در جلسه استراحت پيش از برخاستن به ركعت بعدي نيز ده بار ‌“‌سبحان الله و..‌“ را مي‌گوئي‌، ‌كه در هر ركعت جمعا هفتاد و پنج (‌٧٥) بار" سبحان الله، والحمد لله، ولا إله إلا الله، والله أكبر "مي شود و در هر چهار ركعت اين عمل را تكرار مي‌كني‌. اگر توانستي هر روز يكبار والا هر جمعه يكبار والا هر سال يكبار، والا در تمام عمرت يكبار آن را بخوان‌]‌". به روايت ابوداود و ابن خزيمه در صحيحش و ابن ماجه و طبراني‌. حافظ ‌گفته است‌: اين حديث از طرق فراواني و از گروهي از اصحاب روايت شده است‌. و موجه‌ترين آنها اين حديث عكرمه است‌، ‌كه‌: ‌گروهي 
از جمله‌: “‌الحافظ ابوبكر الاجري‌“ و شيخ “‌‌ ابومحمد عبدالرحيم مصري‌“ و شيخ ‌“‌حافظ ابوالحسن مقدسي‌“‌“‌، آن را صحيح دانسته‌اند. ابن المبارك گفته‌: گزاردن “‌صلاة التسبيح‌“‌ مورد تشويق و ترغيب واقع شده‌. و مستحب است‌ كه انسان هميشه بدان عادت‌ گيرد و از آن غفلت نورزد.

 
به نقل از:
فقه السنه ، تأليف سيد سابق، مترجم محمود ابراهيمي، تهران، ناشر مردم‌سالاري، دوم 1387.