سعد بن ابى الوقاص رضى الله عنه
سعد ابى الوقاص، و کنیت او ابو عبد الله اسحاق [1] بود، و نام پدر سعد مالک بود، و ابى وقاص کنیت پدر او بود، و مادر سعد عمیه [2] بنت سفیان بن امیه بود و او چنین میگوید: که من سیم کسم از آن جماعت که ایمان آوردند و در ان وقت نوزده ساله بود، و جمله غزوها با مصطفى علیه السّلام بود، و اول کسى که در راه خداى تیر انداخت او بود، و در روز احد مصطفى علیه السّلام او را فرمود: که تیر انداز، مادرم و پدرم فداى تو باد! او مرد سیاهچرده بود و بلند بالا و شکسته موى بود، و در آخر عمر، چشم او پوشیده شد، و بلاد سواد و قادسیه او فتح کرد، در ایام عمر رضى الله عنه، و بعد از شهادت عثمان به عقیق رفت، دو منزلى بمدینه ساکن شد، و در هیچ کارى شروع نکرد و در سال سنه خمس و خمسین در ایام معاویه، از دار فنا رحلت کرد، و مدت عمر او هشتاد و هفت سال بود، و آخرین کس که از دار فنا بدار بقا رحلت کرد از عشره مبشره او بود، و از مصطفى هشتاد و یک حدیث روایت کند.
اسماء اولاد او: محمد و ابراهیم و اسحاق اکبر و اسحاق اصغر و عبد الرحمن و عمرو، و هژده دختر بودند او را. رضى الله عنهم.
زیرنویسها:
[1] اصابه و الکنى و الاسماء: ابو اسحق.
[2] الاصابه: امه حمزه.
به نقل از کتاب: طبقات ناصرى، مؤلف: ابو عمر عثمان بن محمد المنهاج سراج الجوزجانى (م بعد 658)، تحقیق: عبد الحى حبیبى قندهارى، تهران، دنیاى کتاب، چ اول، 1363ش.