طلحه بن عبید الله [4] رضى الله عنه
طلحه ابن عبید الله بن عثمان، برادرزاده ابو بکر صدیق رضى الله عنه بود و کنیت او ابو محمد، و مادر او صفیه [5] خواهر علاء حضرمى [6]، و روز احد طفى علیه السّلام او را طلحة الخیر خواند، و از بس وجود و عطاء روز حنین او را طلحة الجود خواند، و طلحة الطلحات هم گفتندى، و روز احد خود را سپر مصطفى علیه السّلام کرد، و هفتاد و پنج زخم نیزه و تیر و شمشیر خورد و تیر بر انگشت او رسید، یک انگشت او بىکار شد. و او مرد لعل و سپید بود، میانه بالا فراخ سینه، گشاده کتف، و سطبر ساق بود، مال بسیار داشت، و بذل بسیار کردى، و در حرب جمل، مروان حکم او را تیرى زد بر سینه، شهادت یافت، و مدت عمر او شصت و سه سال بود، و دختر او بعد از وفات او بسه سال، او را از گور برآورد و بر کنار رودى بود، همچنان تازه، ببصره نقل کرد و دفن کرد، و اسماء اولاد او اسماعیل و موسى و عمران و اسحاق و یعقوب و یوسف و زکریا و یحیى و عیسى و عثمان و صالح، و دختران او چهار بودند، و الله اعلم بالصواب.
زیرنویسها:
[1] اصل وپ: آیاز. طبرى و غیره: ابان
[2] پ. محمد حنیفه.
[3] اصل: عوف. طبرى و غیره: عون.
[4] اصل: عبد الله. الاصابه: عبید الله.
[5] کذا، الاصابه (3- 390) الصعبه بنت الحضرمى.
[6] اصل: حصرمى.
به نقل از کتاب: طبقات ناصرى، مؤلف: ابو عمر عثمان بن محمد المنهاج سراج الجوزجانى (م بعد 658)، تحقیق: عبد الحى حبیبى قندهارى، تهران، دنیاى کتاب، چ اول، 1363ش.