|
|
قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين». امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل». |
|
الهیات و ادیان>فرقه ها و مذاهب>رافضي
شماره مقاله : 10842 تعداد مشاهده : 642 تاریخ افزودن مقاله : 28/6/1390
|
چرا به شيعيان رافضي گفته ميشود؟
رافضي از کلمه ي (رفض) مشتق شده که به معناي (رد کردن، ترک کردن، رها کردن، طرد كردن) مي باشد. مثلا گفته مي شود رَفْضاً و رَفَضاً الشي ءَ: يعني آن چيز را رها كرد و نپذيرفت. اما در اصطلاح به گروه و دسته اي تلقي مي شود که شيخين (يعني ابوبکر صديق و عمر فاروق رضي الله عنهما) را رفض و طرد کردند و آنها را بعنوان خليفه ي پيامبر صلي الله عليه وسلم نپذيرفتند و حتي آنها را لعن و ناسزا گفتند. و يا کساني که رهبر خود يعني زيد ابن علي رضي الله عنه را طرد و ترک گفتند.
اما اين اصطلاح از چه زماني رايج شد؟ در زمان خلافت امويان بر مسلمين، شخصي بنام زيد بن علي زين العابدين بن حسين بن علي ابن ابيطالب رضي الله عنهم اجمعين رهبري گروهي از طرفداران علي ابن ابطالب و حسين ابن علي رضي الله عنهما را بر عهده داشت که بيشتر از اهالي کوفه بودند و با دستگاه خلافت در ايام هشام بن عبد الملك درگيري داشت، زيد ابن علي رضي الله عنه کسي بود که بر خلاف بيشتر سربازان و اطرافيانش خلافت ابوبکر صديق و عمر فاروق رضي الله عنه را تاييد مي کرد و به آن اقرار و احترام مي گذاشت و بعنوان خليفه آنها را قبول داشت، فقط عقيده داشت که فضيلت علي رضي الله عنه از آن دو بزرگوار بيشتر است و او شايستگي بيشتري براي خلافت داشت (والله اعلم).. اما وقتي كه برخي از اطرافيان او دانستند كه وي (يعني زيد ابن علي رضي الله عنه ) از شيخين [يعني از أبوبكر و عمر] رضي الله عنهما اظهار برائت نمي كند و بر آنان لعنت نمي گويد، بلكه از آنها اظهار رضايت ميكند، فوراً از وي دور شده او را ترك (رفض) كردند، آنگاه مجبور شد كه با لشكر اموي ها در حالي مقابله كند كه جز 500 نفر سوار ديگر كسي همراهش نبود، در اين جنگ تيري به پيشاني زيد اصابت نموده به قتل رسيد. از آنزمان به آن دسته از اطرافيان و سربازان زيد ابن علي رضي الله عنه که وي را به دليل دشنام ندادنش به شيخين (ابوبکر و عمر رضي الله عنهما) طرد و ترک کردند و به اصطلاح عربي رفض نمودند، به آن گروه رافضيان و روافض گفته شد، يعني کساني که رهبر خود زيد ابن علي رضي الله عنه را کنار گذاشتند و وي را رها نمودند، زيرا او به خلافت شيخين اقرار و احترام مي گذاشت و آنها را بر خلاف بعضي از سربازانش دشنام و ناسزا نمي گفت. و البته گفته مي شود که علت رافضي خواندن اين دسته در حقيقت به طرد و رفض شيخين ابوبکر و عمر رضي الله عنهما از سوي آنها برمي گردد نه رفض رهبرشان زيد؟! هر چند که رهبر خود را نيز به سبب آنکه بر طبق اميالشان نبود ترک و رفض کردند. به هر حال آنچه که مسلم است اينست که رافضيان و روافض به هر کسي که به ابوبکر و عمر و عثمان و صحابه و ام المومنين عايشه رضي الله عنهم اجمعين ناسزا و دشنام مي دهند و آنها را لعن مي کنند، اطلاق مي شود و اگر ما به فرقه هاي مختلف نظر کنيم مشاهده مي شود که متاسفانه امروزه کساني اين ويژگي را دارند که بنام شيعه معروف هستند! از اينرو شيعيان امروز بيشتر از هر فرقه ي ديگري برازنده ي اين اصطلاح هستند. البته بايد توجه داشت که علما از قديم بين شيعه و رافضي تفاوت قائل شده اند، شيعه کسي است که ادعاي خلافت علي رضي الله عنه را بعد از پيامبر صلي الله عليه وسلم دارند، ولي در ديگر مسائل اصولي با مسلمين اختلافي ندارند، مانند فرقه ي زيديه که علما نماز خواندن پشت سر آنها را جايز و ازدواج با آنها را روا مي دانند. اكثر زيدي ها به خلافت ابوبكر وعمر رضي الله عنهما اقرار دارند، و مثل ديگر فرقه هاي شيعه آندو را لعنت نمي كنند ، بلكه اظهار رضايت مينمايند ، وبه صحيح بودن خلافت عثمان رضي الله عنه نيز قائل اند گرچه دربعضي امور انتقاد هايى بالايش دارند. اما روافض کساني هستند که: صحابه و خلفا را لعن و تکفيير کرده و به امهات المومنين لعن و ناسزا مي گويند (در نزد بعضي از علما، اين موارد جزو نواقض اسلام هستند، از جمله اتهام به ام المومنين عايشه رضي الله عنها).. و بعدها فرقه هايي از آنها منشعب شد که اوليا و ائمه را صفات خدايي دادند و بقيه شرکياتي که متاسفانه امروزه هم وجود دارند. حال هر کسي که يکي از دو عقيده فوق را داشته باشد، به او همان اصطلاح را اطلاق مي کنند؛ يعني اگر تنها به خلافت علي رضي الله عنه بعد از پيامبر صلي الله عليه وسلم اعتقاد داشته باشد ولي به بقيه خلفا و صحابه دشنام ندهد و لعن و تکفير نکند، شيعه علي گفته مي شود، ولي اگر به لعن و نفرين و تکفير خلفا و صحابه و ام المومنين عايشه رضي الله عنه بپردازد، به او رافضي گفته مي شود هر چند که خود آن اصطلاح را در حق خويش نپذيرد.
والله اعلم وصلي الله وسلم علي محمد وعلى آله وأصحابه والتابعين لهم بإحسان إلى يوم الدين سايت جامع فتاواي اهل سنت و جماعت IslamPP.Com
|
بازگشت به ابتدای
صفحه
بازگشت به نتایج قبل
چاپ
این مقاله
ارسال مقاله به دوستان |
|
|
|
|
|