|
|
قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين». امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل». |
|
تاریخ اسلام>سیره نبوی>پیامبر اکرم صلي الله عليه و سلم > خبر واجب شدن روزه ماه رمضان و زكات فطر و نماز دو عيد و استحباب قربانى كردن
شماره مقاله : 10778 تعداد مشاهده : 359 تاریخ افزودن مقاله : 10/6/1390
|
خبر واجب شدن روزه ماه رمضان و زكات فطر و نماز دو عيد و استحباب قربانى كردن واقدى از عبد الله بن عبد الرحمن جمحى، از زهرى، از عروة، از عايشه و از عبيد الله بن عمر، از نافع، از ابن عمر و از عبد العزيز بن محمد، از ربيح بن عبد الرحمن بن ابو سعيد خدرى، از پدرش، از جدش براى ما نقل كرد كه ايشان همگى گفتهاند يك ماه پس از تغيير قبله در ماه شعبان كه هيجدهمين ماه هجرت بود احكام واجب شدن روزه ماه رمضان نازل شد و در همين سال پيامبر صلى الله عليه وسلم دستور فرمود كه زكات فطر پرداخت شود و اين پيش از واجب شد زكات اموال بود. رسول خدا فرمان داد كه افراد متمكن زكات فطر را از طرف خود و خانواده خود براى كوچك و بزرگ و آزاد و برده و زن و مرد پرداخت كنند و مقدار آن را يك صاع خرما يا يك صاع كشمش يا جو، و يا دو مد گندم تعيين فرمود. معمولا پيامبر صلى الله عليه وسلم دو روز پيش از عيد فطر خطبهيى ايراد مىكرد و مقرر مىداشت كه پيش از رفتن به مصلى براى نماز گزاردن آن را از اموال خود بيرون كنند و مىفرمود: امروز بينوايان را بىنياز كنيد كه حداقل همين امروز را راحت باشند و چون از نماز برمىگشت آنها را تقسيم مىكرد. گويد، پيامبر صلى الله عليه وسلم روز عيد فطر در مصلى پيش از آنكه خطبه ايراد فرمايد، نماز مىگزارد، همچنين روز عيد قربان نماز عيد گزارد و دستور فرمود هر كس استطاعت دارد قربانى كند. پيامبر در تمام مدت ده سال اقامت در مدينه روز عيد قربان، قربانى مىكرد. عبد الله بن نمير از حجاج، از نافع نقل مىكرد از ابن عمر در مورد قربانى پرسيدند، او گفت: پيامبر صلى الله عليه وسلم ده سال كه در مدينه بود هيچ سالى قربانى را ترك نفرمود. واقدى در دنباله حديث خود مىگويد: همه مىگفتند، پيامبر صلى الله عليه وسلم نماز عيد فطر و قربان را قبل از ايراد خطبه و بدون گفتن اذان و اقامه مىگزارد، روز عيد قربان بزها را پيشاپيش براى قربانى مىبردند و بزها از زبير بن عوام بود كه با خود از حبشه آورده بود و پيامبر صلى الله عليه وسلم از او خريده بودند. حماد بن خالد خياط از عمرى، از نافع، از ابن عمر نقل مىكند روز عيد قربان بزى را مىبردند و پيامبر صلى الله عليه وسلم كه نماز مىگزارد آن بز را هم رو به قبله نگاه مىداشتند. واقدى مىگويد: پيامبر صلى الله عليه وسلم چون نماز عيد قربان را مىگزارده دو گوسپند قوچ و فربه را كه خريده بود پس از نماز و ايراد خطبه، يكى را مىآوردند و پيامبر همچنان كه در جايگاه نماز ايستاده بود، به دست خود آن را با كارد مىكشت و مىگفت: پروردگارا اين قربانى را از طرف تمام امت خود كه به يگانگى تو و رسالت من گواهى دادهاند، انجام دادم، آن گاه قوچ ديگر را مىآوردند آن را هم به دست خويش قربانى مىكرد و مىگفت: پروردگارا اين قربانى از طرف محمد صلى الله عليه وسلم و خانواده اوست. و خود و خانوادهاش از گوشت قربانى مىخوردند و درويشان را اطعام مىفرمود. پيامبر صلى الله عليه وسلم در كوچهيى كه خانه معاويه در آن است قربانى مىكرد، واقدى مىگويد: در روزگار ما هم ائمه در مدينه همان جا قربانى مىكنند. * متن عربی: ذكر فرض شهر رمضان وزكاة الفطر وصلاة العيدين وسنة الأضحية أخبرنا محمد بن عمر، أخبرنا عبد الله بن عبد الرحمن الجمحي عن الزهري عن عروة عن عائشة قال: وأخبرنا عبيد الله بن عمر عن نافع عن ابن عمر قال: وأخبرنا عبد العزيز بن محمد عن ربيح بن عبد الرحمن بن أبي سعيد الخدري عن أبيه عن جده قالوا: نزل فرض شهر رمضان بعدما صرفت القبلة إلى الكعبة بشهر في شعبان على رأس ثمانية عشر شهراً من مهاجر رسول الله، صلى الله عليه وسلم، وأمر رسول الله، صلى الله عليه وسلم، في هذه السنة بزكاة الفطر، وذلك قبل أن تفرض الزكاة في الأموال، وأن تخرج عن الصغير والكبير، والحر والعبد، والذكر والأثنى، صاع من تمر، أو صاع من شعير، أو صاع من زبيب، أو مدان من بر، وكان يخطب رسول الله، صلى الله عليه وسلم، قبل الفطر بيومين فيأمر بإخراجها قبل أن يغدو إلى المصلى وقال: أغنوهم، يعني المساكين، عن طواف هذا اليوم، وكان يقسمها إذا رجع، وصلى رسول الله، صلى الله عليه وسلم، صلاة العيد يوم الفطر بالمصلى قبل الخطبة، وصلى العيد يوم الأضحى، وأمر بالأضحية، وأقام بالمدينة عشر سنين يضحي في كل عام. أخبرنا عبد الله بن نمير عن حجاج عن نافع قال: سئل بن عمر عن الأضحية فقال: أقام رسول الله، صلى الله عليه وسلم، بالمدينة عشر سنين لا يدع الأضحى، ثم رجع الحديث إلى حديث محمد بن عمر الأول، قالوا: وكان يصلي العيدين قبل الخطبة بغير أذان ولا إقامة، وكانت تحمل العنزة بين يديه، وكانت العنزة للزبير بن العوام قدم بها من أرض الحبشة فأخذها منه رسول الله، صلى الله عليه وسلم. أخبرنا حماد بن خالد الخياط عن العمري عن نافع عن ابن عمر عن النبي، صلى الله عليه وسلم، أنه كانت تحمل له عنزة يوم العيد يصلي إليها، ثم رجع الحديث إلى حديث محمد بن عمر، قالوا: وكان رسول الله، صلى الله عليه وسلم، إذا ضحى اشترى كبشين سمينين أقرنين أملحين، فإذا صلى وخطب أتي بأحدهما وهو قائم في مصلاه فذبحه بيده بالمدية ثم يقول: اللهم هذا عن أمتي جميعاً من شهد لك بالتوحيد وشهد لي بالبلاغ، ثم يؤتى بالآخر فيذبحه هو عن نفسه بيده ثم يقول: هذا عن محمدٍ وآل محمدٍ، فيأكل هو وأهله منه ويطعم المساكين، وكان يذبح عند طرف الزقاق عند دار معاوية، قال محمد بن عمر: وكذلك تصنع الأئمة عندنا بالمدينة.
از کتاب: ترجمه الطبقات الكبرى ، محمد بن سعد كاتب واقدى (م 230)، ترجمه محمود مهدوى دامغانى، تهران، انتشارات فرهنگ و انديشه، 1374ش. مصدر: دائرة المعارف شبکه اسلامی islamwebpedia.com
|
بازگشت به ابتدای
صفحه
بازگشت به نتایج قبل
چاپ
این مقاله
ارسال مقاله به دوستان |
|
|
|
|
|