دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2024 Nov 21

----

19/05/1446

----

1 آذر 1403

تبلیغات

پیامبر گرامی صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند: «إنَّ مِنْ عِبَادِ اللَّهِ عِبَاداً لَيْسُوا بِأَنْبِيَاءَ، يَغْبِطُهُمُ الأنْبِياءُ والشُّهداءُ»، قيل: مَنْ هُمْ لَعَلَّنَا نُحِبُّهم؟ قَالَ: «هُمْ قَوْمٌ تَحَابُّوا بِنُورِ اللَّهِ مِنْ غَيْرِ أَرْحَامٍ وَلا انْتِسَابٍ، وُجُوهُهُمْ نُورٌ عَلَى مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ، لا يَخَافُونَ إذَا خَافَ النَّاسُ، وَلا يَحْزَنُونَ إِذَا حَزِنَ النَّاسُ، ثُمَّ قَرَأَ: {أَلا أنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ علَيْهِمْ وَلا هُمْ يَحْزَنُونَ} .(يونس: 62)
«همانا بعضی از بندگان خدا که پیامبر نیستند، اما پیامبران و شهیدان به آنان غبطه می‌برند. سوال شد آنان چه کسانی هستند تا دوستشان داشته باشیم. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: آنان کسانیند بدون اینکه با هم نسبت خویشاوندی داشته باشند با نور خدا همدیگر را دوست دارند. صورت آنان نوری است بر روی منبرهای نورانی، وقتی مردم ترس دارند آنان نمی‌ترسند، و هنگامی که مردم اندوه دارند آنان غمگین نیستند». سپس تلاوت فرمودند: «آگاه باشيد (دوستان و) اولياى خدا، نه ترسى دارند و نه غمگين مى ‏شوند!» (يونس: 62)
صحیح ابن حبان 2/232 حدیث (573). ومستدرک حاکم 4/188 حدیث (7318)، وحاکم گفته است اسناد این حدیث صحیح است. و مسند ابی یعلی 10/495 حدیث (6110)، وحسین اسد اسناد آن را صحیح می‌داند.

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

تاریخ اسلام>سیره نبوی>عبد الله بن عبد المطلب > وفات وی

شماره مقاله : 10713 تعداد مشاهده : 339 تاریخ افزودن مقاله : 21/5/1390

وفات عبد الله بن عبد المطّلب‏

محمد بن عمر بن واقد اسلمى از موسى بن عبيدة ربذى، از محمد بن كعب، و سعيد بن ابو زيد از ايوب بن عبد الرحمن بن ابى صعصعة نقل مى‏كردند كه آن دو مى‏گفتند عبد الله بن عبد المطّلب به قصد بازرگانى همراه با كاروانى از قريش كه كالاى بازرگانى مى‏بردند، به شام و غزّه رفت. چون از بازرگانى خود و فروش كالاهاى خويش آسوده گشتند، برگشتند و هنگامى كه به مدينه رسيدند، عبد الله بن عبد المطّلب بيمار بود و گفت من نزد داييها خود بنى عدى بن نجار مى‏مانم و او مدت يك ماه در مدينه بيمار و بسترى بود. همراهانش به مكه برگشتند. عبد المطّلب از عبد الله پرسيد. گفتند: بيمار بود و او را پيش داييهايش بنى عدى بن نجار گذاشتيم. عبد المطّلب بزرگترين پسر خود حارث را پيش او فرستاد. چون حارث به مدينه رسيد متوجه شد عبد الله رحلت كرده است و در خانه نابغه كه مردى از بنى نجار است او را دفن كرده‏اند و گور او در غرفه سمت چپ آن خانه قرار دارد. داييهاى عبد الله به كيفيت بيمارى و چگونگى مراقبتهاى خود حارث را آگاه كردند و گزارش دفن او را دادند.

حارث پيش پدر برگشت و اين خبر را داد. عبد المطلب و برادران و خواهران عبد الله سخت افسرده و اندوهگين شدند و در آن هنگام رسول خدا هنوز متولد نشده بود و عمر عبد الله هنگام مرگ بيست و پنج سال بوده است.

محمد بن عمر واقدى مى‏گويد، همين روايت در مورد چگونگى رحلت عبد الله و سن او هنگام مرگ صحيح‏ترين روايات در نظر ماست.

محمد بن عمر از قول معمر، از زهرى نقل مى‏كند عبد المطّلب، عبد الله را براى خريدن خرما و خرماچينى به مدينه فرستاد و عبد الله آن جا در گذشت. و خود محمد بن عمر واقدى مى‏گويد همان روايت اول صحيح‏تر است.

محمد بن سعد گويد، در مورد وفات عبد الله به گونه ديگر هم براى ما روايت نقل شده است و آن روايتى است كه هشام به محمد بن سائب كلبى از پدرش و از عوانة بن حكم نقل مى‏كند كه آن دو مى‏گفته‏اند عبد الله بن عبد المطّلب در بيست و هشت ماهگى يا هفت ماهگى رسول خدا در گذشته است ولى همان روايت اول صحيح‏تر است كه عبد الله هنگامى در گذشت كه رسول خدا متولد نشده بود.

محمد بن عمر بن واقد اسلمى مى‏گويد عبد الله بن عبد المطّلب ارثى كه براى بازماندگان باقى گذاشته، عبارت بود از كنيزى به نام ام ايمن و پنج شتر نر كه در حد چريدن و خوردن چوبهاى اراك رسيده بودند و تعدادى گوسپند. و اينها را پيامبر صلى الله عليه وسلم به ارث برد.

ام ايمن پرستارى رسول خدا صلى الله عليه وسلم را بر عهده داشت و نام او بركة است.

آمنه دختر وهب در رثاى همسر خود عبد الله بن عبد المطّلب اين ابيات را سروده است:

سرزمين بطحا از وجود پسر هاشم خالى شد و او ميان بانگ شيون در گورى خارج از اين سرزمين آرميد. مرگ از او دعوت كرد و دعوتش را پذيرفت، و مرگ هيچ گاه كسانى چون پسر هاشم را باقى نمى‏گذارد. شامگاهى دوستان او در ميان ازدحام و از اين سو به آن سو رفتن تابوتش را بر دوش كشيدند، هر چند مرگ و حادثه او را فرو پوشيد ولى چه بسيار بخشنده و پر محبت و مهر بود.

متن عربی:

ذكر وفاة عبد الله بن عبد المطلب

قال: أخبرنا محمد بن عمر بن واقد الأسلمي، أخبرنا موسى بن عبيدة الربذي عن محمد بن كعب قال: وحدثنا سعيد بن أبي زيد عن أيوب ابن عبد الرحمن بن أبي صعصعة قالا: خرج عبد الله بن عبد المطلب إلى الشأم إلى غزة في عير من عيرات قريش يحملون تجارات، ففرغوا من تجاراتهم ثم انصرفوا، فمروا بالمدينة وعبد الله بن عبد المطلب يومئذ مريض، فقال: أنا أتخلف عند أخوالي بني عدي بن النجار، فأقام عندهم مريضاً شهراً، ومضى أصحابه فقدموا مكة، فسألهم عبد المطلب عن عبد الله فقالوا: خلفناه عند أخواله بني عدي بن النجار وهو مريض، فبعث إليه عبد المطلب أكبر ولده الحارث فوجده قد توفي ودفن في دار النابغة، وهو رجل من بني عدي بن النجار، في الدار التي إذا دخلتها فالدويرة عن يسارك، وأخبره أخواله بمرضه، وبقيامهم عليه، وما ولوا من أمره، وأنهم قبروه، فرجع إلى أبيه فأخبره، فوجد عليه عبد المطلب وإخوته وأخواته وجداً شديداً؛ ورسول الله، صلى الله عليه وسلم، يومئد حمل، ولعبد الله يوم توفي خمس وعشرون سنة.

قال محمد بن عمر الواقدي: هذا هو أثبت الأقاويل والرواية في وفاة عبد الله بن عبد المطلب وسنة عندنا.

قال: وأخبرنا محمد بن عمر، حدثني معمر عن الزهري قال: بعث عبد المطلب عبد الله إلى المدينة يمتار له تمراً فمات، قال محمد بن عمر: والأول أثبت.

قال أبو عبد الله محمد بن سعد: وقد روي لنا في وفاته وجه آخر، قال: أخبرنا هشام بن محمد بن السائب الكلبي عن أبيه وعن عوانة بن الحكم قالا: توفي عبد الله بن عبد المطلب بعدما أتى على رسول الله، صلى الله عليه وسلم، ثمانية وعشرون شهراً، ويقال سبعة أشهر.

قال محمد بن سعد: والأول أثبت أنه توفي ورسول الله، صلى الله عليه وسلم، حمل.

قال: أخبرنا محمد بن عمر بن واقد الأسلمي قال: ترك عبد الله بن عبد المطلب أم أيمن وخمسة أجمال أوارك، يعني تأكل الأراك، وقطعة غنم، فورث ذلك رسول الله، صلى الله عليه وسلم، فكانت أم أيمن تحضنه وأسمها بركة؛ وقالت آمنة بنت وهب ترثي زوجها عبد الله بن عبد المطلب:

عفا جانب البطحاء من بن هاشم ... وجاور لحداً خارجاً في الغماغم

دعته المنايا دعوةً فأجابها ... وما تركت في الناس مثل بن هاشم

عشية راحوا يحملون سريره ... تعاوره أصحابه في التزاحم

فان يك غالته المنايا وريبها ... فقد كان معطاءً كثير التراحم

از کتاب: ترجمه الطبقات الكبرى ، محمد بن سعد كاتب واقدى (م 230)، ترجمه محمود مهدوى دامغانى، تهران، انتشارات فرهنگ و انديشه، 1374ش.

مصدر:

دائرة المعارف شبکه اسلامی

islamwebpedia.com