قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

پيشروى فرنگيان به سوى شام و آباد ساختن صيدا
در اين سال [ششصد و بيست و پنجم هجرى قمرى]‏ بسيارى از فرنگيان از شهرهاى خود در غرب، مانند سيسيل و نواحى آن سوى سيسيل حركت كردند و به سوى شهرهايى كه در شام داشتند مانند عكا و صور و شهرهاى ديگرى در كرانه شام روانه شدند.
جمعيت ايشان رفته رفته افزايش يافت.
پيش از اينها گروه ديگرى هم در صدد حمله بر آمده ولى نتوانسته بودند كه به راه افتند و جنگ را آغاز كنند يكى به خاطر تأخير امپراتور آلمان كه فرمانرواى ايشان بود و فرماندهى لشكرشان را بر عهده داشت. ديگر براى اين كه ملك معظم عيسى زنده بود و او مردى دلاور و بيباك به شمار مى‏رفت.
وقتى ملك معظم، چنانكه پيش ازين گفتيم، درگذشت [در همین سال ششصد و بيست و پنجم هجرى قمرى]‏ و پسرش پس از او جانشينش شد و در دمشق به فرمانروائى نشست فرنگيان در انديشه تاخت و تاز برآمدند و از عكا و صور و بيروت به پيكار برخاستند و تا صيدا پيش رفتند.
نيمى از صيدا به فرنگيان و نيم ديگر به مسلمانان تعلق داشت.
باروى شهر نيز خراب بود. فرنگيان آن را ساختند و بر شهر دست يافتند.
اين پيروزى از آن رو بهره ايشان شد كه حصن‏هاى نزديك صيدا، مانند تبنين و هونين و غيره را، چنان كه پيش ازين به تفصيل گفتيم، قبلا ويران كرده بودند.
لذا همينكه توانائى و نيرومندى فرنگيان فزونى يافت، طمعشان به تصرف شهرهاى شام قوت گرفت و در راه خود بر جزيره قبرس چيره شدند و آن جا را گرفتند.
از آن جا روانه عكا شدند و مسلمانان ازين بابت به وحشت افتادند.
خداى بزرگ به حق محمد و آل محمد آنان را خوار گرداند و مسلمانان را يارى دهد.
سبب ديگر پيروزى فرنگيان نيز اين بود كه امپراطور آلمان به شام رسيده بود.

*
متن عربی:
ذكر خروج الفرنج إلى الشام وعمارة صيدا
وفي هذه السنة خرج كثير من الفرنج من بلادهم، التي هي في الغرب من صقلية وما وراءها من البلاد، إلى بلادهم التي بالشام: عكا وصور وغيرهما من ساحل الشام، فكثر جمعهم، وكان قد خرج قبل هؤلاء جمع آخر أيضاً إلا أنهم لم تمكنهم الحركة والشروع في أمر الحب لأجل أن ملكهم الذي هو المقدم عليهم هو ملك الألمان، ولقبه أنبرور، قيل: معناه ملك الأمراء، ولأن المعظم كان حياً، وكان شهماً شجاعاً مقداماً، فلما توفي المعظم، كما ذكرناه، وولي بعده ابنه وملك دمشق طمع الفرنج، وظهروا من عكا وصور وبيروت إلى مدينة صيدا، وكانت مناصفة بينهم وبين المسلمين، وسورها خراب، فعمروها، واستولوا عليها.
وإنما تم لهم ذلك بسبب تخريب الحصون القريبة منها، تبنين وهونين وغيرهما. وقد تقدم ذكر ذلك قبل مستقصى؛ فعظمت شوكة الفرنج، وقوي طمعهم، واستولى في طريقه على جزيرة قبرس، وملكها، وسار منها إلى عكا، فارتاع المسلمون لذلك، والله تعالى يخذله وينصر المسلمين بمحمد وآله؛ ثم إن ملكهم أنبرور وصل إلى الشام.


از کتاب: کامل تاريخ بزرگ اسلام و ايران، عز الدين على بن اثير (م 630)، ترجمه ابو القاسم حالت و عباس خليلى و على هاشمى حائرى ، تهران، مؤسسه مطبوعاتى علمى، 1371ش.

مصدر:
دائرة المعارف شبکه اسلامی
islamwebpedia.com