قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

روز ذى نجب‏
داستان روز ذى نجب چنين است كه بنى عامر، پس از شكستى كه در روز جبله از قبيله تميم خورد، اميدوار بود كه بار ديگر بر آنان چيرگى يابد و آنان را از پاى در آورد.
از اين رو بزرگان بنى عامر با حسان بن كبشه كندى، كه پادشاهى از پادشاهان كنده، و همان حسان بن معاوية بن حجر بود، نامه نگاشتند و از او در خواست كردند كه ايشان را در جنگ با بنى حنظله كه از قبائل تميم است يارى دهد.
در اين نامه بدو خبر دادند كه آنان سواران و رؤساى ايشان همه را كشته‏اند.
حسان نيز با جنگ افزار و تجهيزات و لشكريانى كه در اختيار داشت، همراه فرستادگان بنى عامر عازم كارزار شد.
همينكه خبر حركت آنان به بنى حنظله رسيد، عمرو بن عمرو كسان خود را گرد آورد و گفت:
«اى فرزندان مالك، شما در برابر اين پادشاه و سپاهيان بسيارى كه به جنگتان آورده، نمى‏توانيد ايستادگى كنيد. بنا بر اين بهتر است كه جاى خود را تغيير دهيد و به جاى ديگرى برويد.» آنان در جاى بلند دشت بودند و رو در روى مسير دشمن قرار مى‏گرفتند. اما بنى يربوع در جاى پست دشت سكونت داشت. بدين جهت بنى مالك فرود آمد تا در پشت بنى يربوع واقع شد و در نتيجه، بنى يربوع در جلوى مسير لشكريان حسان قرار گرفت و به اصطلاح:
سپر بلا شد.
مردان بنى يربوع وقتى از كار بنى مالك آگاهى يافتند و به موقع و موضع خود پى‏بردند، آماده كارزار شدند و براى روبرو شدن با دشمن، به پيش تاختند.
بامداد، پسر كبشه، يعنى حسان، با لشكر خود از يك سو و بنى يربوع از سوى ديگر به هم رسيدند و سر گرم نبرد شدند.
مردان قبيله بنى مالك وقتى جنگاورى و پايدارى بنى يربوع را ديدند، دلگرم شدند و خود را به آنان رساندند و در جنگ شركت جستند و در كنارشان نبرد را ادامه دادند.
در گرماگرم كارزار حشيش بن عمران رياحى، به پادشاه حسان بن كبشه ضربتى چنان سخت زد كه او بر زمين افتاد و جان سپرد.
عبيده مالك بن جعفر نيز كشته شد ولى طفيل بن مالك با اسب خود، قرزل، گريخت.
عمرو بن احوص بن جعفر، رئيس عامر، هم به قتل رسيد و بنى عامر و همراهان پسر كبشه گريختند.
جرير در دوره اسلام روز ذى نجب را چنين ياد مى‏كند:
  بذى نجب ذدنا و واكل مالك ... اخا لم يكن عند الطعان بواكل‏
روز ذى نجب يك سال پس از روز جبله بود.
احوص نيز پس از كشته شدن پسر خود، عمرو، دير زمانى زنده نماند و آخر از ماتم فرزند خود جان سپرد.

متن عربی:

يوم ذي نجب
وكان من حديث يوم ذي نجب أن بني عامر لما أصابوا من تميم ما أصابوا يوم جبلة رجوا أن يستأصلوهم، فكاتبوا حسان بن كبشة الكندي، وكان ملكاً من ملوك كندة، وهو حسان بن معاوية بن حجر، فدعوه إلى أن يغزو معهم بني حنظلة من تميم، فأخبروه أنهم قد قتلوا فرسانهم ورؤساءهم، فأقبل معهم بصنائعه ومن كان معه. فلما أتى بني حنظلة خبر مسيرهم قال لهم عمرو بن عمرو: يا بني مالك إنه لا طاقة لكم بهذا الملك وما معه من العدد فانتقلوا من مكانكم، وكانوا في أعالي الوادي مما يلي مجيء القوم، وكانت بنو يربوع بأسفله، فتحولت بنو مالك حتى نزلت خلف بني يربوع، وصارت بنو يربوع تلي الملك.
فلما رأوا ما صنع بنو مالك استعدوا وتقدموا إلى طريق الملك. فلما كان وجه الصبح وصل ابن كبشة فيمن معه وقد استعد القوم فاقتتلوا. فلما رآهم بنو مالك وصبرهم في القتال ساروا إليهم وشهدوا معهم القتال فاقتتلوا ملياً، فضرب حشيش بن نمران الرياحي ابن كبشة الملك على رأسه فصرعه، فمات، وقتل عبيدة بن مالك بن جعفر، وانهزم طفيل بن مالك على فرسه قرزل، وقتل عمرو بن الأحوص بن جعفر، وكان رئيس عامر، وانهزمت بنو عامر وصنائع ابن كبشة. قال جرير في الإسلام يذكر اليوم بذي نجب:
بذي نجبٍ ذدنا وواكل مالك ... أخاً لم يكن عند الطّعان بواكل
وكان يوم ذي نجب بعد يوم جبلة بسنة. وبقي الأحوص بعد ابنه عمرو يسيراً وهلك أسفاً عليه.

از کتاب: کامل تاريخ بزرگ اسلام و ايران، عز الدين على بن اثير (م 630)، ترجمه ابو القاسم حالت و عباس خليلى، تهران، مؤسسه مطبوعاتى علمى، 1371ش.

مصدر:
دائرة المعارف شبکه اسلامی
islamwebpedia.com