قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

إسلام سهيل بن عمرو وشهادته بدماثة أخلاقه صلى الله عليه وسلم

وأخرج الواقدي، وابن عساكر، وابن سعد عن سهيل بن عمرو رضي الله عنه قال: لمَّا دخل رسول الله صلى الله عليه وسلم مكة وظهر اقتحمت بيتي، وأغلقت عليَّ بابي، وأرسلت ابني عبد الله بن سهيل أنِ أطلبْ لي جِواراً من محمد صلى الله عليه وسلم فإني لا آمن أن أُقتل. فذهب عبد الله بن سهيل فقال: يا رسول الله، أبي تُؤمنه؟ قال: نعم، هو آمن بأمان الله فليظهرْ. ثم قال رسول الله صلى الله عليه وسلم لمن حوله: «من لقي منكم سهيلاً له عقل، وشرف وما مثل سهيل جهل الإِسلام، والقدر أيّ ما كان يوضع فيه إنه لم يكن له بنافع». فخرج عبد الله إلى أبيه فأخبره بمقالة رسول الله صلى الله عليه وسلم فقال سهيل: كان ــــ والله ــــ براً صغيراً وكبيراً. فكان سهيل يقبل ويدبر، وخرج إلى حُنَين مع رسول الله صلى الله عليه وسلم وهو على شركه حتى أسلم بالجِعْرانة، فأعطاه رسول الله صلى الله عليه وسلم يومئذٍ من غنائم حُنَين مائة من الإِبل. كذا في كنز العمال ؛ وأخرجه أيضاً الحاكم في المستدرك مثله.

اسلام آوردن سهیل بن عمرو و شهادتش به نرمخویى پیامبر صلی الله علیه و سلم
واقدى، ابن عساكر و ابن سعد از سهیل بن عمرو رضی الله عنه روایت نموده‏اند كه گفت: هنگامى كه پیامبر صلی الله علیه و سلم پیروزمندانه وارد مكه گردید، من داخل خانه خود شده، در را بر خود بستم. پسرم عبداللَّه بن سهیل را فرستادم تا از محمّد صلی الله علیه و سلم برایم امان بخواهد، چون من بر جان خود مى‏ترسم كه كشته شوم. پسرم عبداللَّه بن سهیل رفته گفت: اى پیامبر خدا، آیا پدرم را امان مى‏دهى؟ پیامبر صلی الله علیه و سلم پاسخ مى‏دهد، بلى، او در امان خداست، و باید خارج شود. بعد پیامبر صلی الله علیه و سلم براى آنهایى كه در اطرافش بودند مى‏گوید: «كسى كه از شما با سهیل روبرو مى‏شود باید به طرف وى تیز نگاه نكند، و او باید خارج شود، به جانم سوگند، سهیل از عقل و شرف برخوردار است، و شخصى مثل وى از اسلام بى خبر نمانده است، اما گذاشتن هر چیزى در مقابل قدرت الهى بى فایده است.»
آن گاه عبداللَّه به طرف پدر خود بیرون شده و او را از گفته پیامبر خدا  صلی الله علیه و سلم  با خبر مى‏كند، سهیل مى‏گوید: به خدا سوگند، وى در كوچكى و بزرگى خود مهربان و نیكوست. سهیل بعد از آن گاهى به پیش مى‏رفت و گاهى به عقب. وى با پیامبر خدا  صلی الله علیه و سلم  به طرف حنین بیرون شد، و درین خروج خود هنوز مشرك بود، تا این كه در جعرانه[1] اسلام آورد، و پیامبر خدا  صلی الله علیه و سلم  در آن روز صد رأس شتر از غنایم حنین را به او بخشید.[2] این چنین در كنزالعمال (294/5) آمده، و مانند این را حاكم نیز در المستدرك (281/3) روایت نموده است.


[1] جايى است نزديك به مكه‏كه ميقات نيز مى‏باشد.
[2] بسیار ضعیف. حاکم (/ 581). در سند آن واقدی متروک الحدیث وجود دارد.


از کتاب: حیات صحابه، مؤلّف علّامه شیخ محمّد یوسف كاندهلوى، مترجم: مجیب الرّحمن (رحیمى)، جلد اول، به همراه تحقیق احادیث کتاب توسط:محمد احمد عیسی (به همراه حکم بر احادیث بر اساس تخریجات علامه آلبانی)
 
مصدر:
دائرة المعارف شبکه اسلامی
IslamWebPedia.Com