|
|
|
|
قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل». |
|
|
|
الهیات و ادیان>شبهات>شبهات > چرا عذابهای جهنم سخت تر و شدیدتر از گناهان ما است؟
شماره مقاله : 9418 تعداد مشاهده : 366 تاریخ افزودن مقاله : 16/1/1390
|
|
چرا عذابهای جهنم سخت تر و شدیدتر از گناهان ما است؟
يكى از خصلتهاى ناشايست بنى آدم اينست كه بيشتر به جانب منفى يك مسئله مينگرند تا جانب مثبت، ومثلا بجاى گفتن نيم ليوان پر از آب است ميگويد نيم ليوان خاليست، و در مورد آخرت نيز همينطور، شايد مردم جانب شر يعنى دوزخ را در نظر بگيرند تا جانب خير يعنى بهشت، ولى ناديده گرفته ميشود كه خداوند متعال در دنيا اينهمه نعمت به او عطا فرموده، و يك حسنه را به ده برابر و يا صد برابر و يا هفتصد برابر ميرساند، و حتى بيشتر، ولى در عوض يك گناه فقط يك گناه است و يا آمرزيده ميشود و از صحيفه اعمالش حذف ميگردد، خداوند متعال در قرآن ميفرمايد: "مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَى إِلَّا مِثْلَهَا و هُم لا يُظلَمون" (الانعام : 160)، يعنى: " هر كس كار نيكي بياورد، ده‌چندان آن پاداش دارد (اين همان پاداشي است كه خداي منان آن را بر خود لازم گردانيده. و گاهي بر ده‌چندان نيز مي‌افزايد، همانند دانه‌اي كه هفت خوشه مي‌روياند و در هر خوشه صد دانه است. حتي رواياتي آمده است كه بر اساس مفاد آن، انجام‌دهنده بعضي از اعمال نيك، پاداشي بي‌حساب دريافت ميكند به‌طوري كه نمي‌توان آن را به حدومرزي معين محدود كرد) و هر كس كار بدي بياورد (از كارهاي ناشايست) پس جز مانند آن جزا داده نمي‌شود (بدون آنكه بر آن افزوده شود. پس كيفر كار بد، بدي‌اي همانند آن است در سبكي و سنگيني خود. مثلا كيفر شرك، جاودانگي در آتش است و كيفر گناهي كه يك مسلمان انجام مي‌دهد، سزايي همانند آن است. البته اين درصورتي است كه مرتكب معصيت توبه نكند اما چنانچه توبه كرد، يا ثوابهايش بر گناهانش غلبه كرد، يا خداي منان او را به رحمت خود درپوشانيد و با آمرزش‌خويش بر او بخشيد پس در همه اين صورتها، بر وي مجازاتي نيست).
و ميفرمايد: "مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَاللَّهُ يُضَاعِفُ لِمَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ" (البقرة : 261)
"صفت كساني كه اموال خود را در راه خدا انفاق مي‌كنند همانند دانه‌اي است كه هفت خوشه بروياند كه در هر خوشه‌اي صددانه باشد و خداوند براي هر كس كه بخواهد چند برابر ميكند" (يعني: باز هفتصد برابر را براي كساني كه آداب انفاق را رعايت كنند) و خداوند گشايشگر (يعني فضل و بخشش وي گشاده است و از خلقش فراگيرتر و گسترده‌تر مي‌باشد) داناست (به كساني كه مستحق اين فضل و بخشش هستند و نيز به كساني كه‌مستحق آن نيستند).
و پيامبر صلى الله عليه و سلم فرمودند: " إِنَّ الله كتَبَ الْحسناتِ والسَّيِّئاتِ ثُمَّ بَيَّنَ ذلك: فمَنْ همَّ بِحَسَنةٍ فَلمْ يعْمَلْهَا كتبَهَا اللَّهُ عِنْدَهُ تَبَارَكَ وَتَعَالَى عِنْدَهُ حسنةً كامِلةً وَإِنْ همَّ بهَا فَعَمِلَهَا كَتَبَهَا اللَّهُ عَشْر حَسَنَاتٍ إِلَى سَبْعِمَائِةِ ضِعْفٍ إِلَى أَضْعَافٍ كثيرةٍ ، وَإِنْ هَمَّ بِسيِّئَةِ فَلَمْ يَعْمَلْهَا كَتَبَهَا اللَّهُ عِنْدَهُ حَسَنَةً كامِلَةً ، وَإِنْ هَمَّ بِها فعَمِلهَا كَتَبَهَا اللَّهُ سَيِّئَةً وَاحِدَةً" (متفقٌ عليه)
"خداوند نيکي ها و بديها را نوشته و سپس آن را بيان داشت، پس کسي که قصد انجام عمل نيکي را بنمايد، و آن را انجام ندهد، خداوند تبارک و تعالي در نزد خويش برايش يک نيکي و حسنهء کامل مي نويسد، اگر قصد انجام آن نموده و آن را عملي ساخت، خداوند در نزد خويش ده حسنه تا هفتصد برابر و بيشتر از آن براي او مي نويسد واگر شخصي قصد انجام عمل بدي را نمود و آن را عملي نساخت خداوند برايش از پيشگاه خود يک حسنهء کامل مي نويسد و هرگاه قصدش را نموده و آن را عملي ساخت خداوند آن را يک بدي و سيئه مي نويسد".
و براى همين بعضى از علماء گفتند " ويل لمن سبقت سيئاته عشرات حسناته "، يعنى: "واى بر آن كس كه گناهانش بر حسنات دهگانه اش سبقت بگيرد".
و در حديثى ديگر پيامبر صلى الله عليه و سلم فرمودند: "إِنَّ للَّهِ تَعَالى مائَةَ رَحْمَةٍ أَنْزَلَ مِنْهَا رَحْمَةً وَاحِدَةً بَيْنَ الجِنِّ والإِنْسِ وَالبَهَائمِ وَالهَوام، فَبهَا يَتَعاطَفُون، وبها يَتَراحَمُون، وَبها تَعْطِفُ الوَحْشُ عَلى وَلَدهَا، وَأَخَّرَ اللَّهُ تَعالى تِسْعاً وتِسْعِينَ رَحْمَةً يَرْحَمُ بها عِبَادهُ يَوْمَ القِيَامَةِ" (متفقٌ عليه)
"خداوند صد رحمت دارد که يکي از آن را در ميان جن و انس و چارپايان و گزندگان نازل فرموده،که بدان با هم عطوفت و مهرباني مي کنند و به اساس آنست که حيوانات وحشي بر فرزندان شان مهرباني مي نمايند و خداوند 99 رحمتش را نگهداشت تا بدان در روز قيامت بندگانش را مورد مرحمت قرار دهد".
يعى رحمتى كه ما بين بشر در دنيا وجود دارد، فقط يكي از رحماتى است كه خداوند آنرا براى بشر در اين دنيا نازل كرده است، و در 99 رحمت را براى بندگانش در روز قيامت گذاشته است، كه مجموعا با اين رحمتى كه در دنيا نازل كرده است ميشود 100 رحمت.
بنابراين خداوند بشر را براى رحمت خلق كرده است نه براى عذاب، ولى اگر اشخاص عنيد و سركشى باشند كه خودشان نميخواهند راه آخرت را در پيش گيرند، و پس از اينهمه رحمت و فرصت آمرزيدن گناهان و پند و اندرز انبياء و علماء و غيره باز نتوانند خودشان را از عذاب آخرت نجات دهند پس بدون شك مستحق عذاب شديد الهى خواهند بود.
و نا گفته نماند، كه ... برخى اعمال شايد نزد بنى آدم كوچك بنظر برسد، ولى اين به اين معنا نيست كه نزد پروردگار نيز همانطور باشد، مثلا در مورد تهمت فاحشه به عايشه صديقه رضي الله عنها خداوند ميفرمايد: "وَتَحْسَبُونَهُ هَيِّنًا وَهُوَ عِندَ اللَّهِ عَظِيمٌ" ﴿النور: 15﴾، يعنى: "و آن را كاري سهل و ساده تلقي مي‌كرديد با اينكه آن امر نزد خدا بس بزرگ است (يعني: گناه و مجازات آن بس بزرگ است).
پس اين بنى آدم است كه گناهان را كوچك ميشمرد ولى فراموش ميكند كه در محضر چه عظيمى مرتكب اين اعمال ميشود، و علماء سلف ميگفتند: "به كوچكى گناه نگاه نكن بلكه به بزرگى آن نگاه كن كه در محضرش گناه را انجام ميدهى (يعنى به بزرگى خداوند نگاه كن و نه به كوچكى گناه).
و خداوند متعال در روز قيامت بر اساس عدل بندگانى را به دوزخ ميبرد زيرا سزاى اعمالشان را ميبينند و خودشان ان راه گمراهى را در بيش كرفته اند و به كناهانشان نيز اعتراف خواهند كرد و داوند در مورد انها ميفرمايد:
"وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ * فَاعْتَرَفُوا بِذَنبِهِمْ فَسُحْقًا لِّأَصْحَابِ السَّعِيرِ" ﴿الملك: 11-10﴾
"و گويند (كفار) اگر شنيده بوديم (به سمع قبول و فهم) يا تعقل كرده بوديم (مانند تعقل و درك و دريافت كسي كه نيك مي‌نگرد و مي‌انديشد) از زمره دوزخيان نبوديم (بلكه مي‌بايست به آنچه كه خداي عزوجل براي ما نازل كرده بود ايمان مي‌آورديم و از پيامبران متابعت و پيروي مي كرديم) پس به گناه خود (يعني: به كفر خود كه به سبب آن سزاوار عذاب دوزخ شدند) اعتراف كردند پس دوري باد بر اهل دوزخ (يعني: دور باشند از رضاي خداوند و رحمت وي)
بدين گونه خداوند متعال عذاب را گريبانگير آنان مي‌سازد، بعد از آنكه به گناه خود اعتراف مي‌كنند زيرا با اين عتراف است كه عليه آنان حجت بر پا ميشود و برايشان عذري باقي نمي‌ماند. در حديث شريف‌آمده است: «لن يهلك الناس حتي يعذروا من انفسهم : مردم هرگز نابود ساخته نمي‌شوند تا اين كه از جانب خويش عذر نمايانده شوند». يعني: حجت عليه آنان ثابت گردد و خود نيز به جرم خويش اعتراف كنند. همچنين در حديث شريف آمده‌است: «لا يدخل أحد النار إلا وهو يعلم أن النار أولي به من الجنة : هيچ كس به دوزخ داخل نمي‌شود مگر اينكه مي‌داند كه دوزخ به او از بهشت سزاوارتر است».
پس همانطور كه آنها آخرت را فراموش كردند خداوند نيز آنها را در عذاب دوزخ ترك خواهد كرد (جزاءا وفاقا) و همچنين بندگانى را بر اساس فضل وارد بهشت ميكند زيرا هيچ كسى (حتى پيامبر صلى الله عليه و سلم) نميتواند توسط اعمال صالحش وارد بهشت شود، مگر اينكه رحمت الهى شاملش شود، و نعمت بهشت بر اساس اعمال بندگان نيست، و گرنه مستلزم بود كه اگر كسى 100 سال عبادت خداوند را انجام داده باشد فقط 100 سال در بهشت بماند، ولى اگر كسى وارد بهشت شد تا ابد جاويدان خواهد شد اگر چه حتى پس از ايمان به خداوند فقط چند دقيقه عبادت خداوند كرده باشد، بنابراين اين بندگان بر اساس فضل خداوند وارد بهشت ميشوند.
و بطور خلاصه، خداوند بندگانش را آفريده تا آنها را رحم كند، و در حديث صحيح از پيامبر صلى الله عليه و سلم روايت شده است كه:
«لما خَلَقَ اللَّهُ الخَلْق، كَتَبَ في كِتَاب، فَهُوَ عِنْدَهُ فَوْقَ العَرْش: إِنَّ رَحْمتي تَغْلِبُ غَضَبِي » وفي روايةٍ: « غَلَبَتْ غَضَبِي » وفي روايةٍ: « سَبَقَتْ غَضَبِي » (متفقٌ عليه)
"هنگامي که خداوند مخلوقات را آفريد، در کتابي نوشت، آن کتاب بالاي عرش نزد او وجود دارد: هر آيينه رحمتم بر غضبم فايق آمد". و در روايتي آمده، "رحمتم بر غضبم سبقت نموده است."
ولى اگر كسى خودش نخواهد كه راه خداوند را در پيش گيرد و راه كفر و شرك و فسق و فجور را بپسندد، پس مستحق عذاب شديد خواهد بود زيرا قول خداوند و انبياء و نصيحتهاى صالحين را زير پا گذاشته، پس بجز عذاب شديد لائق چيز ديگرى نيست، ولى اگر مسلمان باشد ولى مرتكب گناهان كبيره باشد، حكمش نزد خداوند است كه او را ببخشد و يا ابتدا او را به ازاى اعمالش عذاب دهد و سپس او را بهشتى كند.
وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com
|
بازگشت به ابتدای
صفحه
بازگشت به نتایج قبل
چاپ
این مقاله
ارسال مقاله به دوستان |
|
|
 |
|
|
|
