قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

فتوای شيخ علامه عبدالله جبرين مبنی بر صحت قرآن درمانی

 

استاد گرامی، عبدالله بن عبدالرحمان جبرین (سلمه الله)

السلام علیکم و رحمه الله و برکاته و اما بعد :
بعضی از برادران مسلمان تجارب ما در تعویذ را که هیچ تعارضی با شرع ندارد، مردود میشمارند در حالی که در حدیث پیغمبر(ص) آمده که : «اعرضوا علیّ رقاکم...» تعویذهایتان را بر من عرضه کنید، در صورتی که مرتکب شرک نشود ایرادی ندارد. در این حدیث : «رقاکم» یعنی «تجربه‌های خودتان در تعویذ.
تجربه‌های این جانب بر بزرگوارانی چون : شیخ عبدالعزیز ابن باز، شیخ ابن عثیمین، شیخ عبدالمحسن عبیکان و ... و نیز بر جنابعالی عرضه شده و - الحمدالله - مورد تأیید واقع شده است.


قرآن درمانی بنده به دو طریق انجام میگیرد :
-1خواندن قرآن با نیت تنگ کردن عرصه بر شیطان گمراه مسلط بر بیمار و بعد از آن شناسایی چشم زننده از طریق پرسیدن از خود بیمار، بعد از آن از عرق بدن و یا آب دهان چشم زننده مقداری تهیه و با آن بیمار را شست و شو می دهیم و از آن به او می‌نوشانیم تا به اذن خدا شیطان را از او دور گردانیم و شفا یابد. حدیث ابوهریره ناظر به این طریقه مداواست که : «چشم زدن حقیقت دارد و حضور شیطان و حسادت انسان باعث آن می‌شوند». و تجارب نیز مؤید این طریقه بوده و این امر بر شما پوشیده نمانده است.
قرائت قرآن با نیت شفای بیمار از همه بیماریهای روحی و جسمی، چرا که خداوند می‌فرماید :
وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ
و کلمة «شفا» عام بوده و قید نخورده است. همچنین جبرئیل به هنگام تعویذ پیغمبر(ص) فرمود : «بسمالله، بیماری را از تو دور و تو را در برابر هر دردی، شفا میدهد.»
آنانکه تعویذ در چشم زدن و تب کردن را جایز دانسته و به حدیث پیغمبر در این باره استناد میکنند که «تعویذ جز در چشم خوردن و تب کردن نیست»، فهم درستی از این حدیث ندارند، زیرا مراد حدیث این است که بالاتر از مداوای چشم خورده و تب کرده تعویذی نیست.
این افراد تجارب غیرمخالف شرع در عرصه تعویذ را به این دلیل رد می‌کنند که گمان می‌برند این کار به سحر می‌انجامد، به همین دلیل مخالف مداوا از طریق دمیدن در آب و مداوا با درخت کنار هستند، بلکه بعضی از این افراد در انکارشان افراط کرده و با حجت سد ذرایع، گذشتگان - سلف صالح - این امت مثل امام احمد، ابن تیمیه و ابن قیم - رحمهم الله - را به خاطر انجام تعویذ زیر سؤال میبرند همچنانکه مؤلف کتاب «النذیرالعریان» این مطلب را ذکر کرده است.
ولی این کار باعث بی‌توجهی به قدرت شفابخشی قرآن و عیبگویی علماست و هر امتی که عیبگویی علمایش را پیشه سازد هلاک میگردد.
از شما میخواهم این مسأله را توضیح بفرمایید.
و فقکم الله و رعاکم و سدد خطاکم و صلی الله علی نبینا محمد.
فرزندتان : عبدالله محمد سدحان



***

نص فتواي شيخ علامه عبدالله ابن جبرين

برادر گرامی، جناب عبدالله سدحان!
و علیکم السلام و رحمه الله و برکاته و اما بعد :
بنده نیز موافق شیوخ گرامی بن باز، ابن عثیمین و ابن عبیکان هستم. و میگویم این تجارب - به اذن خدا - سودمند بوده و لازم نیست هر تعویذی منقول از پیغمبر(ص) باشد بلکه به مقتضای ظاهر حدیث مشهور در این باره، هر تعویذی که تأثیرگذار بوده و شائبه شرک در آن نباشد، جایز است، و فرقی نمیکند که تعویذ برای چشم خوردن انجام شود یا جنون و یا هر بیماری دیگری، به این شرط که از کلام نامفهوم، طلسم، حروف مقطعه و امثال آن خالی باشد.
بنابراین به کار خودتان به همان شیوه سابق ادامه بدهید و از برکت خدا بهره بجویید، خداوند با شماست و از اعمالتان نمی‌کاهد و جزاکم الله خیراً.
و صلی الله علی محمد و آله و صحبه و سلم

شیخ عبدالله بن عبدالرحمان جبرین، 2/1/1416 ه .