قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

بسم الله الرحمن الرحیم: از ابن عباس (رضی الله عنه) روایت است که: (أن رسول الله (صلی الله علیه وسلم) کان لا یعرف فَصل السورة حتی ینزل علیه بسم الله الرحمن الرحیم)[ ابوداود.] (پیامبر (صلی الله علیه وسلم) فاصله بین دو سوره را نمی‏دانست تا اینکه – بسم الله الرحمن الرحیم – بر او نازل شد). علمای اسلام در مورد اینکه (بسم الله الرحمن الرحیم) آیه‏ای از آیه‏‏های سوره نمل است، اتفاق نظر دارند، ولی در مورد اینکه (بسم الله الرحمن الرحیم) آغاز سوره‏ها آیه‏ای جداست یا اینکه فقط در سوره فاتحه به عنوان آیه‏ای جدا محسوب می‏شود، یا فقط برای جدا کردن سوره‏های قرآن از همدیگر آمده است اختلاف نظر دارند. و قول صحیح و راجح در این مورد این است که (بسم الله الرحمن الرحیم) در آغاز سوره‏ها فقط برای جدا کردن سوره‏ها از همدیگر آمده است، همچنانکه در حدیثی که از ابن عباس (رضی الله عنه) نقل کردیم نیز چنین اشاره شده است. آن دسته از علمایی که معتقدند (بسم الله الرحمن الرحیم) در سوره فاتحه بعنوان آیه‏ای مستقل آمده است، در نمازهای جماعت جهری لفظ (بسم الله الرحمن الرحیم) را با صدای بلند قرائت می‏کنند ولی آن دسته از علمایی که معتقدند (بسم الله الرحمن الرحیم) در سوره فاتحه آیه‏ای مستقل محسوب نمی‏شود در نمازهای جماعت جهری آن را با صدای آهسته و خفیف قرائت می‏کنند. و بر هر یک از این اقوال دسته‏ای از صحابه فتوی داده و عمل کرده‏اند. خلاصه کلام: اجماع امت بر هر دو طریق – چه با صدای بلند و چه آهسته گفته شود – وجود دارد یعنی هر دو طریق درست و قابل قبول هستند. نتیجه گیری از این آیه: 1-(بسم الله الرحمن الرحیم) قسمتی از آیه‏ای از آیه‏های سوره نمل است. 2-(بسم الله الرحمن الرحیم) برای جدا کردن بین سوره‏ها نازل شده است. 3-(بسم الله الرحمن الرحیم) اولین آیه سوره فاتحه است. پیامبر (صلی الله علیه وسلم) فرمودند: (الحمد لله رب العامین، أم القرآن، أم الکتاب و السبع المثانی...)[ ترمذی.] (الحمد لله رب العالمین، مادر قرآن، مادر کتاب، و هفت آیه‏ای که تکرار می‏‏شوند). خداوند می‏فرماید: (و لقد آتیناک سبعا من المثانی و القرآن العظیم) (حجر/87) (- ای محمد – همانا هفت آیه‏ای که تکرار می‏شوند با ثنا و این قرآن با عظمت را بر تو فرستادیم). از ام سلمة (رضی الله عنه) روایت است که: (أن النبی (صلی الله علیه وسلم) قرأ الفاتحة و عدا البسملة آیة منها)[ ابن خزیمة.] (پیامبر (صلی الله علیه وسلم) سوره فاتحه را خواند و (بسم الله الرحمن الرحیم) را آیتی از سوره فاتحه بحساب می‏آورد). (تفسیر بزرگترین سوره قرآن (فاتحة الكتاب)، مؤلف:  محمد بن جمیل زینو، ترجمه: علی صارمی)