قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

فاتحه: نامهای سوره فاتحه: بعضی نامهای سوره فاتحه از این قبیلند: 1- أم القرآن: پیامبر (صلی الله علیه وسلم) فرمودند: (من صلی صلاة لم یقرأ فیها بأم القرآن، فهی خداج، خداج، خداج غیر تمام)[ مسلم] (هر کس که نماز را بدون ام القرآن – فاتحه – بخواند، نمازش تمام نیست،تمام نیست، تمام نیست). 2- أم الکتاب: بخاری (رحمه الله) می فرماید: سوره فاتحه به این دلیل ام الکتاب نامگذاری شده که قرآن با آن آغاز می‏شود و اولین سوره قرآن است و در نماز نیز اول چیزی است که آغاز می‏شود. 3- السبع المثانی: (و لقد آتیناک سبعاً من الثمانی و القرآن العظیم) (حجر/87) (ای محمد، حقیقتاً ما هفت آیه با ثنا و این قرآن با عظمت را بر تو فرستادیم). 4- القرآن العظیم: همان آیه 87 سوره حجر دلیل بر این نام است و همچنین پیامبر (صلی الله علیه وسلم) در حدیثی هر 4 اسمی را که تا حال ذکر شده آورده‏اند: (الحمد لله رب العالمین، أم القرآن، أم الکتاب و السبع المثانی و القرآن العظیم).[ بخاری] (الحمد لله رب العالمین – فاتحه – ما در قرآن، ما در کتاب، هفت آیه‏ای که تکرار می شوند و قرآن بزرگی است). 5- فاتحة الکتاب: پیامبر (صلی الله علیه وسلم) فرمودند: (لا صلاة لمن لم یقرأ بفاتحة الکتاب)[ متفق علیه] (نماز کسی که فاتحة الکتاب را در آن نمی خواند درست نیست). فاتحة الکتاب همان آغاز و شروع قرآن است و بدلیل اینکه نماز گذارد در وهله اول شروع به قرائت آن می‏کند به فاتحة الکتاب مشهور است. 6- الصلاة: پیامبر (صلی الله علیه وسلم) در حدیثی قدسی می فرمایند: (قسمت الصلاة بینی و بین عبدی نصفین فإذا قال العبد: الحمد لله رب العالمین قال الله:حمدنی عبدی)[ مسلم] (سوره فاتحه – الصلاة – را بین خود و بندگانم به دو قسمت تقسیم کردم هرگاه بنده ام می‏گوید: حمد و ستایش برای پروردگار جهانیان است، خداوند بزرگ می‏فرماید: بنده ام مرا ستایش کرده است). در این حدیث سوره فاتحه به اسم نماز نامگذاری شده، چون یکی از ارکان نماز است و نماز بدون آن ناقص و باطل است. 7- الحمد: (الحمد لله رب العالمین) (فاتحه/2) (تمام حمد و ستایش برای خالق جهانیان است). 8- الرقیة: پیامبر (صلی الله علیه وسلم) به ابوسعید خدری فرمود: (و ما یدریک أنها رقیة) (تو نمی دانی که سوره فاتحه، رقیه – پناه بردن و دعا کردن به خداوند – است). 9- اساس القرآن: این اسم را عبدالله بن عباس (رض) روی سوره فاتحه گذاشت و می‏گفت: سوره فاتحه پایه و بنیان قرآن است. 10- الواقیة: این اسم را سفیان بن عینیه (رحمه الله) روی سوره فاتحه قرار داد، و به معنای حفاظت و محافظت کردن است و خود را به خداوند سپردن و واگذار کردن نیز معنا می‏دهد. 11- الکافیة: این اسم را یحیی بن کثیر (رحمه الله) روی سوره فاتحه گذاشت و از (کفی) به معنای، بس و کافی و کفایت کننده آمده است. (تفسیر بزرگترین سوره قرآن (فاتحة الكتاب)، مؤلف: محمد بن جمیل زینو، ترجمه: علی صارمی)