قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

امام حسین مسلم بن عقیل را به كوفه می‌فرستد
 

رضا حسین صبح الحسنی ـ شیعی ـ می‌گوید: «مسلم نیمه‌ی شعبان از مكه حركت كرد و در پنجم شوال به كوفه رسید، شیعیان آمدند با او بیعت كردند، تا اینكه /18هزار نفر با او بیعت كرد و در روایت شعبی آمده تا 40هزار نفر با او بیعت كرد»([1]).
هاشم معروف حسنی شیعی می‌گوید: از برخی روایات چنان پیداست كه مسلم بن عقیل به سفرش خوشبین نبود، چون؛ از تقلب عراقی‌ها و موضع‌گیری های پیچیده‌ی آنان در برابر عمویش آگاهی داشت، او  رضی الله عنه  كه آرزو می‌كرد با مرگ یا كشته شدن از آنان جدا شود و نیز می‌دانست كه عراقی‌ها چگونه به پسر عمویش امام حسن خیانت كردند تا جایی كه مجبورش كردند كه حكومت را به معاویه واگذار كند. او این‌ها را به صراحت به امام حسین گفته بود اما امام او را رها نكرد و به بزدلی و بد نظری متهم كرد، لذا او در حالی كه رفتنش را نادرست می‌دانست برای انجام آن مأموریت مهم رفت، و آن‌گاه كه به دلیل گم كردن راه، یكی از راهنمایانش از تشنگی مرد. طی نامه‌ای از امام حسین خواست از او در گذرد، لیكن امام اصرار كرد كه به راهش ادامه دهد و به كوفه برود با جدیت به راهش ادامه داد تا اینكه وارد كوفه شد و كوفیان به او خوش آمد گفتند و به منزل مختار بن عبید ثقفی رفت و از آنجا به ملاقات مردم و رساندن دعوت می‌رفت تا اینكه تعداد بیعت‌كنندگان بر مرگ به چهل هزار نفر رسید و گفته‌شده كمتر بودند و امیری كه یزید به كوفه فرستاده بود، نعمان بن بشیر بود كه به توصیف مورخان، فردی صلحدوست بوده و تفرقه را ناپسند می‌دانست و عافیت را ترجیح می‌داد»([2]).
عبدالحسین شرف الدین موسوی شیعی متعصب می‌گوید: «شیعیان با مسلم بن عقیل رفت و آمد كردند تا اینكه نعمان بن بشیر كه از طرف معاویه والی كوفه بود و یزید هم او را ابقاء كرده بود. از محل اختفای مسلم آگاه شد، اما هیچ رفتار بدی با او نكرد»([3]).
عبدالرزاق موسوی مقرم می‌گوید:
«شیعیان به منزل مختار رفتند و مسلم بن عقیل خوش آمد گفتند و اظهار داشتند كه از او اطاعت و فرمانبرداری می‌كنند، امری كه موجب خوشحالی و شادی بیشترمسلم شد.
و شیعیان می‌آمدند و با او بیعت می‌كردند تا اینكه تعدادشان را در دفترش /18هزار نفر شمرد و گفته شده تا 25هزار نفر رسید و در روایت شعبی آمده، به چهل هزار نفر رسید، آن گاه مسلم طی نامه‌ای بوسیله‌ی عابس بن شبیب شاكری، امام حسین را از گرد آمدن اهل كوفه بر اطاعتش درجریان گذاشت و اینكه منتظر او هستند و در آن نوشته بود: پرچمدار و رهبر به پیروانش دروغ نمی‌گوید و بدان كه 18هزار نفر از اهل كوفه بیعت كرده‌اند([4]).
عباس قمی‌می‌گوید:
«شیخ مفید و دیگران گفته‌اند: مردم با مسلم بن عقیل بیعت می‌كردند تا اینكه تعدادشان به /18هزار نفر رسید، لذا مسلم طی نامه‌ای امام حسین؛ را از بیعت /18هزار نفر آگاه نمود و از او خواست كه بیاید»([5]).
عباس قمی‌گوید:
«بنابر روایات گذشته شیعیان پنهانی به خانه‌ی هانی می‌رفتند و با مسلم بیعت می‌كردند و از هر كس بیعت می‌گرفت، قسمش می‌داد كه موضوع را پنهان نگه دارد، كار به همین منوال ادامه داشت تا اینكه تعداد بیعت‌كنندگان به/ 25هزار نفر رسید، در حالی كه ابن زیاد از محل اختفای او بی‌خبر بود..‌.»([6]).


([1]) - الشيعه و عاشوراء/167
([2]) - سيره الائمه الاثني عشر2/57-51
([3]) - المجالس الفاخره/61
([4]) - مقتل الحسين مقرم/147 و ماساة احدي و ستين/24
([5]) - منتهي الامال 1/436
([6]) - منتهي الامال 1/437


از کتاب:
استشهاد حسین رضی الله عنه، (ترجمه‌ی كتاب: من قتل الحسین؟)، تألیف: عبدالله بن عبدالعزیز، ترجمه: اسحاق دبیری (رحمه الله)، چاپ اول 1388/1430هـ، انتشارات حقیقت.
 
مصدر:
سایت دائرة المعارف شبکه اسلامی
IslamWebPedia.Com