|
|
|
|
قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل». |
|
|
|
فقه>مسائل فقهی>عید قربان > چه حیواناتی را می توان قربانی کرد؟
شماره مقاله : 7837 تعداد مشاهده : 332 تاریخ افزودن مقاله : 21/8/1389
|
|
چه حيواناتي را مي توان قرباني کرد؟
شماره فتوى 3799
الحمدلله،
... قرباني تنها از سه حيوان شتر و گاو (من جمله گاوميش) و گوسفند (و بز) درست و جايزاست و از غير اين سه حيوان كفايت نمي‌كند خداوند مي‌فرمايد: " ليذكروا اسم الله على ما رزقهم من بهيمة الانعام حج 34 [براي هر امتي قربانگاهي قرار داده‌ايم تا نام خدا را به هنگام قرباني بر ذبح چهارپايان يادكنندكه ما آنها را بدانان بخشيده‌ايم و روزي كرده‌ايم...]".
گوسفندي كه شش ماه و بزي‌كه يك سال و گاو و گوساله‌اي كه دو سال و شتري كه پنج سال داشته باشد، خواه مذكر يا مونث براي قرباني كفايت مي‌كنند.
1- احمد و ترمذي از ابوهريره روايت‌كرده‌اند كه‌گفت: از پيامبر صلي الله عليه و سلم شنيدم كه مي‌گفت:" نعمت الاضحية الجذع من الضأن [چه نيكو قرباني است،گوسفندي‌كه بنزد حنفيه شش ماه و بنزد شافعيه يك سال‌كامل داشته باشد]".
2-عقبه بن عامرگويد: گفتم يا رسول الله گوسفندي (جذعي) به من رسيده است گفت: آن را قرباني‌كن. بروايت بخاري و مسلم.
3- بروايت مسلم از جابر آمده است‌كه پيامبر صلي الله عليه و سلم گفت:" لا تذبحوا إلا مسنة، فإن تعسر عليكم فاذبحوا جدعة من الضأن [براي قرباني ذبح مكنيد و سر مبريد مگر “مسنه“ را و اگر پيداكردن آن برايتان دشوار بود “جذعه“ گوسفند را قرباني‌كنيد]".
“مسنه” يعني بزرگ سال از شتر كه پنج سال داشته باشد و از گاو گوساله كه دو سال داشته باشد و از بزكه يك سال و ازگوسفندكه بنا به اختلاف پيشوايان فقهي شش ماه تا يك سال داشته باشد. “مسنه“ را "ثنيه“ نيز مي‌گويند.
قرباني كردن حيوان اخته شده:
قرباني كردن حيوان اخته شده اشكالي ندارد. احمد از ابورافع روايت كرده است كه پيامبر صلي الله عليه و سلم دو قوچ سياه و سفيد اخته شده را قرباني كرد و بعلاوه گوشت اخته شده نيكوتر و لذت بخش‌تر است.
حيواناتي كه براي قرباني درست نيستند:
يكي از شرايط حيوان قرباني، خالي بودن آن از عيب است، پس قرباني‌كردن حيواني‌كه داراي عيب ظاهري باشد،كه موجب لاغر شدنش‌گردد، نه عيب كوچك، جايز نيست مانند عيوب زير:
1- حيوان بيماري كه بيماريش آشكار باشد.
2- حيوان كوري كه كوريش آشكار باشد.
3- حيوان لنگ‌كه لنگي آن آشكار باشد.
4- حيواني‌كه از شدت لاغري مغزش آسيب ديده باشد و ديگر چاق نشود.
كه پيامبر صلي الله عليه و سلم در حديث زير بهر چهار عيب آشكارا اشاره كرده است:" أربعة لا تجزئ في الاضاحي: العوراء البين عورها والمريضة البين مرضها والعرجاء البين ظلعها والعجفاء التي لا تنقي [چهار حيوان براي قرباني‌كفايت نمي‌كنند: حيواني‌كه كوريش و بيماريش و لنگيش و شدت لاغريش كه مغزش آسيب ديده و چاق نمي‌شود آشكار باشد ]’’.
ترمذي آن را روايت‌كرده وگفته صحيح است.
5- حيواني كه گوشش بريده شده يا شاخش شكسته باشد. و حيواناتي‌كه داراي عيوب زير هستند همين حكم را دارند: حيواني‌كه دندانهاي بزرگ او افتاده باشد از ريشه وحيواني‌كه پوسته شاخش شكسته و حيواني‌كه چشمش نمي‌بيند و حيواني كه‌گيج باشد و دور خود بگردد و نچرد و حيوان گر كه گري آن فراوان باشد. و حيوان گنگ و بي‌دم و آبستن و حيواني بدون گوش آفريده شده يا نيمه‌گوشش رفته باشد يا نشيمنگاهش “دواليه”اش رفته باشد. اشكالي ندارد ولي اصح اقوال شافعيه اينست كه حيوان كه دواليه‌اش و پستانش و دمش بريده شده باشد چون يك قسمت خوردني را از دست داده است كفايت نمي‌كند. امام شافعي گفته است درباره دندانها چيزي از پيامبر صلي الله عليه و سلم در خاطر نداريم‌كه روايت شده باشد.
والله اعلم
وصلي الله وسلم علي محمد و علي آله و اتباعه الي يوم الدين
سايت جامع فتاواي اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com
|
بازگشت به ابتدای
صفحه
بازگشت به نتایج قبل
چاپ
این مقاله
ارسال مقاله به دوستان |
|
|
 |
|
|
|
