قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

 
وفات ابوطالب و وفات حضرت خديجه رضي الله عنها (عام الحزن) در رمضان سال دهم بعثت
 

وفات ابوطالب

بيماري ابوطالب همچنان شدت مي‌يافت، و طولي نکشيد که وي از دنيا رفت، وفات ابوطالب در ماه رجب سال دهم بعثت، شش ماه پس از بيرون آمدن از شِعب روي داد. [1] بعضي نيز گفته‌اند که وي در ماه رمضان همان سال، سه روز پيش از وفات خديجه -رضي الله عنه- از دنيا رفته است.

 

وفات حضرت خديجه
حدود دو ماه، يا سه روز پس از وفات ابوطالب- بنابر اختلاف اقوال- اُمّ‌المؤمنين خديجة کُبري -رضي الله عنه- نيز از دنيا رفت. وفات وي در ماه رمضان سال دهم بعثت روي داد، و به هنگام مرگ، بنابر مشهورترين روايت، شصت و سه سال داشت، و رسول‌اکرم -صلى الله عليه وسلم- به هنگام وفات همسرشان خديجه -رضي الله عنه- پنجاه سال داشتند[2]. 

خديجة کبري از جمله نعمت‌هاي بزرگ بود که خداوند بر پيامبراکرم -صلى الله عليه وسلم- ارزاني داشته بود. يک رُبع قرن خديجه -رضي الله عنه- در کنار آن حضرت بود. به هنگام نگراني و پريشاني همدم ايشان بود؛ و در سخت‌ترين شرايط، يار و ياور و همراه ايشان بود؛ و در راستاي گسترش دعوت و اداي رسالت به آن حضرت مدد مي‌رسانيد، و در صحنه‌هاي تلخ مبارزه و جهاد با ايشان نديم و دمساز بود، و جان و مال خويش را در طبق اخلاص پيش روي آن حضرت قار داده بود. رسول‌خدا -صلى الله عليه وسلم- دربارة حضرت خديجه -رضي الله عنه- چنين مي‌فرمايند:

(آمنت بي حين کفر بي‌ الناس؛ و صدقتني حين کذبني الناس، وأشرکتني في مالها حين حرمني الناس، و رزقني الله ولدها وحرم ولد غيرها)[3]

«وي به من ايمان آورد، آن هنگام که مردم به من کافر بودند؛ مرا تصديق کرد، آن هنگام که مردم مرا تکذيب مي‌کردند، مرا شريک دارايي خويش گردانيد، آن هنگام که مردم مرا محروم گردانيده بودند؛ و خداوند از وي به من فرزنداني روزي کرد؛ اما از همسران ديگرم به من فرزندي نداد.»

* در حديث صحيح از ابوهريره روايت شده است که گفت: جبرئيل بر نبي‌اکرم -صلى الله عليه وسلم- نازل شد و گفت: يا رسول‌الله، اين خديجه است که دارد مي‌آيد! ظرفي در دست دارد که در آن نان خورش است- يا غذاست، يا: نوشيدني است. همينکه به نزد تو رسيد، سلام خداي خديجه را به وي برسان و به او بشارت بده که در بهشت، خداوند خانه‌اي از ني براي او ساخته است که در آن خانه، اثري از خستگي و ماندگي نباشد! [4]

 

به نقل از: خورشيد نبوّت، ترجمه فارسي «الرحيق المختوم» مؤلف: شيخ صفي الرحمن مبارکفوري، برگردان : دکتر محمدعلي لساني فشارکي

 

 

[1]- مختصر السیرة، ص 111.

[2]- ابن جوزی در تلقیح (ص 7)، بر وفات حضرت خدیجه –رضي الله عنها- در ماه رمضان سال مذکور تصریح کرده است.

[3]- این روایات را امام احمدبن حنبل در مسند خویش آورده است: ج 6، ص 118.

[4]- صحیح البخاری، «باب تزویج النبی خدیجة و فضلها» ج 1، ص 539.