قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

برید بن معاویه
یکی از راویانی است که شیعه در شناخت دین خود به وی اعتماد کرده ‎اند، اما با این وجود روایاتی در مورد او وارد شده که با هم متعارض هستند.
1- روایات وارده در مدح وی
از جعفر بن محمد روایت است که می گفت: «اوتاد زمین- یعنی بزرگان- و بزرگان دین چهار نفر هستند که یکی از آنان برید بن معاویه است[1].
2- روایات وارده در مذمت برید بن معاویه
از ابوسیار روایت است که گفت: شنیدم که ابوعبدالله می‎گفت: خداوند برید و زراره را لعنت کند[2].
از ابوصباح روایت است که گفت: شنیدم که ابوعبدالله می‎گوید: ای ابوصباح، کسانی که در ادیان خود شک کرده‎اند به هلاکت افتاده‎اند و از جمله این افراد، افراد زیر هستند: زراره، برید، محمد بن مسلم، اسماعیل جعفی. وی فرد دیگری را هم نام برد که به یاد ندارم[3].
همچنین از عبدالرحیم قصیر روایت کرده است که گفت: ابوعبدالله به من گفت: نزد زراره و برید برو و به آنان بگو: این بدعتی که آورده‎اند چیست؟ آیا نمی دانید که رسول‎خدا صلی الله علیه و سلم  فرموده اند: هر بدعتی ضلالت و گمراهی است. به ابوعبدالله گفتم: من از آن دو می‎ترسم. پس لیث مرادی را همراه من کرد و ما دو نفر نزد زراره رفتیم و آنچه را که ابوعبدالله گفته بود به وی گفتیم. پس زراره گفت: و الله لقد أعطانی الإستطاعة و ما شعر. برید در جواب گفت: به خدا هرگز از این کار بر نمی‎گردم[4].
3- تعداد احادیث وی در کتب شیعه
خوئی می گوید: در سند احادیث با عنوان برید بن معاویه تعدادی حدیث وجود دارد که به هشتاد و پنج مورد می‎رسد[5].


[1]- نك: نهج السعادة، محمودي 8/125، الفوائد المدنية 373-374، تاريخ آل زرارة ص:47، جامع الرواة 2/34، الرسائل الرجالية ص:38، معجم رجال الحديث 4/196 15/147، قاموس الرجال 9/573 12/428، أعيان الشيعة 7/49.
[2]- اختيار معرفة الرجال 1/364، و نك: تاريخ آل زرارة ص:60، 7/509، معجم رجال الحديث 4/198 8/248، أعيان الشيعة 3/559 7/50.
[3]- همان، ص:179.
[4]- اختيار معرفة الرجال 1/364، ونک: البحار 2/310، معجم رجال الحديث 8/248، أعيان الشيعة 3/559 7/54.
[5]- معجم رجال الحديث 4/199.

از کتاب:
منابع شیعه در میزان نقد علمی،  نویسنده: پروفسور احمد بن سعد حمدان الغامدی (استاد دانشگاه ام القری ـ دانشكده عقیده)
 
مصدر:
دائرة المعارف شبکه اسلامی
IslamWebPedia.Com