قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

بطلان ادعای رافضی در مورد دلالت حدیث پیمان برادری بر امامت علی رضی الله عنه 
 
ابن مطهر الحلى رافضی می گوید: دلیل ششم حدیث پیمان برادری است. أنس بن مالک از پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم روایت کرده است که در روز مباهله زمانی که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم در بین مهاجرین و انصار پیمان برادری بست. علی رضی الله عنه در جایی ایستاده بود که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم او را می‌دید و می‌شناخت که مابین او و شخص دیگری پیمان برادری نبست. به همین خاطر با چشمی گریان از آنجا بیرون رفت. پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: ابوالحسن کجا رفت؟ گفتند که با گریه این جا را ترک کرد. پیامبرص فرمود: ای بلال برو و او را نزد من بیاور. بلال به دنبال او رفت. علی رضی الله عنه با چشمی گریان به خانه رسید. فاطمه رضی الله عنها به او گفت: برای چه گریه می‌کنی؟ گفت: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بین مهاجرین و انصار پیمان برادری بست اما بین من و دیگری پیمان برادری نخواند. فاطمه رضی الله عنها گفت: خداوند تو را رها نکرده و تنها نمی‌گذارد. خداوند تو را شرمنده نکند! شاید پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم تو را برای خودش گذاشته است. بلال گفت: ای علی دعوت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم را اجابت کن و با من بیا. علی رضی الله عنه آمد. پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: ای ابالحسن چرا گریه می‌کنی؟ او نیز علت را گفت. پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: من تو را برای خودم گذاشته بودم. آیا خوشحال نمی‌شوی که با من برادر باشی؟ او نیز گفت: البته. پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم دست او را گرفت و به منبر برد و فرمود: خداوندا! این از من است و من از او. بدانید که علی نسبت به من به منزلت هارون نسبت به موسی است. آگاه باشید که هر کس من مولای او هستم علی نیز مولا و دوست اوست. بعد از این ماجرا علی رضی الله عنه برگشت. عمر به دنبال او رفت و گفت: خوش به حالت ای ابالحسن، مولای من و هر مسلمان دیگری شدی. این پیمان برادری بر برتری و افضلیت دلالت می‌کند. پس باید او امام باشد.
 
جواب:
اولاً: باید صحت این حدیث به اثبات برسد. زیرا این حدیث را همان طور که احادیث قبل را نسبت می‌داد به هیچ کتابی نسبت نداده است با اینکه عادتش این است که احادیث را به کتابهای غیرقابل اطمنیان که ارزش استدلال ندارند نسبت می‌دهد. اما در اینجا فقط حدیث را گفته و بدون سند رها کرده است. مثل علمای گذشته رافضی خود دروغ می‌گویند یا دروغی را بدون سند و سلسله راویان نقل می‌کنند. ابن مبارک گفته: بدان که اسناد و سلسله حدیث بخشی از دین است و اگر اسناد نباشد هر کس هر چیزی که دلش خواست می‌گوید، و زمانی که در این باره از او سؤال کنی شگفت‌زده شده و ساکت می‌شود.
دوم: این حدیث به نظر علمای روایت حدیثی ساختگی است. هیچ یک از اهل علم در ساختگی بودن آن شک نمی‌کند. البته سازنده آن نیز آدم جاهلی بوده است زیرا دروغ بسیار آشکار و برملایی را ساخته است. هر کسی با کمترین معلومات در مورد حدیث همان طور که خواهیم گفت به دروغ بودن آن پی می‌برد.
سوم: همه احادیثی که در مورد پیمان برادری علی رضی الله عنه نقل شده است دروغ هستند. پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم نیز کسی را به عنوان برادر خود انتخاب نکرد. بین دو مهاجر و یا دو انصار نیز پیمان برادری نبست. بین ابوبکر و عمر نیز همین طور، تنها در بین مهاجرین و انصار آن هم در اول ورود به مدینه پیمان برادری بست.
اما در مورد مباهله باید گفت که در سال نهم یا دهم هجری زمانی که نمایندگان نجران به مدینه آمدند اتفاق افتاد.
چهارم: دلیل دروغ بودن این حدیث کاملا روشن هستند، او گفت: «روز مباهله که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بین مهاجرین و انصار پیمان برادری بست» مباهله زمانی بود که نمایندگان نصاراى نجران خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم رسیدند و سوره آل عمران نیز نازل شد. این قضیه در سالهای آخر زندگی پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم در مدینه یعنی سال نهم یا دهم هجری رویداد.
پنجم: پیمان برادری بین مهاجرین و انصار در سال اول هجری در محله بنی‌نجار بسته شد. بین این قضیه و مباهله چندین سال فاصله است.
ششم: پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بین مهاجرین و انصار پیمان برادری بست. در حالی که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم و علی رضی الله عنه هر دو مهاجر بودند. اصلاً پیمان برادری بین آنان بسته نشد. بلکه پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم بین علی رضی الله عنه و سهل بن حنیف پیمان برادری برقرار کرد.
هفتم: او می‌گوید: پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم در آن روز گفته است: «آیا راضی نمی‌شوی که نسبت به من، به منزله هارون باشی نسبت به موسی» پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم این سخن را فقط یک بار در غزوه تبوک گفته است. اهل حدیث اتفاق نظر دارند بر اینکه پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم غیر از آن یکبار در هیچ زمان و مکان دیگری آن را نگفته است.


به نقل از:
مختصر منهاج السنة، تالیف: شیخ الإسلام ابو العباس احمد بن تیمیه، اختصار : الشیخ عبدالله بن محمد الغنیمان (استاد تحصیلات عالی دانشگاه اسلامی مدینه منوره)، و مدرس در مسجد نبوی شریف، ترجمه: إسحاق دبیرى
 
مصدر:
سایت دائرة المعارف شبکه اسلامی
IslamWebPedia.Com