قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

در اسلام براى قبولى هر اعمال صالحى بايد اولا نيت لله باشد، و ثانيا آن عمل مطابق قرآن و سنت پيامبر صلى الله عليه و سلم باشد، ولى براى انجام كارهاى دنيوى، اگر نيت لله باشد و هدفش اطاعت خداوند متعال باشد براى اين كار نيز اجر و پاداش نوشته خواهد شد.
پيامبر صلى الله عليه و سلم فرمودند:
" ... وفي بُضْعِ أحدِكُمْ صدقةٌ " قالوا: يا رسولَ اللَّهِ أيأتي أحدُنَا شَهْوَتَه، ويكُونُ لَه فيها أجْر؟، قال: " أرأيْتُمْ لو وضَعهَا في حرامٍ أَكَانَ عليهِ وِزْر؟ فكذلكَ إذا وضَعهَا في الحلاَلِ كانَ لَهُ أجْرٌ " (روايت مسلم).
ترجمه: " ...و در همبستري با زن صدقه است"، گفتند: يا رسول الله! يکي از ما شهوت خود را برآورده مي سازد در آن اجر و مزد است؟ فرمود: " بگوئيد هرگاه آن را در حرام بنهد آيا بر وي گناه است؟ همچنان اگر آنرا در حلال بنهد براي او اجر است".
در ضمن، اگر كسى نيت خير داشته باشد ولى از انجام آن عاجز باشد، بازهم پاداش آن عمل خير برايش نوشته خواهد شد، مثلا كسى نيت داشته باشد كه اگر خداوند هزار دولار به او عطا فرمايد نصفش را صدقه خواهد داد، اگر او در اين نيت صادق باشد، خداوند اجر و پاداش نصف آن مبلغ را بر حسب نيتش برايش ثبت ميكند حتى اگر اين آروزويش برآورده نشود، ولى در عوض، اگر نيت شر كند باز هم گناه برايش نوشته خواهد شد.
پيامبر صلى الله عليه و سلم فرمودند: 
" إِنَّمَا الدُّنْيَا لأَرْبَعَةِ نَفَر:
عَبدٍ رَزَقَه اللَّه مَالاً وَعِلْما، فَهُو يَتَّقي فِيهِ رَبَّه، وَيَصِلُ فِيهِ رَحِمَه، وَيَعْلَمُ للَّهِ فِيهِ حَقا فَهذَا بأَفضَل المَنازل.
وَعَبْدٍ رَزَقَهُ اللَّه عِلْما، وَلَمْ يَرْزُقهُ مَالاً فَهُوَ صَادِقُ النِّيَّةِ يَقُول: لَو أَنَّ لي مَالاً لَعمِلْتُ بِعَمَل فُلان، فَهُوَ نِيَّتُه، فَأَجْرُهُمَا سَوَاء.
وَعَبْدٍ رَزَقَهُ اللَّهُ مَالا، وَلَمْ يرْزُقْهُ عِلْما، فهُوَ يَخْبِطُ في مالِهِ بِغَير عِلم، لا يَتَّقي فِيهِ رَبَّهُ وَلا يَصِلُ رَحِمَه، وَلا يَعلَمُ للَّهِ فِيهِ حَقا، فَهَذَا بأَخْبَثِ المَنَازِل.
وَعَبْدٍ لَمْ يرْزُقْهُ اللَّه مَالاً وَلا عِلْما، فَهُوَ يَقُول: لَوْ أَنَّ لي مَالاً لَعَمِلْتُ فِيهِ بِعَمَل فُلانٍ، فَهُوَ نِيَّتُه، فَوِزْرُهُمَا سَوَاءٌ » (صحيح - روايت ترمذي)
ترجمه: از ابو کبشه عمرو بن سعد انماري رضي الله عنه روايت است که:
از رسول الله صلي الله عليه وسلم شنيد که فرمود: همانا دنيا براي چهار نفر است: 
بنده ايکه خدا به او مال روزي نموده و علمي داده و او در آن از خدايش ترسيده و در آن صلهء رحمش را پيوسته ميدارد و ميداند که خدا را در آن حقي است و اين بهترين منزلگاههاست.
و بنده اي که خدا به او علمي داده و مالي او را روزي نکرده، ليکن او داراي نيت صادقانه بوده و مي گويد: اگر من مال فلاني را ميداشتم کار فلاني را انجام ميدادم، و اين نيت اوست، پس هردوي شان در مزد برابراند. 
و بنده اي که خدا به او مال داده و عمل نداده و او در مال خدا بدون علم تصرفي ميکندکه در آن از خدايش نترسيده و صلهء رحمش را بجا ننموده و براي خدا حقي نمي داند، اين پليد ترين اقامتگاهها است. 
و بنده ايکه خدا نه به او علم داده و نه هم مال، و او ميگويد: اگر من مال فلاني را مي داشتم، همانند فلاني عمل مي نمودم، و آن نيت اوست و گناه هردويشان برابر است.
بنابراين در كارهاى مباح دنيوى مانند كارهاى روزانه، ورزش، غذا خوردن، نزديكى با همسر، و غيره، اگر هدف خير داشته باشد، اجر و پاداش نيز ميگيرد.

وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com