قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

بطلان تفسیر باطنی و ملحدانه رافضی از آیه {مَرَجَ الْبَحْرَینِ} در مورد علی رضی الله عنه و غیره
 
ابن مطهر الحلى رافضی می گوید: برهان سی‌ام: فرموده حق تعالی است: { مَرَجَ الْبَحْرَینِ یلْتَقِیانِ (١٩)بَینَهُمَا بَرْزَخٌ لا یبْغِیانِ (٢٠). (الرحمن: 19-20).
«دو دریاى مختلف (شور و شیرین) را در كنار هم قرار داد، در حالى كه با هم تماس دارند. در میان آن دو برزخى است كه یكى بر دیگرى غلبه نمى‏كند (و به هم نمى‏آمیزند)».
در تفسیر ثعلبی ابونعیم از ابن عباس روایت می‌کند که در فرموده: «مرج البحرین یلتقیان» منظور از دو دریا علی و فاطمه است و در «بینهما برزخ لا یبغیان» مراد از برزخ و حد فاصل پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم می‌باشد. همچنین مروارید و مرجان در آیه بعد:{ یخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ (٢٢) } (الرحمن: 22).
«از آن دو دریاى (شور و شیرین)، لؤلؤ و مرجان خارج مى‏شود».
حسن و حسین هستند، چنین فضیلتی برای هیچ کدام از اصحاب دیگر حاصل نشده و لذا او برای امامت شایسته‌تر و اولی‌تر است.
 
پاسخ این است که:
چنین خزعبلاتی را فقط فردی بیمار بر زبان می‌آورد چرا که به هذیان گویی بیشتر شبیه است تا به تفسیر قرآن، و چیزی از قبیل تفسیر ملحدان و قرمطیان باطنیه از قرآن است، حتی از تفسیر آنها هم برتر است. اصولاً چنین تفسیرکردنی همچون تفسیر ملحدان و دین ستیزان، بی‌احترامی و اهانت بزرگی به قرآن و معانی والای آن است.
رافضیان الحادات دیگری هم از همین قبیل دارند مثلاً می‌گویند:{ وَكُلَّ شَیءٍ أحْصَینَاهُ فِی إِمَامٍ مُبِینٍ (١٢) }(یس: 12).
«و همه چیز را در كتاب آشكار كننده‏اى برشمرده‏ایم».
منظور از کارنامه علی است، یا ام الکتاب در:{ وَإِنَّهُ فِی أُمِّ الْكِتَابِ لَدَینَا لَعَلِی حَكِیمٌ (٤) }(الزخرف: 4).
«و آن در «ام‏الكتاب‏» (لوح محفوظ) نزد ما بلندپایه و استوار است».
علی بن ابی طالب است، و منظور از شجره ملعونه در:{ وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِی الْقُرْآنِ (٦٠) } (الإسراء: 60).
«همچنین شجره ملعونه (درخت نفرین شده) را كه در قرآن ذكر كرده‏ایم».
بنی امیه است. مانند چنین گفته‌هایی که افراد متقی و خدا ترس و مؤمنان به خدا و کتاب او هرگز آنها را بر زبان خود جاری نمی‌کنند.
چند چیز دروغ بودن این کلام را روشن می‌کند: یکی اینکه: این آیات در سوره رحمن است که به اجماع مسلمانان سوره‌ای مکی است و حسن و حسن در مدینه متولد شدند.
دوم: دریا نامیدن علی و فاطمه، و اینکه حسن مروارید باشد و حسین مثلاً مرجان و نکاح‌شان را مرج شمردن امری است که زبان عربی نه در مجاز و نه در حقیقت آن را بر نمی‌تابد، لذا این سخن چنانکه دروغی بر خدا و قرآن است، از لحاظ لغت عرب نیز نادرست است.
سوم: در این چیزی اضافه بر سایر آدمیزاد یافت نمی‌شود. هر کس با زنی ازدواج کند و صاحب دو فرزند شود آن دو از همین نوع هستند.
چهارم: خداوند در آیه‌ی دیگری در مورد مرج البحرین توضیح بیشتری داده و می‌فرماید:{ وَهُوَ الَّذِی مَرَجَ الْبَحْرَینِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ (٥٣) } (الفرقان: 53).
«او كسى است كه دو دریا را در كنار هم قرار داد; یكى گوارا و شیرین، و دیگر شور و تلخ».
پس اگر منظور از دو دریا علی و فاطمه بود حتماً ذمی برای یکی از این دو هم می‌شد، و این به اجماع اهل سنت و شیعه بی‌اساس و باطل است.
پنجم: وی فرمود: «میان آن دو حد فاصلی است که به هم تجاوز نکنند». اگر مراد از آن دو علی و فاطمه باشد، حد فاصل و برزخ میانشان پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به زعم آنها خواهد بود. یعنی ایشان مانع تجاوز یکی از آن دو به دیگری می‌شود و این به ذم شبیه‌تر است تا به مدح.
ششم: ائمه تفسیر بر خلاف چیزی که رافضی گفته اتفاق نظر دارند و کسانی چون طبری و دیگران روایتی بر خلاف این روایت دروغین ذکر کرده‌اند.


به نقل از:
مختصر منهاج السنة، تالیف: شیخ الإسلام ابو العباس احمد بن تیمیه، اختصار : الشیخ عبدالله بن محمد الغنیمان (استاد تحصیلات عالی دانشگاه اسلامی مدینه منوره)، و مدرس در مسجد نبوی شریف، ترجمه: إسحاق دبیرى
 
مصدر:
سایت دائرة المعارف شبکه اسلامی
IslamWebPedia.Com