قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

بطلان ادعای رافضی در مورد دلالت آیه { وَتَعِیهَا أُذُنٌ وَاعِیةٌ } بر امامت علی رضی الله عنه
 
ابن مطهر الحلى رافضی می گوید: «برهان بیستم: فرموده الهی است:{ وَتَعِیهَا أُذُنٌ وَاعِیةٌ (١٢) } . (الحاقه: 12). «و گوشهای شنوا آن را دریابد و بفهمد».
در تفسیر ثعلبی هست که گفت: رسول  خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: ای علی! از خداوند متعال خواستم تا آن گوش‌های شنوا گوش‌های تو باشد. از طریق ابو نعیم نیز روایت است که: رسول  خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: ای علی! خداوند به من فرمان داده که تو را نزدیک خود کنم و به تو یاد دهم! خداوند به من فرمان داده که تو را به خود نزدیک کنم و به تو بیاموزم تا گوش داری و فرابگیری، و این آیه بر من نازل گردید: } وَتَعِیهَا أُذُنٌ وَاعِیةٌ} پس تو گوش شنوایی، بر این فضیلت مخصوص علی است، لذا او امام است.
 
پاسخ چند وجه دارد:
یکی: درستی اسناد این قول را معلوم کنید چون ثعلبی و ابو نعیم چیزهایی را روایت می‌کنند که بالاجماع قابل احتجاج و دلیل واقع شدن نیستند.
دوم: این حدیث به اتفاق علمای حدیث جعلی است.
سوم: این فرموده او:{ إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِی الْجَارِیةِ (١١)لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِیهَا أُذُنٌ وَاعِیةٌ (١٢) }(الحاقه: 11-12).
«و هنگامی كه آب طغیان كرد ما شما را بر كشتی سوار كردی. تا آن را وسیلهء تذكری برای شما قرار دهیم، و گوشهای شنوا آن را دریابد و بفهمد».
تنها گوش یک نفر از مردم را اراده نکرده بلکه خطاب آن با عموم فرزندان آدم است.
و سوار کردنشان بر کشتی از عظیم‌ترین آیات است، خداوند فرمود:{ وَایةٌ لَهُمْ أَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّیتَهُمْ فِی الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (٤١)وَخَلَقْنَا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ مَا یرْكَبُونَ (٤٢) } (یس: 41-42).«نشانه‏اى (دیگر از عظمت پروردگار) براى آنان است كه ما فرزندانشان را در كشتیهایى پر (از وسایل و بارها) حمل كردیم. و براى آنها مركبهاى دیگرى همانند آن آفریدیم».
و فرمود:{ أَلَمْ تَرَ أَنَّ الْفُلْكَ تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِنِعْمَةِ اللَّهِ لِیرِیكُمْ مِنْ ایاتِهِ إِنَّ فِی ذَلِكَ لایاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (٣١) } (لقمان: 31). «ایا ندیدى كشتیها بر (صفحه) دریاها به فرمان خدا، و به (بركت) نعمت او حركت مى‏كنند تا بخشى از ایاتش را به شما نشان دهد؟! در اینها نشانه‏هایى است براى كسانى كه شكیبا و شكرگزارند».
حال چطور ممکن است که همه اینها فقط برای گوش دادن و نگه داشتن یک تن از مردم آمده باشد؟
آری گوش علی از جمله گوش‌های شنواست، همچون گوش ابوبکر و عمر و عثمان و غیر ایشان، لذا اختصاص به علی ندارد. اصلاً به روشنی معلوم است که تنها گوش‌های علی مصداق گوش‌های شنوا نیست. مگر گوش رسول  خدا صلی الله علیه و آله و سلم شنوا نیست؟ یا مثلاً گوش‌های حسن و حسین و عمار و ابوذر و مقداد و سلمان فارسی و سهل بن حنیف و سایر افرادی که این جماعت بر فضیلت و ایمانشان اعتراف و موافقت دارند؟
لذا اگر قبول داریم که گوش‌های شنوا را هم علی و هم افراد دیگر دارند، روا نیست گفته شود: این فضیلت فقط مخصوص علی است و لا غیر.
تردید نیست که این رافضی جاهل و ظالم کار خود را بر مقدمات بی‌اساس بنا می‌نهد. و ما در میان فرقه‌های بدعت‌گر فرقه‌ای سست برهان‌تر از فرقه رافضه سراغ نداریم و این بر خلاف فرقه‌ای چون معتزله است. چون اینان حداقل حجت‌هایی مطرح می‌کنند که بسیاری از علما و اهل خرد را به زحمت و شک می‌اندازد. اما این رافضه هر حجتی هم داشته باشند جز افراد جاهل و ظالم و هواپرست را قانع نمی‌کند چون هواپرستان هر چه را موافق امیالشان باشد خواه حق و خواه باطل می‌پذیرند، و باکی ندارند.


به نقل از:
مختصر منهاج السنة، تالیف: شیخ الإسلام ابو العباس احمد بن تیمیه، اختصار : الشیخ عبدالله بن محمد الغنیمان (استاد تحصیلات عالی دانشگاه اسلامی مدینه منوره)، و مدرس در مسجد نبوی شریف، ترجمه: إسحاق دبیرى
 
مصدر:
سایت دائرة المعارف شبکه اسلامی
IslamWebPedia.Com