قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

بطلان ادعای رافضی در مورد دلالت آیه {وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رُسُلِنَا}  بر امامت علی رضی الله عنه
 
ابن مطهر الحلى رافضی می گوید: برهان نوزدهم:{ وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رُسُلِنَا (٤٥) }(الزخرف: 45). «از رسولانى كه پیش از تو فرستادیم بپرس».
ابن عبدالبر و ابو نعیم هر دو روایت کرده‌اند که: خداوند متعال در شب معراج پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم و سایر انبیای الهی را دور هم گرد آورد. و فرمود: ای محمد از آنان بپرس بر چه چیزی مبعوث شدید؟ گفتند: بر شهادت لا اله الا الله و اقرار به نبوت تو و ولایت علی بن ابی طالب مبعوث شدیم. و این نص صریحی در اثبات امامت علی است.
 
پاسخ به چند صورت است:
یکی: درباره چنین دروغ زشتی و دروغ‌های زشتی از این قبیل پیش از هر چیز خواهان سند و صحت آن هستیم. و ما کوچک‌ترین شکی نداریم که این قول و موارد نظیر آن از زشت‌ترین و بی‌شرمانه‌ترین دروغ‌هاست. ولی ما از باب رعایت آداب مناظره مطالبه‌ی سند می‌کنیم چون چنین اقوالی اگر کذب بودنشان هم معلوم نباشد تا زمانی که صحتشان به اثبات کامل نرسیده جایز نیست حجت و دلیل قرار بگیرند. چرا که استدلال به چیزی که صحت و درستی‌اش معلوم و روشن نیست به اتفاق ممنوع است، چون مثل قول بدون علم است، و از نظر کتاب و سنت و اجماع هر سه، حرام می‌باشد.
دوم: چنین حدیثی را همه اهل علم حدیث به اتفاق، حدیثی دروغین و جعلی می‌شمارند.
سوم: هر کس بهره‌ای از علم و دین داشته باشد می‌داند که این حدیث یک دروغ بی‌اساس است و فقط افراد پست و دروغ‌ پردازان بی‌شرم ممکن است چنین چیزی را بسازند، و الا چطور از پیامبران و فرستادگان الهی (علیهم السلام) درباره چیزی سوال می‌شود که جزء اصل ایمان نیست؟!
در حالی که مسلمانان بر این اجماع دارند که هر فردی که به پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم ایمان آورده و از وی اطاعت و دنباله‌روی کند و آنگاه در همان زمان حیات پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم وفات کند بدون اینکه از وجود و خلقت ابوبکر و عمر و عثمان و علی کوچکترین اطلاعی داشته باشد چنین فردی زیان ندیده است، و این بی‌اطلاعی او مانع ورود او به بهشت نخواهد شد. با وجود چنین چیزی در امت خود پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم چطور گفته می‌شود: انبیا باید به یک فرد خاص از صحابه ایمان داشته باشد؟!



به نقل از:
مختصر منهاج السنة، تالیف: شیخ الإسلام ابو العباس احمد بن تیمیه، اختصار : الشیخ عبدالله بن محمد الغنیمان (استاد تحصیلات عالی دانشگاه اسلامی مدینه منوره)، و مدرس در مسجد نبوی شریف، ترجمه: إسحاق دبیرى
 
مصدر:
سایت دائرة المعارف شبکه اسلامی
IslamWebPedia.Com