قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

بطلان ادعای رافضی در دلالت آیه { فِی بُیوتٍ أَذِنَ اللَّهُ }. بر امامت علی  رضی الله عنه 
 
ابن مطهر الحلى رافضی می گوید: «برهان ششم: در فرموده خداوند متعال است که:{ فِی بُیوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَیذْكَرَ فِیهَا اسْمُهُ یسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَالآصَالِ (٣٦)رِجَالٌ لا تُلْهِیهِمْ تِجَارَةٌ وَلا بَیعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلاةِ وَایتَاءِ الزَّكَاةِ یخَافُونَ یوْمًا تَتَقَلَّبُ فِیهِ الْقُلُوبُ وَالأبْصَارُ (٣٧)}.(النور: 36-37).
«(این چراغ پرفروغ) در خانه‏هایى قرار دارد كه خداوند اذن فرموده دیوارهاى آن را بالا برند (تا از دستبرد شیاطین و هوسبازان در امان باشد); خانه‏هایى كه نام خدا در آنها برده مى‏شود، و صبح و شام در آنها تسبیح او مى‏گویند. مردانى كه نه تجارت و نه معامله‏اى آنان را از یاد خدا و برپاداشتن نماز و اداى زكات غافل نمى‏كند; آنها از روزى مى‏ترسند كه در آن، دلها و چشمها زیر و رو مى‏شود».
ثعلبی با نقل قول از انس و بریده می‌آورد که این دو گفتند: چون رسول  خدا صلی الله علیه و آله و سلم این آیه را تلاوت نمود مردی برخاست و گفت: اینها چه خانه‌هایی هستند ای رسول خدا؟ پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم گفتند: خانه‌های انبیاء هستند. پس ابوبکر برخاست و گفت: ای رسول خدا آیا این خانه هم از آن خانه‌هاست؟ و منظورش خانه علی و فاطمه بود. ایشان فرمودند آری. از بهترین‌شان است، پیامبر در اینجا مردان را چنان توصیف کرده که دلالت بر افضلیت‌شان کند، پس علی امام است، در غیر این صورت تقدیم فاضل بر افضل پیش می‌آید و این درست نیست».
پاسخ این قول از چند وجه است: یکی آنکه: ما خواستار اثبات سند و صحت این قول هستیم. و یاد آور می‌شویم که محض نسبت دادن آن به ثعلبی به اتفاق اهل سنت و اهل تشیّع دلیل صحت نمی‌شود. هر خبری هم که یکی از اهل سنت روایت کند لزوما برای همه اهل سنت حجت قرار نمی‌گیرد. اتفاقا دانشمندان اهل سنت متفق القول هستند بر اینکه به روایت‌های ثعلبی و امثال او نشاید و نباید استناد کرد، نه در موضوع فضیلت ابوبکر و عمر، و نه در اثبات احکام و مسایل، مگر اینکه صحت آنها از راه دیگری ثابت شود، پس او حق ندارد بگوید: ما با احادیثی که از شما اهل سنت روایت می‌کند علیه شما اقامه حجت می‌کنیم. چون در این صورت به منزله کسی است که بگوید: من به وسیله یکی از خودتان که علیه شما شهادت می‌دهد، علیه شما حکم می‌کنم. و آیا احدی از علمای اهل سنت هست که بگوید: هر کس از اهل سنت شهادت بدهد حتماً عادل است؟ یا کسی از آنان گفته است: هر کس از اهل سنت حدیثی روایت کرده حتما حدیث صحیحی است؟
گذشته از این علمای اهل سنت بر این متفقند که ثعلبی و امثال او هم احادیث صحیح و هم احادیث ضعیف را روایت می‌کنند، و متفقند بر آنکه صرف روایت ثعلبی موجب و دلیل دنباله‌روی از حدیث نمی‌شود.
به همین خاطر آنان درباره ثعلبی و امثال او می‌گویند: او هیزم‌کش شب است، هر چه را بیابد روایت می‌کند حال چه آن روایت صحیح باشد و چه سقیم، لذا هر چند غالب احادیث آمده در تفسیر او صحیح است، لکن در آن احادیثی هست که به اتفاق اهل علم حدیث دروغین و جعلی هستند.
دوم: این حدیث (مذکور) نزد علمای حدیث، جعلی به شمار می‌آید، و از این رو علمای حدیث آن را در کتاب‌های معتبر حدیثی‌شان همچون صحاح و سنن و مسندها ذکر نکرده‌اند، با وجود اینکه بعضى از احادیث خود این کتب ضعیف یا دروغین است، که البته چنین احادیثی در آنها بسیار كم است، اما این حدیث و امثال آن اصولاً دروغ بودنشان روشن‌تر از آن است که آن را در کتاب‌های‌شان ذکر کنند.
سوم: آیه مذکور به اتفاق علمای فن در خصوص مساجد است، چنانکه فرمود:{ فِی بُیوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَیذْكَرَ فِیهَا اسْمُهُ یسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَالآصَالِ (٣٦)}. (النور: 36).
در حالی که خانه علی و دیگران موصوف به این صفت نیست.
چهارم: خانه پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به اتفاق مسلمانان برتر از خانه علی است، با این وجود داخل در حکم این آیه نیست، چون در آن چندین مرد (رجال) نبود بلکه در آن تنها خود حضرت و یکی از زنانشان بود، و قرآن هر گاه خانه پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم را اراده کند می‌گوید:{ لا تَدْخُلُوا بُیوتَ النَّبِی (٥٣)}. (الأحزاب: 53).
 
«در خانه ‏هاى پیامبر داخل نشوید».
و می‌گوید:{ وَاذْكُرْنَ مَا یتْلَى فِی بُیوتِكُنَّ (٣٤)}.(الأحزاب: 34).
«آنچه را در خانه‏هاى شما خوانده مى‏شود یاد كنید».
وجه پنجم: گفته او که: «آن خانه‌های انبیاست» کذب است، چون اگر چنین بود سایر مؤمنین را از آن نصیبی نبود و فرموده خداوند متعال که:{ یسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَالآصَالِ (٣٦)رِجَالٌ لا تُلْهِیهِمْ تِجَارَةٌ وَلا بَیعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ (٣٧)}.(النور: 36-37).
«و صبح و شام در آنها تسبیح او مى‏گویند. مردانى كه نه تجارت و نه معامله‏اى آنان را از یاد خدا غافل نمى‏كند».
- این فرمود - هر کسی را که دارای این صفت باشد در بر می‌گیرد.
وجه ششم: فرموده او: {فِی بُیوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ }.نکره موصوفه است و در آن تعیین وجود ندارد. و فرموده حق تعالی که: {فِی بُیوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَیذْكَرَ فِیهَا اسْمُهُ}..اگر منظور آن ذکر و تسبیح و نمازهایی باشد که به مساجد اختصاص ندارد، در آن صورت خانه‌های اکثر مؤمنان متصف به این صفت داخل حکم آن می‌شود و تنها خانه‌های انبیا به آن مختص نمی‌شود.
اما اگر مقصود آیه ذکرهایی باشد که در نمازهای پنجگانه جاری در مساجد انجام می‌شود، در آن صورت موارد آیه در مساجد منحصر می‌شود، خانه‌های انبیاء هم دارای خصوصیات مساجد نیستند هر چند به واسطه سکونت انبیاء در آنها دارای فضیلت باشند.
وجه هفتم: اگر منظور از خانه‌های انبیاء، خانه‌هایی باشد که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم در آنها سکونت داشته است که در این صورت تنها خانه انبیای موجود در مدینه، خانه‌های همسران پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم است که شامل خانه علی نمی‌شود، و اگر مراد خانه‌هایی باشد که انبیاء به آنها تردد داشته‌اند، که باید گفت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به خانه بسیاری از اصحاب خود تردد داشته است.
به هر حال هر طور که در مورد حدیث و موارد آن فرض شود، نمی‌توان خانه‌ی علی را به عنوان یکی از خانه‌های انبیاء از آن میان تخصیص داد، بدون آنکه همان حکم برای خانه‌های ابوبکر و عمر و عثمان و امثال ایشان نیز در نظر گرفته شود. و اگر علی حالت اختصاص ندارد، پس حکم «رجال» (مردان) بین او و سایر اصحاب مشترک است.
 
 
 
به نقل از:
مختصر منهاج السنة، تالیف: شیخ الإسلام ابو العباس احمد بن تیمیه، اختصار : الشیخ عبدالله بن محمد الغنیمان (استاد تحصیلات عالی دانشگاه اسلامی مدینه منوره)، و مدرس در مسجد نبوی شریف، ترجمه: إسحاق دبیرى
 
مصدر:
سایت دائرة المعارف شبکه اسلامی
IslamWebPedia.Com