قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

در مورد طعن رافضی بر عمر که دستور به سنگسار زنی داد که کودکی شش ماهه در دامان داشت
 
رافضی ابن مطهر الحلى می گوید: «عمر دستور به سنگسار زنی داد که کودکی شش ماهه در دامان داشت». علی به وی را گفت: اگر این زن بر طبق کتاب خداوند متعال ادعا کند، بر تو غلبه می‌کند. خداوند می‌فرماید:{وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلاثُونَ شَهْرًا (١٥) }. (الأحقاف: 15).
«و دوران حمل و از شیر بازگرفتنش سى ماه است (كه‌ حداقل‌ مدت‌ بارداری‌ شش‌ ماه‌ است)».
و فرمود:{ وَالْوَالِدَاتُ یرْضِعْنَ أَوْلادَهُنَّ حَوْلَینِ كَامِلَینِ لِمَنْ أَرَادَ أَنْ یتِمَّ الرَّضَاعَةَ (٢٣٣) }.(البقره: 233).
«مادران، فرزندان خود را دو سال تمام، شیر مى‏دهند. (این) براى كسى است كه بخواهد دوران شیرخوارگى را تكمیل كند».
پاسخ این که: عمر از صحابه مشورت می‌گرفت. گاهی عثمان وی را به کاری که صواب می‌دانست توصیه می‌کرد و گاهی علی و گاهی عبدالرحمن بن عوف وی را توصیه‌ای می‌کرد و أحیاناً افراد دیگر هم به همین ترتیب، و این امری است که خداوند مؤمنان را بخاطر آن تحسین کرده و می‌فرماید:{ وَأَمْرُهُمْ شُورَى بَینَهُمْ (٣٨) }.(الشورى: 38).
«و كارهایشان به صورت مشورت در میان آنهاست».
تنازع و اختلاف علما در مورد زن وقتی است که باردار شود و وی را همسر یا سیدی نباشد که آیا این زن باید سنگسار بشود یا خیر؟ مذهب مالک و سایر اهل مدینه و سلف آن است که باید سنگسار شود، که این قول احمد در یکی از دو روایت وی نیز هست. مذهب ابوحنیفه و شافعی می‌گوید که چنین زنی سنگسار نمی‌شود و این روایت دوم احمد است. و در بیان علت گویند: بخاطر آنکه این زن ممکن است مجبور به نزدیکی شده باشد (تجاوز به عنف) و یا بدون مقاربت باردار شده باشد.
قول اول قولی است که از خلفای راشدین به ثبت رسیده و در دو کتاب صحیحین نیز روایت شده است که عمر بن خطاب در اواخر عمر خویش برای مردم خطبه‌ای خواند و گفت: سنگ‌سار در کتاب خدا حقی است که بر زناکاران مرد و زن نوشته شده به شرطی که دلایل قاطع بر پا باشد، یا حاملگی نمایان شود، یا بدان اعتراف کنند[1]. پس حامله شدن را دلیلی بر ثبوت زنا و در حد شهود قرار داده است.


([1]) نگا: بخاری (8/168) و مسلم (3/1317).



به نقل از:
مختصر منهاج السنة، تالیف: شیخ الإسلام ابو العباس احمد بن تیمیه، اختصار : الشیخ عبدالله بن محمد الغنیمان (استاد تحصیلات عالی دانشگاه اسلامی مدینه منوره)، و مدرس در مسجد نبوی شریف، ترجمه: إسحاق دبیرى
 
مصدر:
سایت دائرة المعارف شبکه اسلامی
IslamWebPedia.Com