قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

در مورد دروغ بودن حدیث (محبت علی رضی الله عنه  حسنه‌ای است که...)
 
ابن مطهر الحلى رافضی می‌گوید: «و از جمله فضایل علی مطلبی است که صاحب «الفردوس» آن را در کتاب خود از معاذ بن جبل از پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم نقل کرده است که فرمود: «محبت علی حسنه‌ای است که با وجود آن هیچ گناهی آسیب نمی‌رساند، و دشمنی با علی گناهی است که در صورت وجود آن هیچ حسنه‌ای فایده نمی‌رساند».
در جواب باید گفت: کتاب «فردوس» آکنده از احادیث ساختگی است و مصنف آن یعنی شیرویه ‌بن شهردار دیلمی اگر چه از طلبه حدیث و روات آن است ولی احادیثی را که جمع آوری و اسناد آن را حذف کرده، بدون رعایت صحت و ضعف و یا جعلی بودن آن می‌باشد، به همین دلیل احادیث ساختگی بسیاری در آن کتاب وجود دارد.
و این حدیث محتوایی دارد که هر مسلمانی گواهی می‌دهد که پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم هرگز چنین چیزی را نفرموده است. زیرا محبت خدا و پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم با ارزش‌تر و بزرگتر از محبت علی است، ولی با این وجود گناه کردن در صورت وجود آن آسیب می‌رساند، پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم عبدالله ‌بن حمار را به خاطر نوشیدن شراب می‌زد و می‌فرمود: «إنه یحب الله ورسوله». او خدا و پیغمبرش را دوست دارد.
و هر مؤمنی باید خدا و پیغمبرش را دوست داشته باشد و در عین حال گناه به همه آسیب می‌رساند، و مسلمانان بر این مطلب اجماع دارند، و نیز از دین اسلام به صورت بدیهی آشکار است که شرک باعث متضرر شدن شخص مشرک می‌شود و خداوند او را نمی‌آمرزد، حتی اگر علی ‌بن ابی طالب را دوست داشته باشد. و همانا ابو طالب پدر علی، او را دوست داشت، ولی شرک او را متضرر و وارد آتش جهنم گردانید، و غایت چیزی که می‌توانند در این باره بگویند، این است که بگویند: ما علی را دوست داریم، و آنها کفار و جهنمی‌اند.
و خلاصه اینکه این کلام کفری است آشکار که باید از گوینده آن خواست که توبه کند، و کسی که به خدا و روز قیامت ایمان دارد، جایز نیست چنین چیزی بگوید.
و نیز عبارت «دشمنی با علی گناهی است که با وجود آن هیچ حسنه‌ای نفعی ندارد» چنین است. زیرا کسی که نسبت به علی بغض دارد، اگر کافر باشد، کفر او باعث بغض شده است، و اگر مؤمن باشد ایمانش به او سود می‌رساند، حتی اگر نسبت به علی بغض داشته باشد. و همچنین است حدیثی که ابن مسعود نقل کرده که حضرت فرموده‌اند: «یک روز محبت خاندان محمد بهتر از یک سال عبادت است و هر کس بر این محبت بمیرد، وارد بهشت می‌شود». و نیز نقل شده که در جای دیگر فرموده: «من و این - علی – دو حجت و برهان خدا بر بندگانش هستیم». این دو حدیث از دیدگاه محدثان ساختگی هستند و یک سال عبادت با ایمان و نمازهای پنج‌گانه در هر روز، و روزه ماه رمضان به اجماع مسلمانان از یک ماه محبت خاندان محمد هم بهتر است، چه برسد به یک روز.
و همچنین حجت خدا بر بندگان، تنها پیغمبران هستند، همچنانکه می‌فرماید:{ لِئَلا یكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ وَكَانَ اللَّهُ عَزِیزًا حَكِیمًا (١٦٥)}.(النساء: 165).
«تا بعد از این پیامبران، حجتى براى مردم بر خدا باقى نماند، (و بر همه اتمام حجت شود)».
و نفرموده: بعد از پیغمبران و ائمه و اوصیاء و غیره.
و نیز عبارت «اگر مردم بر محبت علی جمع می‌شدند و اتفاق نظر پیدا می‌کردند، خداوند جهنم را نمی‌آفرید»، این کلام نیز به اتفاق علماء آشکارترین دروغ است و حتی اگر همگی بر محبت علی اتفاق می‌کردند، باز هم تا به خدا، ملائکه، کتب آسمانی و پیغمبران و روز آخرت ایمان نمی‌آوردند و کارهای شایسته انجام نمی‌دادند، فایده‌ای برایشان نداشت، و با انجام این ایمان و این اعمال وارد بهشت می‌شدند، حتی اگر علی را اصلاً نمی‌شناختند، و حب و بعض او به قلبشان هم خطور نمی‌کرد.




به نقل از:
مختصر منهاج السنة، تالیف: شیخ الإسلام ابو العباس احمد بن تیمیه، اختصار : الشیخ عبدالله بن محمد الغنیمان (استاد تحصیلات عالی دانشگاه اسلامی مدینه منوره)، و مدرس در مسجد نبوی شریف، ترجمه: إسحاق دبیرى
 
مصدر:
سایت دائرة المعارف شبکه اسلامی
IslamWebPedia.Com