قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

در مورد به دوش گرفتن علی رضی الله عنه  توسط پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم واینکه فضیلتی در آن نیست.
 
ابن مطهر الحلى رافضی می‌گوید: «و یزید بن ابی مریم از علی رضی الله عنه  نقل می‌کند که گفت؛ با رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم رفتیم تا به کعبه رسیدیم، پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم به من گفت: بنشین. نشستم و او روی شانه من رفت. خواستم که برخیزم. رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم ضعف مرا دید، پس پایین آمد و نشست و فرمود: روی شانـه من برو. روی شانـه‌هایش نشستم. و رسـول الله صلی الله علیه و آله وسلم برخواست، احساس کردم اگر بخواهم به افق آسمان می‌رسم. به بالای کعبه رسیدم و مجسمه‌ای از طلا و یا مس بر آن دیدم، آن را زیر و رو و بالا و پایین کرده، تا بر آن سیطره یافتم. پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: آن را بینداز. آن را انداختم و بسان شیشه شکست. سپس پایین آمدم و همراه رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم دویدیم تا در بین خانه‌ها ناپدید شدیم، از ترس اینکه مبادا کسی ما را ببیند».
 
در جواب مولف باید گفت: این حدیث حتی اگر صحیح باشد، متضمن چیزی از خصائص ائمه و یا خصایص علی نیست. زیرا پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم در حالی که امامه بنت ابی العاص بن ربیع را بر روی شانه‌هایش می‌گذاشت، نماز می‌خواند: وقتی می‌ایستاد او را روی شانه‌هایش می‌گذاشت، و وقتی سجده می‌برد او را روی زمین می‌گذاشت. گاهی که پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم سجده می‌برد، حسن رضی الله عنه  از سر و شانه‌های ایشان بالا می‌رفت. پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم می‌فرمود: «إنَّ ابني ارتحلني»[1] یعنی: پسرم حسن سوار بر دوش من شده است. و پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم حسن را می‌بوسید. پس چنانچه پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم پسر و دختر خردسال را روی دوش خود سوار کرده است، حمل علی توسط ایشان به معنی خصایص و فضایلی برای علی نیست. زیرا غیر علی نیز با او در آن شریک و سهیم‌اند. باید اضافه کرد حمل علی توسط پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم به خاطر عجز علی از حمل پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم بوده است، پس این ماجرا ذیل مناقب پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم قرار می‌گیرد و فضیلت کسی که پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم را حمل می‌کند بزرگتر از فضیلت کسی است که پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم او را حمل می‌نماید، و به ثبوت رسیده که در روز احد، تعدادی از صحابه مثل طلحه ‌بن عبیدالله پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم را حمل کردند: این کار باعث نفعی برای پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم است و حمل دیگران توسط ایشان باعث نفعی برای دیگران است و بدیهی است که سود رساندن با جان و مال به پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم با ارزش‌تر از سود بردن از وجود و یا دارایی پیغمبر صلی الله علیه و آله وسلم می‌باشد.


([1]) نسایی، 2/182 و احمد، 3/493.



به نقل از:
مختصر منهاج السنة، تاليف: شيخ الإسلام ابو العباس احمد بن تيميه، اختصار : الشيخ عبدالله بن محمد الغنيمان (استاد تحصيلات عالي دانشگاه اسلامي مدينه منوره)، و مدرس در مسجد نبوي شريف، ترجمه: إسحاق دبيرى
 
مصدر:
سایت دائرة المعارف شبکه اسلامی
IslamWebPedia.Com