قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

غزوه بحران:
این غزوه در جمادی اولی سال سوم هجری اتفاق افتاد. آن حضرت صلی الله علیه و سلم به قصد جنگ با بنی‌سلیم با سیصد تن از مسلمانان، مدینه را ترك نمودند. وقتی به حران (مكانی بین مكه و مدینه) رسیدند، بنی‌سلیم پراكنده شده بودند. این سفر رسول خدا صلی الله علیه و سلم ده شب به طول انجامید.[1]
آنچه در این غزوات شایسته است مورد توجه قرار گیرد، فراست و قدرت فرماندهی لشكر اسلام است كه هرگونه نقل و حركت دشمنان را زیر نظر داشت و قبل از اینكه آنها به خطری جدی تبدیل شوند، آنان را نابود می‌ساخت. علاوه بر این از آنجا که این غزوات در آن صحرای پهناور به وقوع می‌پیوست، برای اصحاب و یاران رسول خدا دوره‌های آموزشی و تربیتی‌‌ به شمار می‌رفت كه هر كدام از این غزوات پنج روز الی یك ماه طول می‌كشید و سپاهیان اسلام در آن، علاوه بر تمرین زندگی اجتماعی، اطاعت و فرمانبری را نیز به طور عملی تجربه می‌كردند و در این راستا به تجربه‌های جدیدی كه آنها را بر سركوبی باطل و تقویت حق یاری می‌نمود، دست می‌یافتند.
برنامة تربیتی رسول خدا صلی الله علیه و سلم به گونه‌ای بود كه چه در میادین جهاد و چه هنگام اقامت در مسجد النبی، نقش خود را در پاكسازی دلها و روشن سازی خردها و تهذیب اخلاق ایفا می‌نمود و آنها مستقیماً زیر نظر مربی بزرگ جهت ساختار جامعه‌ای كه بتواند جهان را زیر پرچم اسلام گرد بیاورد، تربیت می‌شدند.[2]
س - سریه زید بن حارثه به سوی قرده
مشركان مكه بعد از شكست در بدر، درصدد دستیابی به مسیری دیگر جهت تجارتشان به سوی شام بودند كه برخی از آنها مسیر نجد و عراق را پیشنهاد كردند؛ چنانكه بازرگانانی از آنها مانند: ابوسفیان بن حرب، صفوان بن امیه و حویطب بن عبدالعزی كه با مقدار زیادی نقره و كالاهایی دیگر به ارزش صد هزار درهم حمل می‌كردند، از این مسیر رهسپار شام شدند و جریان فوق توسط یكی از افراد دستگاه امنیتی به نام سلیط بن نعمان به رسول خدا صلی الله علیه و سلم رسید[3]. رسول خدا، زید بن حارثه را با صد سوار جهت بستن راه این كاروان فرستاد.
زید در مجاور آبی به نام «قرده» با كاروان یاد شده روبرو شد كه نفرات كاروان وحشت زده پا به فرار گذاشتند و كاروان با تمام امكاناتش به دست مسلمانان افتاد و راهنمای كاروان كه فردی به نام فرات بن حیان بود، به اسارت در آمد كه بعداً  در حضور رسول خدا صلی الله علیه و سلم مسلمان‌شد و اموال به دست آمده از این سریه، بعد از اخراج یك پنجم، در میان افراد سریه، تقسم گردید.[4]
 


[1]- المجتمع المدنی، عمری، ص 61 – التاریخ السیاسی و العسکری، ص 280.
[2]- التربیة القیادیه، ج 3، ص 118 – 119.
[3]- همان، ص 132.
[4]- سیرة ابن هشام، ج 3، ص 56.


           
برگرفته از:
الگوی هدایت (تحلیل وقایع زندگی پیامبر اکرم)، جلد دوم، مؤلف : علی محمّد صلّابی، مترجم: هیئت علمی انتشارات حرمین.