قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

جايگاه نماز در ميان ديگر عبادات:
نماز اولين فرضها و واجبات ديـن مبين إسـلام بعد از شهادتين است: گواهي دادن كه خدائي بحق جز خداي يكتا نيست، و گواهي دادن به اينكه محمد صلى الله عليه و سلم رسول و فرستاده خداست.
رسول الله صلى الله عليه و سلم در مكه سيزده سال مردم را به يكتا پرستي و توحيـد دعـوت فرمود، و از بت پرستي و شرك به خدا نهي كرد، و وقتي مسلمانان در روح و جان ايشان عقيده توحيد و يكتا پرستي مستقر و محكم و ثابت گرديد، و إيمان كامل به خدا و رسول خدا صلى الله عليه و سلم آوردند، خداوند نماز پنجگانه را بر مسلمانان فرض نمود، و رسول اكرم صلى الله عليه و سلم سه سال قبل از هجرت به مدينه آنرا در مكه أدا ميكردند.
و چون نماز امتياز و شأن و ويژگي خاص و مهمي در بين سائر عبادات داشت خداوند آنرا بدون واسطه و ميانجي در شب إسراء و معراج با مخاطب قرار دادن مستقيم رسول الله صلى الله عليه و سلم بر او و امتش فرض گرداند.
و به اين خاطر بود كه رسول الله صلى الله عليه و سلم وقتي أمر مهم و يا حادثه اي رخ ميداد مانند خسوف ماه و كسوف آفتاب بلا فاصله به اداي نماز بر ميخواستند، تا اينكه رحمت خداوندي شامل حال آنها شده و مشكل آنها حل شود، پس ما بايد به رسول الله صلى الله عليه و سلم اقتداء و تأسي كنيم و آن عمل را انجام دهيم .

مقام ومنـزلت نماز در إسلام
نماز در دين مبين إسـلام مقام و منـزلت بزرگي در بين سائر عبادتها را دارد، و آن ستون دين بشمار ميرود كه دين بدون آن كامل نميگردد.
باريتعالي ميفرمايد:"إنَّ الصلاة كانت علي المؤمنين كتاباً موقوتا" (النساء : 103)، يعنى: "همانا كه نماز براي أهل إيمان حكمي واجب و لازم است".
نماز در تمامي أديان آسماني سابق وجود داشته، زيرا نماز از مستلزمات إيمان ميباشد و در أداي آن تشويق زيادي بر زبان تمامي پيامبران آمده، آنهم بخاطر أثر مهم و بزرگي كه در تربيت و إصلاح نفس و روح، و قربت به خداوند دارد، زيرا هيچ چيز مانند نماز نفس را إصلاح و تربيت و آموزش نميدهد، چنانكه پيامبر إبراهيم عليه السلام ميفرمايد:
"رب اجعلني مقيم الصلاة ومن ذريتي" (ابراهيم : 40)، يعنى: "اي پروردگارم مرا بر پا دارنده نماز بساز و از نوادگانم كساني را بر پا دارنده نماز فرما".
و باريتعالي در شأن پيامبرش إسماعيل عليه السلام ميفرمايد: 
"و كان يأمر أهله بالصلاة والزكاة وكان عند ربه مرضيا" (مريم : 55)، يعنى: "و إسماعيل قوم و خويشان خود را بنماز و زكات أمر ميفرمود، و نزد پروردگارش مورد خوشنودي بود".
و باريتعالي به پيامبرش موسي عليه السلام خطاب ميفرمايد: "إنني أنا الله لا إله إلاَّ أنا فاعبدني وأقم الصلاة لذكري" (طه : 14)، يعنى: "من هستم الله، خداي يكتا كه نيست معبودي بحق مگر من، يكتائي شايسته ذات پاك يكتاي من است، و نماز را براي ياد من بپا دار".
و فرشتگان مادر عيسي عليه السلام را ندا ميكنند: "يا مريم اقنتي لربك واسجدي واركعي مع الراكعين" (ال عمران : 43)، يعنى: "اي مريم فرمانبردار پروردگارت باش، و سجود و ركوع بنما همراه ركوع كنندگان ـ يعني عبادت خدا را بجا آور همراه عبادت كاران، نماز بخوان همراه نمازخوانان".
و عيسي عليه السلام از نعمتي كه خداوند به او عطاء فرموده است در قرآن ميفرمايد:
"وجعلني مباركاً أينما كنت وأوصاني بالصلاة والزكاة ما دمت حيا" (مريم : 31)، يعنى: "و مرا هر كجا كه باشم براي جهانيان مايه بركت و رحمت گردانيد، و تا زنده ام به عبادت نماز و زكات سفارش فرمود".
و وقتي باريتعالي از بني إسرائيل عهد و پيمان گرفت يكي از مهمترين عنصرهاي آن عهد و پيمان اداي نماز بود چنانكه ميفرمايد:
"وإذ أخذنا ميثاق بني إسرائيل لا تعبدون إلاَّ الله وبالـوالديـن إحسـانـاً وذي القربي واليتامي والمساكين وقولوا للناس حسناً وأقيموا الصلاة وآتوا الزكاة" (البقرة : 83)، يعنى: "و هنگاميكه عهد و پيمان از بني إسرائيل گرفتيم كه بندگي منمائيد مگر خداي يكتا را، و با پدر و مادر نكوكاري كنيد، و خويشاوندان را مدد كاري، و يتيمان را سرپرستي و نگهداري كنيد، و مسكينان و افتادگان را کمک كنيد، و با زبان خوش با مردم سخن بگوئيد ـ مردم را به أمر بمعروف و نهي از منكر به خوبي واداريد ـ و نماز را بر پا داريد، و زكات مال خود را بدهيد".
و باريتعالي پيامبر محمد صلى الله عليه و سلم را خطاب ميفرمايد:
"وامر أهلك بالصـلاة واصطبر عليها لا نسألك رزقاً والعاقبة للتقوي" (طه : 132)، يعنى: "تو أهل بيت خود را به نماز أمر كن، و خود نيز بر نماز حق صبور باش، ما از تو رزق و روزي كسي نميطلبيم بلكه ما بتو روزي ميدهيم، و فرجام نيك براي پرهيزكاري و ترس از خداست".
نماز ستون إسلام است كه بين بنده و خدا ارتباط ايجاد ميكند، و اين دليل محبت خداوندي و شكر نعمت اوست، و آن حد فاصل و تشخيص دهنده حقيقي بين مؤمن و كافر است، چنانكه رسول الله صلى الله عليه و سلم ميفرمايد:
"العهد الذي بيننا وبينهم الصلاة فمن تركها فقد كفر" (ترمذى : 2621)، يعنى: "عهد و پيماني كه بين ما مسلمانان و كافران است أداي نماز ميباشد، و كسيكه نماز را ترك كند كافر شمرده ميشود".
پس كسيكه از نماز خواندن كوتاهي كند در بقيه أركان إسلام بيشتر كوتاهي خواهد كرد، و تمامي ارتباط او به خدا منقطع خواهد شد .
خليفه راشد أبوبكر الصديق رضي الله عنه فرمودند: 
"اعلموا أنَّ أهم أمـركم عنـدي الصـلاة فمن ضيعها فهو لغيرها أضيع، واعلموا أنَّ لله عملاً في الليل لا يقبله في النهار، وعملاً في النهار لا يقبله في الليل" (مجموع فتاواى ابن تيمية40/22 )، يعنى: "بدانيد كه مهمترين أمور شما نزد من نماز است، و كسيكه نماز را ضايع كرده آنرا بجا نياورد، كارهاي ديگر را بطريق اولي انجام نخواهد داد، و بدانيد كه براي خداوند اعمالي در شب است كه انجام آن را در روز قبول نميكند، و اعمالي در روز است كه انجام آن را در شب قبول نميكند".
و در شرح و تفسير اين حكمت آمده كه آن أعمال نماز است .
پس كسيكه به نماز اهانت كرده و تكبر ورزد، مانند اينكه به دين مبين إسلام اهانت ورزيده و نصيب او از إسلام بقدر نصيب او از أداي نماز ميباشد، و شوق و ميل او به إسلام به اندازه شوق و ميل او در أداي نماز ميباشد، پس بر حذر باش كه خدا را ملاقات كني و ارزشي از دين مبين إسـلام در قلب تو نباشـد، زيرا ارزش إسلام در قلب تو به اندازهء ارزشي است كه نماز در زندگي و قلب تو دارد .

وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com