دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2025 Jun 04

----

07/12/1446

----

14 خرداد 1404

تبلیغات

از عبدالله بن عمر رضي الله عنهما روايت است كه رسول خدا صلي الله عليه و سلم فرمودند: «مسلمان برادر مسلمان است و بر او ظلم نمي كند و تنهايش نمي گذارد ، و هركس به دنبال (برطرف كردن) نياز برادرش باشد خداوند نيز در پي بر طرف كردن نياز او خواهد بود و هر كس از مسلمان بلا و مصيبتي را رفع كند خداوند مصيبت روز قيامت را از او دور مي كند و هر كس (عيب) مسلماني را پنهان كند خداوند (عيوب و گناهان ) اورا در روز قيامت (از ديگران ) پنهان مي كند» (روايت از بخاري و مسلم).

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

ادبیات>اشخاص>اصمعی

شماره مقاله : 282 تعداد مشاهده : 592 تاریخ افزودن مقاله : 25/5/1388

اصمعی بصری لغوی عبدالملک بن قریب بن عبدالملک بن علی مکنی به ابی سعید رحمه الله تعالی که در زمان خودش در اخبار و نوادر و فقه امام و مقتدای فصحاء و بلغاء و ادباء بود و تالیفات زيادی دارد: خلق‌الانسان و الاجناس‌، الانواء‌، الصفات‌، جزیرة‌العرب‌، الفرس‌، الاراجیز، المیسر، الاصمعیات و غیرذلک‌.
اصمعی، نوادرات و صحبتهای خیلی ادیبانه و لبیبانه دارند که یکی از آنها اشعاری است که برای منصور عباسی بر روی تخته بزرگی نوشته بودند. اصمعی در نزد خلیل و عیسی بن عمر و ابی عمر و بن‌العلاء تحصیلات خود را تکمیل نمود و در دربار منصور عباسی و مهدی و هادی و هارون الرشید احترام بسزایی داشت و از استادان و ادیبان درباری بود. اصمعی در تاریخ سنه‌ي 127 (هـ .ق‌) متولد شد و به تاريخ 215 (هـ .ق‌) به عمر 88 سالگی وفات يافت.

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

یحیی بن معاذ (رحمه الله) فرمود: « عجبت ممن يحزن على نقصان ماله كيف لا يحزن على نقصان عمره. » «شخصی به خاطر ضیاع اموالش اندوهگین می‌شود، اما با کمال تأسف، زندگی‌اش مدام رو به زوال است، اما بخاطر این نابودی جبران‌ناپذیر اصلاً غمگین نمی‌شود». صفة الصفوة، أبو الفرج عبد الرحمن بن علي بن الجوزي.