قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

فضل شهرهای نجف و کربلا و قم
 
س - آیا شهرهای نجف و کربلا و قم و کوفه نزد علمای مذهب شیعه فضیلت و برتری دارند؟
ج- بله، روایت کرده اند که ابو عبدالله گفت: « ....خداوند به کعبه وحی کرد: اگر خاک کربلا نبود تو را برتری نمی­دادم، و اگر آن شخص که خاک کربلا او را به آغوش گرفته نبود تو را نمی­آفریدم، و آن خانه (کعبه) را که تو به آن افتخار می­کنی نمی­آفریدم، پس ساکت و آرام باش و فروتنانه و خوار و ذلیل دنباله رو آن باش...»[1].
و به زبان کربلا روایت کرده اند که گفت: «من سرزمین مقدّس خدا هستم، آب و خاک من شفاست، و این فخر نیست»[2].
و آیت شیعه کاشف الغطا در مورد کربلا می­گوید: «یکی از ضروریات دین این است که کربلا شریف ترین قطعه زمین است»!![3].
 و چنان که بارها قبلا گفته شد منکر ضرورت دین نزد آنها کافر است.
و آیت بزرگ شیعه میرزا حسین حائری گفته: «اینگونه این سرزمین مبارک بعد از آن که امام در آن دفن گردید زیارتگاه مسلمین، و کعبه موحدین شد! و مسجدی برای نماز گذاران !! و محلی برای طواف پادشاهان و سلاطین گردید.[4]

توضیح:
به اعتقاد شیعه کربلاء این فضایل را به خاطر وجود جسد حسین در آن کسب کرده است، پس چرا مدینه منوره برخی از این فضایل را بر اثر وجود مبارک رسول خدا صلی الله علیه و سلم  کسب نکرد؟ یا اینکه به اعتقاد ایشان امام حسین علیه السلام  از رسول خدا صلی الله علیه و سلم  بزگوارتر است؟!
ولی مرجع بزرگ آل کاشف الغطاء این نکته را بیان کرده و می­گوید: «ایا حق محض و محض حق نیست که پاکترین محل مقدّس روی زمین مرقد و قبر گرامی­ترین شخص طول تاریخ باشد؟»[5].
و در برخی از نصوص مقدس علمای شیعه آمده است که حجرالاسود به زودی از جایی خود از کعبه مشرفه بیرون آورده خواهد شد و در حرم آنها در کوفه گذاشته می­شود.[6]
 
توضیح:
و به خاطر این بود فرقه قرامطه که برادران شیعه جنایت معروف و مشهور خود را در بیت الحرام انجام دادند، و در سال 317 هجری[7] حجرالاسود را از کعبه مشرفه بیرون آوردند و با خود بردند، اما آن را در حرم خود در کوفه کار نگذاشتند، چرا؟!!
ایا منابع و مراجع دین علمای شیعه منشأ کارهایی مثل عملیات قرامطه نیستند؟
چرا آنها فقط روی کوفه تاکید می­کنند؟
ایا به خاطر این نیست که از میان شهرهای مسلمین فقط اهل کوفه دین عبدالله بن سبایهودی را پذیرفتند! آری شهرهای مسلمین چون به علم و ایمان نزدیک بودند، دین ابن سبأ یهودی (تشیع) را نپذیرفتند، و تنها کوفه بود که به این بلا گرفتار شد و عبدالله بن سبأ در بین شهرها در کشت و گذار بود، کسی دعوتش را نپذیرفت جز اهل کوفه که در آن روزها از علم و ایمان بیشتر فاصله داشتند و تحت تاثیر او قرار گرفتند و دینش را پذیرفتند. بنابراین تشیع از کوفه سر برآورد؛ همانطور که فرقه مرجئی از کوفه ظاهر شد، و قدریه و معتزله از بصره بوجود آمدند، و جهمیه از طرف خراسان ظهور یافتند، و ظهور این بدعت ها به سبب فاصله از شهر پیامبر و منبع وحی بود، چون علت ظهور بدعت ها در هر امتی پنهان شدن سنّت­های پیامبران در میان آنها، و دوری از علم وایمان است، و اینگونه آنها دچار هلاکت می­گردند.
و این پاسخ را با این آیه به پایان می­رسانیم که خداوند می­فرماید:
{ إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكًا وَهُدًى لِلْعَالَمِينَ (٩٦)فِيهِ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ مَقَامُ إِبْرَاهِيمَ وَمَنْ دَخَلَهُ كَانَ آمِنًا وَلِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطَاعَ إِلَيْهِ سَبِيلا وَمَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ (٩٧)}: (آل عمران: 96 – 97).
 
نخستین خانه‌ای برای مردم بنیانگذاری گشته است ، خانه‌ای است كه در مكّه قرار دارد (و كعبه نام و از لحاظ ظاهر و باطن) پربركت و نعمت است و (از آنجا كه قبله‌گاه نماز مسلمانان و مكان حجّ آنان یعنی كنگره بزرگ سالانه ایشان است ، مایه) هدایت جهانیان است . در آن نشانه‌های روشنی است ، مقام ابراهیم (یعنی مكان نماز و عبادت او از جمله آنها است) . و هركس داخل آن (حرم) شود در امان است . و حجّ این خانه واجب الهی است بر كسانی كه توانائی (مالی و بدنی) برای رفتن بدانجا را دارند . و هركس (حجّ خانه خدا را به جای نیاورد ، یا اصلاً حجّ را نپذیرد ، و بدین وسیله) كفر ورزد (به خود زیان رسانده نه به خدا) چه خداوند از همه جهانیان بی‌نیاز است .
 
هر نماز در کنار قبر ائمه برابر با چند حج است؟
س– اعتقاد علمای شیعه در مورد نماز خواندن و دعا و توسل به قبرها و آهنگ حج قبور ائمه چیست؟
ج- با افتراء و دروغ به ابوعبدالله نسبت داده­اند که گویا در مورد نماز خواندن در کنار قبر موهوم حسین گفته: «لكَ بكلِّ ركعةٍ تركعها عنده كثوابِ مَن حجَّ ألفَ حجة،واعتمرَ ألفَ عمرة, وأعتقَ ألفَ رقبة،وكأنما وقفَ فی سبیل الله ألف ألف مرَّة مع نبی مُرْسَل »
یعنی: تو با هر رکعت نماز که نزد قبر حسین به جای آوری پاداش کسی را داری که هزار حج و هزار عمره به جا آورده و هزار برده را در راه خدا آزاد کرده باشد، و گویی هزار هزار(یک ملیون) دفعه همراه پیامبر مرسل به جهاد رفته باشد[8].
روایت کرده اند که مردی نزد ابی عبدالله آمد و گفت: من نوزده بار حج خانه خدا به جا آورده­ام؛ دعا کن خداوند حج بیستم را نصیبم گرداند، امام گفت: آیا قبر حسین را زیارت کرده­ای؟ گفت: نه، فرمود: زیارت آن از بیست حج بیشتر است»[9].
 
تعارض و تناقض‎گویی
کلینی خود از ابوعبدالله رحمه الله روایت کرده(حاشا از او): «اگر قبر حسین را زیارت؛ خداوند بیست و پنج حج را برایت می­نویسد»[10].
 
 
تعارضی دیگر
همچنین کلینی ازابی عبدالله روایت کرده: «زیارةُ قبر الحسین علیه السلام تعدلُ عشرین حَجَّةً وأفضلُ،ومن عشرین عمرةً وحجَّةً».[11]
یعنی: واقعاً زیارت قبرحسین معادل بیست حج است، و از بیست حج و عمره هم بهتر است.
 
تعارضی دیگر
همچنین کلینی روایت کرده که: «أیما مؤمن أتى قبر الحسین علیه السلام عارفاً بحقه فی غیر یوم عیدٍ كَتبَ اللهُ له عشرین حجَّةً،وعشرین عمرةً مبرورات مقبولات،وعشرین حجَّةً وعمرةً مع نبی مُرسلٍ،أو إمام عدلٍ،ومَن أتاه فی یوم عیدٍ كَتبَ اللهُ له مائةَ حجَّةٍ،ومائةَ عمرةٍ،ومائةَ عزوةٍ مع نبی مُرسلٍ،أو إمامٍ عدلٍ».
یعنی: هر مؤمنی در روز غیر عید، به زیارت قبر حسین برود، و حق او را بشناسد و بدان اعتراف كند، خدا بیست حج و بیست عمره­ی مبرور را برایش می­نویسد، و هركس در روز عید به زیارت قبرحسین برود و حقش را بشناسد، خدا صد حج و صد عمره را برایش می­نویسد. و هر كس در روز عرفه به زیارتش برود و حقش را بشناسد، خدا برایش هزار حج و هزار عمره مبرور و مقبول، و هزار غزوه و جهاد همراه نبی مرسل، یا امام عادل را برایش می­نویسد، و هر کس در روز عید به زیارتش برود، صد حج و صد عمره و صد مرتبه جهاد همراه با امام عادل را برایش می­نویسد.
راوی گفت: عرض کردم: چگونه نزد قبر بایستم؟
گفت: سپس امام به حالتی شبیه خشمگین به من نگریست و گفت: « یا بشیرُ إنَّ المؤمن إذا أتى قبر الحسین علیه السلام یومَ عرفةَ،واغتسلَ من الفرات،ثمَّ توجَّه إلیه كَتبَ اللهُ له بكلِّ خُطوةٍ حَجَّةً بمناسكها،ولا أعلمه إلاَّ قال: وغزوةً [12]».
یعنی: ای بشیر هر مؤمنی در آب فرات غسل كند، سپس نزد قبر حسین رفته و حق او را  بشناسد، خدا با هر قدمی كه برمی­دارد و بر زمین می­گذارد، صد حج مقبول، و صد عمره­ی مبرور، و صد غزوه و جهاد همراه پیامبر مرسل یا امام عادل را برایش می­نویسد.
امّا در مورد اعتقاد شیعه پیرامون فضل حج بسوی قبر حسین علیه السلام  گفته­اند: «سوگند به خدا اگر فضیلت زیارت او و قبرش را برایتان بگویم شما حج را کاملاً ترک می کنید و هیچ کسی از شما به حج نمی رود»[13].
و در مورد زیارت و حج قبر حسین علیه السلام  در روز عرفه معتقدند که امام صادق علیه السلام  (حاشا از او) گفته : خداوند متعال در شامگاه عرفه قبل از آن که به حجّاج صحرای عرفه بنگرد؛ به کسانی می­نگرد که به زیارت قبر حسین علیه السلام  رفته­اند. به او گفتند: قبل از نگاه کردن به اهل عرفه به زایران حسین نگاه می­کند! چگونه؟ گفت: چون در میان کسانی که در عرفه جمع شده­اند افراد حرام زاده وجود دارد، ولی در میان زائران قبر حسین زنا ­زاده نیست[14].
و از زید شحام روایت است که گفت: به ابی­عبدالله گفتم: پاداش کسی که قبر حسین علیه السلام  را زیارت کند چیست؟ گفت: « آن زائر مانند کس است که خدا را در عرش زیارت کرده است»[15]!


[1] - وسائل الشیعه 14 / 514 .
[2] - كامل الزيارات ص455 ح17 (الباب 88).
[3] - الارض و التربة الحسینیه آل کاشف الغطاء ، ص 55- 56 .
[4] - احکام الشیعه حائری 1 / 32 .
[5] - الأرض والتربة الحسينية ص55-56 آل كاشف الغطاء .
[6] - کتاب الوافی جلد دوم ، 8 / 215 .
[7] - ن ک کتاب مسائل العکبریه ، ص 84 – 102 محمد بن نعمان ملقب به مفید .
[8] - الوافي ج8/234 للكاشاني،تهذيب الأحكام ج6/1341-1342 (كتاب المزار ح9 باب حد حرم الحسين).
[9] - الوافی کاشانی 8 / 219 ، الکافی 4 / 581 ، وسائل الشیعه 14 / 447 ، ثواب الاعمال صدوق ، ص 94 .
[10] - فروع الكافي ج4/764 (كتاب الحج ح4 باب فضل زيارة أبي عبد الله الحسين عليه السلام ).
[11]  - منبع سابق.
( [12]) فروع الكافي ج4/763 (كتاب الحج ح1 باب فضل زيارة أبي عبد الله الحسين عليه السلام) .
[13] - بحار الانوار 98 / 33 و 101 / 33 و کامل الزیارات ، ص 266 .
[14] - تهذیب الاحکام 6 / 50 ، مستدرک الوسائل 10 / 282 .
[15] - کامل الزیارات ، ص 147 و 174 ، بحار الانوار 98 / 76 ، مستدرک الوسائل 2 / 190 .

به نقل از: سؤال و جوابهایی در مورد شیعیان اثنا عشری، تألیف:  عبدالرحمن بن سعد الشثری، مترجم: اسحاق دبیری