دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2024 Sep 16

----

12/03/1446

----

26 شهريور 1403

تبلیغات

از ابن مسعود روايت است که پيامبر صلى الله عليه و سلم فرمود: "الربا ثلاثة و سبعون بابا أيسرها مثل أن ينکح الرجل أمه" (روايت طبراني در الأوسط، و ألباني در صحيح الجامع 3537)، يعنى: "ربا هفتاد و سه دروازه است، ساده‌ترين صورت آن مانند اين است که مرد با مادرش زنا کند".

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

قرآن و حدیث>مفاهيم قرآني و حديثي>ملک و مالک

شماره مقاله : 2364 تعداد مشاهده : 313 تاریخ افزودن مقاله : 8/5/1389

دو قرائت: «ملك‌ و مالك‌» [در آیه مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ (٤)] صحيح‌ و متواترند. اما بعضي‌ گفته‌اند: «ملك‌» عامتر و بليغ‌تر از «مالك‌» است‌ زيرا فرمان‌ ملك‌ بر مالك‌ در ملك‌ وي‌ نافذ مي‌باشد و او نمي‌تواند جز با نظر و رأي‌ ملك‌ در ملك‌ خويش‌ تصرف‌ كند. برخي‌ديگر گفته‌اند كه‌: «مالك‌» بليغ‌تر است‌ زيرا خداوند متعال‌ مالك‌ مردم‌ و همه‌ جهانيان‌ مي‌باشد. ولي‌صحيح‌تر اين‌ است‌ كه‌ تفاوت‌ در ميان‌ دو صفت‌ نسبت‌ به‌ پروردگار سبحان‌ اين ‌است‌ كه: ملك‌ وصفي‌ براي‌ ذات‌ او تعالي‌ است‌، درحالي ‌كه‌ مالك‌ وصفي‌ براي‌ فعل‌ او مي‌باشد.

از تفسير انوار القرآن، نوشته: عبدالرؤوف مخلص

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

از علي رضی الله عنه روايت است: در خدمت پيامبر صلی الله علیه و سلم بودم كه‌ ابوبكر رضی الله عنه و عمر رضی الله عنه آمدند، فرمود: «يا علي هذان سيّدا كهول اهل الجنّة و شبابها، بعد النبيّين و المرسلين» :(اي علي بعد از پيامبر و رسولان، اين دو سردار، بزرگان و جوانان بهشت هستند). (مسند احمد، الموسعة الحديثية، ش/602، اين حديث صحيح است و اين اسناد حسن.)