قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».

صدا زدن پیامبر صلی الله علیه وسلّم و کمک خواستن از ایشان شرک اکبر است


س: گروهی را دیدم که در مسجد حلقه زده بودند و ذکر الله و رسول می گفتند. میان اذکارشان کلمات ضد توحید شنیده می شد و می گفتند: یا رسول الله؛ دستم را بگیر، تمام جمعیت آن را تکرار می کردند و سر گروه آنان می گفت: (یا مفتاحاً لکنوز الله): (ای کلید خزانه های الله).( یا کعبة لتجلی الله):( ای قبله ی تجلی الله).( أیا عرشاً لاستواء الله) ، ای رسول الله، تو مقصود ما هستی ما را بی نیاز گردان، ای محبوب الله تعالی، تو و فقط تو یا رسول الله، و کلماتی آمیخته با شرکیات، بفرمایید حکم اینگونه الفاظ و کلمات چیست؟



ج: مورد اول اینکه: ذکر الله بصورت اجتماعی و یک صدا به روش صوفیان بدعت است، پیامبر صلی الله علیه وسلّم در حدیثی می فرماید:« مَنْ أَحْدَثَ فِي أَمْرِنَا هَذَا مَا لَيْسَ مِنهُ فَهُوَ رَدٌّ »[1]

( هر کس در دین ما چیزی را ایجاد کند که از آن نیست، پس مردود است.)

مورد دوم اینکه: صدا زدن دیگران بجز الله تعالی و کمک خواستن از آنان به منظور بر طرف شدن مشکلات و غم و ناراحتی شرک اکبر و ناجایز است؛ زیرا صدا زدن و کمک خواستن عبادت می باشد، که مخصوص الله تعالی است و انجام دادن آن جز برای الله تعالی شرک اکبر و مساوی با خروج از اسلام است. العیاذ بالله.

الله تعالی فرموده:« وَلا تَدْعُ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لا يَنْفَعُكَ وَلا يَضُرُّكَ فَإِنْ فَعَلْتَ فَإِنَّكَ إِذًا مِنَ الظَّالِمِينَ (١٠٦)وَإِنْ يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلا كَاشِفَ لَهُ إِلا هُوَ وَإِنْ يُرِدْكَ بِخَيْرٍ فَلا رَادَّ لِفَضْلِهِ يُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (١٠٧) » [یونس:106-107]

( و به جای الله کسی و چیزی را پرستش مکن و صدا نزن که به تو نه سودی می رساند و نه ضرری اگر چنین کنی از ستمکاران و مشرکان خواهی شد، و اگر الله زیانی به تو برساند هیچ کس جز او نمی تواند آن را بر طرف گرداند، و اگر بخواهد خیری به تو برساند، هیچ کس نمی تواند فضل و لطف او را از تو برگرداند، الله تعالی فضل و لطف خود را شامل هر کس از بندگانش که بخواهد می کند و او دارای مغفرت و مهر فراوان است).

الله تعالی می فرماید:« وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا (١٨) »[جن]

( مسجدها مختص پرستش الله تعالی هستند و( در آنها) کسی را با الله تعالی پرستش نکنید).

الله تعالی می فرماید« وَمَنْ يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِنْدَ رَبِّهِ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ (١١٧) » [مؤمنون:117]

( هر کس با الله، معبود دیگری را به فریاد خواند- و مسلماً هیچ دلیلی بر حقانیت آن نخواهد داشت- حساب او با الله است. قطعاً کافران رستگار نمی گردند).

در حدیثی پیامبر صلی الله علیه وسلّم فرموده اند:« إِذَا سَأَلْتَ فَسَأَلِ اللَّهَ وَإِذَا اسْتَعَنْتَ فَاسْتَعِنْ بِاللَّهِ»[2]

( هنگام سؤال کردن از الله سؤال بکن و هنگام کمک خواستن از الله کمک بخواه)

پیامبر صلی الله علیه وسلّم فرموده است:« الدُّعَاءُ هُوَ الْعِبَادَةُ »[3] (دعا همان، عبادت است).



و بالله التوفیق. و صلی الله علی نبینا محمد وآله وصحبه و سلم

انجمن دايم پژوهشهاي علمی و افتا ( 1/77 ).










[1] بخاری (2697) مسلم (1718)

[2] احمد (1/307،303،293) ترمذی(2516) و قال حسن صحیح

[3] احمد(4/279،271،167) ابوداود (1479) ترمذی (3372،3247،2969) ابن ماجه (3828). وقال الترمذی: حسن صحیح





به نقل از کتاب الکترونیک: ترجمه فتاوی علماء البلد الحرام، گردآورنده د. خالد بن عبدالرحمان الجریسي، ترجمه گروه تألیف و ترجمه سایت نوار اسلام، ویرایش اول: ذو الحجة 1430 هـ. برابر با آذر 1388 ش.