دائرة المعارف شبکه اسلامی

Untitled Document

2025 Dec 05

----

14/06/1447

----

14 آذر 1404

تبلیغات

در حديث‌ صحیح آمده‌ است که: «لا يموتن‌ أحدكم‌ إلا وهو يحسن‌ الظن‌ بالله» « هرگز يكي‌ از شما نميرد، مگر اين‌كه‌ به‌ خداوند گمان‌ نيك‌ داشته‌ باشد».

معرفی سایت

نوار اسلام
اسلام- پرسش و پاسخ
«مهتدين» (هدايت يافتگان)
اخبار جهان اسلام
تاریخ اسلام
کتابخانه آنلاین عقیده
سایت اسلام تکس - پاسخ به شبهات دینی
خانواده خوشبخت
شبکه جهانی نور
سایت خبری تحلیلی اهل سنت
بیداری اسلامی
صدای اسلام

قال ابن الجوزي ( تلبيس إبليس: 447) ‏عن يحيى بن معاذ يقول: «اجتنب صحبة ثلاثة أصناف من الناس العلماء الغافلين والفقراء المداهنين والمتصوفة الجاهلين».
امام ابن جوزی در کتاب "تلبیس ابلیس" آورده: از يحيي بن معاذ نقل است كه فرمود: «از صحبت سه گروه بپرهيزيد: عالمان غافل، فقيران تملق گو و صوفیان جاهل».


چ	ج	ث	ت	پ	ب	ا	آ
س	ژ	ز	ر	ذ	د	خ	ح
ف	غ	ع	ظ	ط	ض	ص	ش
ه	و	ن	م	ل	گ	ک	ق
							ی

الهیات و ادیان>فرقه ها و مذاهب>شیعه > تفسیر اسماء حسنی نزد شیعه

شماره مقاله : 1868 تعداد مشاهده : 443 تاریخ افزودن مقاله : 31/3/1389

تفسیر اسماء حُسنی نزد شیعه

س – علمای شیعه آیهی 180 سوره اعراف را چگونه تفسیر میکنند؟
ج- در مورد این آیه که میفرماید:
{ وَلِلَّهِ الأسْمَاءُ الْحُسْنَى فَادْعُوهُ بِهَا وَذَرُوا الَّذِينَ يُلْحِدُونَ فِي أَسْمَائِهِ سَيُجْزَوْنَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (١٨٠)}
از امام رضا رحمه الله روایت کردهاند که گفت:« هرگاه دچار سختی و مشکل شدید با توسل به ما از خدا کمک بگیرد، و خداوند در آنجا که میفرماید: { وَلِلَّهِ الأسْمَاءُ الْحُسْنَى فَادْعُوهُ بِهَا } به همین اشاره دارد و گفت: ابو عبدالله میگوید: سوگند به خدا ما اسماء حُسنای خداوند هستیم، و خداوند از هیچ کسی نمیپذیرد مگر آنکه ما را بشناسد و ما را بخواند»[1].

به نقل از: سؤال و جوابهايي در مورد شیعیان اثنا عشری، تألیف: عبدالرحمن بن سعد الشثری، مترجم: اسحاق دبیری

[1] - تفسیر عیاشی ج 2 / 42 و الصافی ج 1 / 626 و البرهان ج 2 / 51 مستدرک الوسائل ج 5 / 228 و لاختصاص ص 252.

بازگشت به ابتدای صفحه

بازگشت به نتایج قبل

چاپ این مقاله

ارسال مقاله به دوستان

«وقتی -تدبر کننده- در قرآن آیه ای را مرور می‌کند که برای شفای قلبش محتاج آن است، آن آیه را صد بار و چه بسا شبی تا به سحر تکرار کند، باید در نظر داشت قرائت آیه ای همراه تدبر و فهم آن بهتر و نافعتر برای قلب از قرائت کل قرآن در حالت بدون تدبر و فهمیدن می باشد و [همان یک آیه] او را به کسب ایمان و شوق حلاوت قرآن سوق می دهد». [ابن قیم: مفتاح دار السعادة، ص221].